Vəhşi ermənilərin insanlığa sığmayan vandallıqları

Qəbirləri eşib ölülərimizin qızıl dişlərini sökənlərə başqa nə ad verəsən

Bəzən deyirlər ki, daşlar da danışır. Bu sözü eşitdiyimiz ilk dəqiqələrdə ona inanmağımız gəlmir. Hələ öz-özümüzə sual da veririk ki, necə yəni daşlar danışır? Sonra hansısa mənzərə və ya bir hadisə ilə qarşılaşanda görürük ki, sən demə, daşların danışması doğru imiş. Sükutla, səssizliklə baş-başa qalıb susa-susa danışırmış.

Zəngilan rayonunda ezamiyyətdəydik. Verilən tapşırıqları yerinə yetirdikdən sonra yaranmış boş vaxtdan istifadə edib əzizlərimizin, doğmalarımızın məzarını ziyarət etmək üçün qəbiristana üz tutduq. Bir vaxtlar axarlı-baxarlı olmuş, indi yetim uşaq kimi boynunu bükmüş küçələrdən keçib ölülərimizin uyuduğu məkana gedirik. Ətrafda gördüyümüz mənzərələrdən ürəyimiz ağrıyır, qəlbimiz göynəyirdi. Ermənilər o böyüklükdə rayon mərkəzində nə bir salamat ev, nə də bir bina qoyublar. Hər yeri uçurublar, dağıdıblar, viran qoyublar. Sanki burada doqquz baldan da güclü zəlzələ baş verib. Ev ev üstə dayanmayıb, daş daş üstə qalmayıb.

Belə üzücü mənzərələri seyr edə-edə rayon mərkəzini keçib bir az yuxarı qalxandan sonra çala-çökəkli torpaq yollarla qəbiristanlığa gəlib çatırıq. Burada gördüyümüz mənzərələr rayon mərkəzindəkindən daha dəhşətli, daha üzücüdür. Ermənilər rayon sakinlərini doğma ocaqlarından didərgin salandan sonra evləri qarət ediblər, talayıblar, yağmalayıblar. İşlərinə yarayan nə varsa, xırda əşyalarına qədər maşınlara yükləyib aparıblar. Bir sözlə, insanlığa sığmayan vəhşiliklər törədiblər.

Vandallar dirilərin var-dövlətini taladıqdan sonra ölüləri də rahat buraxmayıblar. İnsanlıq və bəşəriyyət tarixinə ləkə olan daşnaklar qəbiristanlıqda dəhşətli, tükürpədən vəhşiliklər törədiblər. Onlar bu ərazini traktorlarla düzləyiblər. Yəqin ki, buradan qəbirlərin izini silməyə çalışıblar. Traktorlar düzləmə işləri aparanda qəbirlərin baş və sinə daşlarını tırtıllarının altına alaraq parçalayıb. Başdaşlarından boylanan şəkillər, üstündəki yazılar əzik-əzik olub. Daşnaklar ölülərimizin də gor evində rahat yatmasına imkan verməyiblər. Böyük ərazisi olan qəbiristanlıqda bir salamat qalmış, uçurulmamış başdaşı, sinədaşı tapmaq mümkün deyil. Bu qaniçən işğalçılar sanki ölülərimizdən də qorxublar.

Ermənilər bəzi qəbirlərin yuxarı tərəfini goreşən heyvan kimi qazıq-qazıq ediblər. Bu qazıntıdan başdaşlarının arxa tərəfində böyük və dərin çalalar əmələ gəlib. İlk baxışda fikirləşirsən ki, işğalçılar bu çalaları nə üçün qazıblar, torpağın bağrını nə məqsədə yaralayıblar? Burada nə itiriblər, nə axtarıblar? Xeyli götür-qoydan sonra ağlımıza gəldi ki, ermənilər qəbirlərin yuxarı hissəsini qızıl tapmaq üçün qazıblar. Torpağı ölünün kəllə sümüyünə çatana qədər qazıb, dişlərinə baxıblar. Qızıl olan dişi kəllə sümüyündən qoparıb götürüblər. Bu şərəfsizlər ölülərimizin hesabına da varlanmaq istəyiblər. Yaşlılardan daha çox cavanların qəbirlərini qazıblar. Güman ediblər ki, yaşlı adamların dişində qızıl olmaz.

Qəbiristanlıqları dağıtmaq, ölülərin qızıl dişlərini kəllə sümüyündən qoparmaq erməni faşizminin, erməni vandalizminin daha dəhşətli, daha eybəcər bir səhifəsidir. İnanmırıq ki, Yer üzündə erməni kimi insanlığa ləkə olan, belə çirkin hərəkətlər edən ikinci bir millət olsun. Bunları görəndən sonra deyə bilərik ki, vəhşilikdə, barbarlıqda daşnaklara Yer üzündə tay tapılmaz.

Bu üzücü mənzərələr bir anın içində bizi sarsıtdı. Elə bu sarsıntının təsiri altında ermənilərin parçalayıb ətrafa səpələdikləri qəbir daşlarından gözlərimizi çəkə bilmirdik. Daşların danışdığını bax, bu anlarda açıq-aydın hiss etdik. Erməni vəhşiliyinin qurbanı olmuş daşlar sakitliyə bürünüb sanki bizimlə pıçıltı ilə danışırdı. Kədər və qəm püskürən bu pıçıltılara qulaq asmaq olduqca dəhşətli idi. Ağrıya dözməyən lal daşlar dərindən ah çəkə-çəkə erməni vəhşiliyindən, erməni qəddarlığından danışırdı. İlahi, bu danışıqlardan qan qoxusu gəlirdi, acı göz yaşları süzülürdü. Erməni vəhşiliyi, erməni vandalizmi parçalanmış qəbir daşlarının üstünə hopub qalmışdı. Vandallar ölülərimizin gor evinin üstünə döşənən daşları da dağıdıblar, qırıb parça-parça ediblər. Yəqin ki, daşnaklar qəbir daşlarımızı qırmaqla xalqımızın yüzillik, minillik izini bu yerlərdən silməyə çalışıblar. Unudublar ki, qəbir daşlarını qırmaqla, sındırmaqla izimizi bu yerlərdən silmək mümkün deyil. Çünki xalqımızın adı, göstərdiyi qəhrəmanlıqları, xeyirxah əməlləri, mədəniyyəti, tikdiyi qalaları tarixin yaddaşına milyon illər əvvəldən yazılıb.

Ermənilər bu iyrənc əməlləri ilə adlarını tarixin səhifəsinə vəhşi bir millət kimi yazıblar. Özlərini bütün dünyaya barbar, qaniçən kimi təqdim ediblər. Onsuz da dünya erməniləri elə bu cür də tanıyırdı. Ölülərin gor evini dağıdan, başdaşlarını sındıran, goreşən vəhşi heyvanlar kimi qəbirləri qazıb qızıl diş axtaran ermənilərdən başqa nə gözləmək olardı ki?..

Deməli, doğrudan da, daşlar danışırmış. Amma danışdıqları çox kədərli və qəmli idi. Daşların danışdıqları ermənilərə nifrətlə dolu idi.

V.MƏMMƏDQULUOĞLU,

Azərbaycan.-2023.- 17 dekabr, № 276.- S.11.