Bir görüş, bir xatirə

Azərbaycan Dövlət Mahnı Teatrı-55

...1981-ci ilin mayında SSRİ Xalq artisti, SSRİ Ali Sovetinin deputatı, dünyaşöhrətli müğənni Rəşid Behbudov rəhbərlik etdiyi Mahnı teatrının kollektivi ilə birlikdə Kürdəmirə gəlmişdi. Rayon mədəniyyət evində 3 gün konsert oldu.

O vaxt rayon qəzetində müxbir işləyirdim. Redaktorumuz dedi ki, Rəşid müəllim təsərrüfatlara gedib pambıqçılarla görüşəcək. Sən də görüşdə ol, qəzet üçün yazı hazırla. Axşam da mehmanxanaya gedib ondan müsahibə alarsan...

...Həmin gün tarlada çalışanların hamısı əziz qonağın, böyük sənətkarın ətrafına cəm olmuşdular. Rəşid müəllim səmimi görüşlərdən, hal-əhvaldan sonra qavalını götürüb camaata üz tutdu: "Əziz dostlar, indi də mən sizi mahnılarla salamlamaq istəyirəm", - deyib qarmonun müşayiətilə gözəl nəğmələrindən oxumağa başladı. İfasını xarici dildə oxuduğu ritmik bir mahnı ilə bitirdi. Alqış sədaları kəsilmək bilmirdi. Sakitlik yarananda dedi: "Eşitdiyiniz bu mahnı urdu dilindədir. Urdu Pakistanın dövlət dilidir".

Mən indi həmin o məqamları xatırlayanda fikirləşirəm ki, erməni vəhşiliyinə, xislətinə nifrət edən, bizim haqq işimizə görə onlarla münasibəti kəsən dost Pakistan xalqına, dövlətinə Rəşid Behbudov hələ o vaxtlar böyük dəyər verirmiş. Deməli, bu dostluğun, bu istəyin kökləri dərindir.

Böyük sənətkarın tarla əməkçiləri ilə görüşlərindən ətraflı qeydlər götürəndən sonra həmin gün axşam mehmanxanaya gedib ondan müsahibə almalı idim. Deyim ki, bu tapşırıq son dərəcə məsuliyyətli idi. Bir tərəfdən sevinirdim ki, bu məşhur sənətkarla daha yaxından ünsiyyət qura biləcəyəm, onunla üzbəüz oturub söhbət aparacağam. O biri tərəfdən isə bərk narahat idim. Çünki mən televiziyada onunla aparılan bir neçə müsahibəyə baxmışdım. Aparıcıların, həmsöhbətlərin suallarından asılı olaraq yeri düşəndə sərtləşirdi, yeri də düşəndə zarafata keçirdi.

Bütün bunları gözümün qabağına gətirə-gətirə, mehmanxanaya, Rəşid Behbudovla söhbətə getdim.

Qapını ehmalca döydüm. İçəridən səsini eşitdim. "Gəlirəm" deyib qapını açdı. Özümü təqdim edib qəzetdən gəldiyimi bildirdim.

Mehribanlıqla məni içəri dəvət edib əyləşməyə yer göstərdi. Həyəcanımı hiss edirdi. Odur ki, gülümsəyərək dedi: "Heç narahat olmayın. Əvvəlcə bir stəkan çay içək, sonra nə qədər desəniz danışarıq".

Çoxdan bəri məni çulğamış həyəcanım yavaş-yavaş keçib gedirdi. Səmimi söhbət əsnasında ürəyimdən keçən sualların cavabını ondan ala bilirdim. Rayona gəlişi, xüsusilə də yaz fəslində, yaşıl tarlaların qoynunda əmək adamları ilə görüşləri, hər yerdə böyük hörmətlə qarşılanması ilə bağlı dolğun təəssüratları müsahibəm üçün maraqlı faktlar oldu.

Söhbətimiz Mahnı Teatrının üzərinə gəldi. Sual verdim: "Rəşid müəllim, belə bir teatrın yaranması hansı zərurətdən irəli gəldi?"

O, ani olaraq fikirləşdi və dedi: "Azərbaycan xalqı milli-mənəvi dəyərlərinin işığında yaşayır. Zəngin mədəniyyəti onun tarixi qədimliyinin əsas göstəricilərindəndir. Əsrdən-əsrə keçən, nəsillərdən-nəslə ötürülən bu dəyərləri qoruyub saxlamaq, yaşadıb inkişaf etdirmək hər kəsin öz xalqı qarşısında mənəvi borcu və müqəddəs vəzifəsidir. Fikirləşdim ki, mahnıların, muğam parçalarının, rəqs nümunələrinin təqdimatında nəsə bir yenilik, bir dəyişiklik edim. Elə bir yenilik ki, bunlar tamaşa halında olsun. Teatra bənzər bir üslubda təqdim olunsun. Janr müxtəlifliyi və rəngarənglik tamaşaçıda, dinləyicidə maraq yaratsın, onların zövqünü oxşasın. Bütün bunları nəzərə alaraq Mahnı Teatrı yaratmaq qərarına gəldim və şükür ki, buna nail oldum. İndi əsas məsələ budur ki, biz bu işin öhdəsindən necə gəlirik və yaxud gələ bilirikmi? Qoy bunu tamaşaçılar, dinləyicilər desin..."

Xudahafizləşib ayrılanda dedi: "Qəzet çıxanda ondan bir-ikisini də mənə gətirərsiniz".

...Qəzet çıxdı. Şəkli ilə birlikdə bir səhifəlik müsahibə dərc olunmuşdu.

...O vaxtdan 42 il keçib. Hər dəfə Mahnı Teatrının qarşısından keçəndə qeyri-ixtiyari ayaq saxlayır, Rəşid Behbudovun burada ucalan heykəli önündə dayanır, vaxtilə onun Kürdəmirə gəlişi, zəhmətkeşlərlə səmimi görüşləri, maraqlı konsertlər verməsi, xüsusilə də onunla üzbəüz oturub həmsöhbət olduğum o unudulmaz məqamlar gözlərimin önünə gəlir, gözəl ifaları qulağımda səslənir.

Bir vaxtlar böyük həvəslə yaratdığı və daim fəxr etdiyi Azərbaycan Dövlət Mahnı Teatrı onu həmişə yaşadır və yaşadacaq.

Tofiq ABDULLAYEV,

Azərbaycan Jurnalistlər Birliyinin üzvü

Azərbaycan.-2023.- 3 iyun.- S.9.