Döyüş meydanlarının qəhrəman oğulları

Müharibə ölüm-itim, qan-qada, göz yaşı, yerlə yeksan edilmiş şəhərlər, kəndlər, yandırılmış evlər deməkdir. Qarabağ uğrunda qanlı döyüşlər başlanan gündən Azərbaycan Ordusu uğurlu əks-həmlələri ilə xalqımızı sevindirə-sevindirə torpaqlarımızı erməni işğalçılarından təmizləyərkən bunu göz önünə almışdır.

Geri çəkildikcə döyüş meydanlarında düşməndən qanlı-qadalı izlər qalırdı. Gərgin savaşlar zamanı cəsur hərbçilərimiz dəqiq atəş zərbələri ilə qəsbkarların həm döyüş texnikalarını, həm də canlı qüvvəsini məhv etdilər. Demək olar ki, hər gün hərbçilərimiz cəbhədə qəsbkarların on-on beş zirehli texnikasını, hətta S-300 raket komplekslərini vurub sıradan çıxarırdılar. Zabit və əsgərlərimiz hansı dağı, dərəni aşıb qabağa gedirdilərsə, düşmənin orada tanklarını, toplarını gizlətdiyini görürdülər və sərrast atəşlə onları vururdular. Yağılar 30 ildən bəri ehtiyat qüvvə yığırmışlar, növbənöv zirehli texnikalar alıb Qarabağda yerləşdirir, dərin-dərin səngər və bunkerlər qazırmışlar. Elə bunlara güvənərək hədyanlar səsləndirir, əgər yenidən Qarabağ müharibəsi başlayarsa, Azərbaycanın yeni ərazilərini işğal edəcəklərini deyirdilər. Amma cəsur Azərbaycan əsgərləri buna imkan verərdilərmi? Qətiyyən verməzdilər...

Ermənilərin uzun illər ərzində xərc çəkib aldıqları döyüş texnikalarının xeyli hissəsi şanlı Azərbaycan Ordusunun zabit və əsgərləri tərəfindən Vətən müharibəsində dəqiq atəş zərbələri ilə məhv edildi. Düşmən döyüş texnikalarını meşəlik yerlərdə, qazmalarda gizlətməyə çalışsa da, məqsədinə çata bilmədi. Harada gizlətmələrindən asılı olmayaraq, əsgərlərimiz düşmən texnikalarının yerini müəyyənləşdirir və dəqiq atəş zərbələri ilə külünü göyə sovururdular. Beləliklə, qəsbkarların canlı qüvvəsi, ehtiyat silah-sursatı qısa müddətdən sonra tükənməyə başlayır. Qırx dörd gündən sonra işğalçılar Azərbaycan əsgərinin qarşısında diz çökürlər.

Düşmən geri çəkildikcə döyüş meydanlarında həm vurulmuş, həm də işlək vəziyyətində olan xeyli sayda zirehli və zirehsiz texnikalar atılıb qaldı. Texnikalarla bərabər yağılar döyüşçü yoldaşlarının meyitlərini də, yaralılarını da qoyub tez bir zamanda aradan çıxdılar. Bu mənzərələri gördükcə qələbələrimizə, uğurlarımıza sevinirdik. İyirmi səkkiz ildən çox torpaqlarımızı işğalda saxlayan erməni qəsbkarları qırx dörd gündən sonra məğlub oldular.

Cəbhə xəbərlərini ekranda izləyərkən gördüyümüz bir mənzərədən heyrətə gəldik. Yəqin ki, bunu çoxları görüb. Erməni komandanlığı döyüşlər zamanı fərarilik etməmələri üçün əsgərlərini postlara və avtomobillərin sükanlarına bağlamışdılar. Etiraf edək ki, bu günə qədər dünya müharibələrinin tarixində belə hadisə olmayıb. Axı hansı normal sərkərdə əsgərini sükana bağlayar? Yaxud hansı zabit əsgərini döyüş mövqeyinə zəncirləyər? Belə eybəcərliklər yalnız və yalnız ermənilərin ağlına gələ bilərdi. Biz həmişə eşitmiş və görmüşük ki, sərkərdələr döyüşlər zamanı az itki ilə böyük uğur qazanmağa çalışırlar. Nəyin bahasına olursa olsun, əsgərlərini saxlayırlar, onun ayağına daşın dəyməsini belə istəmirlər.

Azərbaycan əsgəri Vətən müharibəsində düşmən ordusuna bir-birinin ardınca sarsıdıcı zərbələr vurdu. Bu güclü, qarşısıalınmaz zərbələr nəticəsində erməni qəsbkarlarının minlərlə canlı qüvvəsi, zirehli texnikaları, top-tüfəngi məhv edildi. Xalqımıza böyük sevinc anları yaşadan bu güc son qarış torpaqlarımız işğaldan azad olunana qədər dayanmadı. Müzəffər ordumuz hər gün qəsbkarların başına od ələyə-ələyə yurdumuzu işğaldan azad etdi.

Döyüşmək istəməyən əsgərdən, döyüşçüdən qələbə, uğur gözləmək mümkün deyil. Amma erməni komandirləri posta, səngərə hörüklədikləri əsgərlərdən zəfər gözləyirdilər. Onların bu xəyalı da mif olaraq qaldı. Düşmən lazım gələrsə, bundan sonra da yalnız və yalnız Azərbaycan Ordusunun qələbələrinə şahidlik edəcək.

Vahid MƏHƏRRƏMOV,

Azərbaycan.-2024.- 10 iyul (№ 142).- S.10.