Əsgərləri
özünə qardaş
bilən tibb bacısı
Şəhidlərin məzarını ziyarət
etmək üçün
xiyabana tez-tez gedirik. Budur, yenə də həmin müqəddəs
məkandayıq. Bir anlıq "Azərbaycan Bayrağı" ordenli Məleykə Əhmədovanın
məzarı önündə
ayaq saxlayırıq. Bu cəsur qadının
başdaşındakı şəklindən
boylanan baxışları
qəlbimizdə onunla
bağlı xatirələrimizi
oyadır.
Məleykəylə ilk dəfə soyuq qış günündə - 3 yanvar
1993-cü ildə cəbhə
bölgəsində tanış
olmuşduq. Həmin qarlı-şaxtalı gündə
səngərlərdə yurdumuza
keşik çəkən
əsgərlərlə görüşüb
hal-əhval tutduq, gətirdiyimiz sovqatı onlara payladıq. Məleykə əsgərlərdən
birinin çəkməsinin
söküldüyünü görəndə ayağından çəkməsini
çıxarıb həmin
döyüşçüyə verdi. Özü isə onunkunu geyindi. Əvvəlcə əsgər onu götürmək istəmədi.
Belə olanda Məleykə üzünü
ona tutub kədərli səslə:
"Qardaşım Kamandar
da sənin kimi əsgər idi. Bu yaxınlarda
onu döyüşlərdə
itirdik. Sən çəkmələrdən imtina
etmə. Mən səni özümə qardaş bilirəm", -
dedi. Bu sözlər əsgəri
fikrindən döndərdi.
Tibb bacısının
mərd hərəkəti
onun vətənpərvərliyindən
və Azərbaycan əsgərinə sonsuz sevgisindən xəbər verirdi.
Axşama yaxın
səngərlərdən geri
döndük. Sağollaşanda
Məleykə bizi hospitalın bir yaşına dəvət etdi. "Əgər həmin vaxt bu bölgədə olsaq, mütləq gələrik", - dedik. Xoşbəxtlikdən iş
elə gətirdi ki, fevral ayının
üçüncü ongünlüyü
ərəfəsində həmin
bölgəyə ezamiyyətə
getdik. Məleykəyə
verdiyimiz sözə sadiq qaldıq. O günlərdə hospital Ağdamın kəndlərinin
birindəki məktəbdə
yerləşirdi. Gəlişimizə
sevinən tibb bacısı bizi gülərüzlə qarşıladı.
Həmin gün
Məleykə ilə bir az da
yaxından tanış
olduq. Öyrəndik ki, tibb bacısı
Azərbaycanın qədim
torpaqlarından birində
dünyaya göz açıb. Uzun illər doğma kəndləri olan Böyük Ayrımdan bir az uzaqdakı
Axtala qəsəbəsində
xəstəxanada tibb bacısı işləyib.
Hələ sovet hökumətinin vaxtlarında
ermənilər Məleykənin
iki qardaşını
- Yaqubu və Səyyadı vəhşicəsinə
öldürmüşdülər. Üçüncü qardaşı
Kamandar isə 1992-ci ilin dekabrında Fərrux dağı uğrunda gedən döyüşlərdə şəhid
olmuşdu.
1988-ci ilin payızında
Qarabağ hadisələri
yenicə alovlanmağa
başlayanda ermənilər
onları doğma ocaqlarından qovublar.
1992-ci ilin fevral ayında hərbi-səhra
hospitalı yaradıldığını
eşidən tibb bacısı hərbçi
kimi şəfa ocağında xidmətə
başlayıb. Vaqonlarda
yerləşən hospital
fevral ayının
24-də Ağdam bölgəsinə
yola düşüb.
25 fevral səhər-səhər
qatar mənzil başına yetişib. Elə həmin axşam ermənilər yüzlərlə insanı
amansızcasına qətl
edərək dünyanı
sarsıdan Xocalı faciəsini törədiblər.
Məleykəgil həmin
gərgin və faciəli günlərdə
yüzlərlə Xocalı
sakinini ölümün
pəncəsindən xilas
ediblər. Əgər
o vaxtlar səhra hospitalı Ağdama göndərilməsəydi, yəqin
ki, ölənlərin
sayı daha da çox olacaqdı.
Dediklərini eşitdikcə
Məleykə gözümüzdə
daha da böyüyürdü.
Tibb bacısı ürəyində üç
qardaşın nisgilini
və intiqamını
daşıyırdı. Qəmli
və qan qoxulu söhbətlərinə
sonacan qulaq asandan sonra dərdini
yüngülləşdirmək üçün Məleykəyə
xoş sözlərlə
təskinlik verdik.
Ağdam bölgəsinə
gedəndə Məleykəylə
bir neçə dəfə görüşdük.
Sözlərindən, hərəkətlərindən
hiss edirdik ki, onun qanı-canı
vətənpərvərlikdən yoğrulub. Göstərdiyi
cəsarətə, hünərə
görə dövlət
başçısının 9 oktyabr 1994-cü il tarixli fərmanı ilə Məleykə Əhmədovaya "Azərbaycan
Bayrağı" ordeni
verildi. Qardaşı Kamandar isə Qarabağ döyüşlərində
göstərdiyi şücaətə
görə (ölümündən
sonra) "İgidliyə
görə" medalına
layiq görüldü.
2006-cı il idi.
Məleykə xəstələnmişdi.
Hospitalda yatırdı,
vəziyyəti yaxşı
deyildi. Ötən hər gün onu nərdivan kimi ömrünün sonuna yaxınlaşdırırdı.
Məleykə şair
təbiətli qadın
idi. Qələmindən
neçə-neçə incə
ruhlu şeirlər çıxmışdı, kitabları
çap olunmuşdu.
O, ömrünün son
günlərində də
yazıb-yaradırdı. "Xocalı şərqisi"
onun son əsəri oldu. Tibb bacısı ağır xəstə yatdığı günlərdə
başının üstündən
üçrəngli bayrağımızı
asmışdı.
Məleykənin anası
Sona xanım o kədərli günləri
xatırlayaraq deyirdi ki, qızım ömrünün son günlərini yaşayırdı.
Üçrəngli bayrağımızı
başına sarımışdı.
Deyirdi ki, ana, bütün ömrümü bu müqəddəs bayrağı
Qarabağda dalğalandırmağa
sərf etdim. Amma təəssüf ki, arzuma yetişmədən
dünyadan köçürəm.
Mən öləndən
sonra bu bayrağı özündə
saxla. Ordumuz torpaqlarımızı işğaldan
azad edəndən sonra onu Qarabağın
ən uca zirvəsində dalğalandırarsınız.
Məleykənin arzuladığı
gün 2020-ci ilin payızında gəldi. Azərbaycan Ordusu Müzəffər Ali Baş Komandan İlham Əliyevin rəhbərliyi altında
Qarabağı erməni
işğalçılarından azad etdi. Yaxınları,
doğmaları onun arzusunu yerinə yetirərək tibb bacısının xəstə
yatanda başının
üstündən asdığı
bayrağı Qarabağda
dalğalandırdılar. Məleykənin
ruhu bundan rahatlıq tapdı, şad oldu...
Məleykə 1 iyun
1957-ci ildə dünyaya
göz açmışdı.
Amansız ölüm
onu 18 avqust 2006-cı ildə sıralarımızdan
apardı. Göz açdığı bu dünyada 49 il yaşadı. 49 illik ömründə nələr
görmədi, nələr
yaşamadı Məleykə.
Sabahlarını böyük
ümidlərlə yaşayırdı.
1 iyun uşaqların beynəlxalq müdafiəsi
günü doğulmuşdu.
Bəlkə də elə buna görə
də saf və təmiz idi. Tibb bacısı
onu tanıyanların yaddaşında həmişə
bu cür saf, təmiz və səmimi qalacaq. Yaxınları, dostları onu həmişə xatırlayır
və xatirəsini hörmətlə anırlar.
Vahid
MƏHƏRRƏMOV,
Azərbaycan.-2024.-
7 mart, № 52.- S.10.