Ömrü
dram əsərinə
bənzəyən sənətkar
Dünya qəribəliklərlə
doludur... Sanki Tanrı onun aktyor, rejissor olacağını bildiyi üçün taleyini də bir dram
əsərinə bənzətmişdi...
Çəmbərəkənddə
yoxsul bir ailədə dünyaya gəlmişdi. İki qardaş, bir bacı idilər.
Sürücü işləyən atası Ağahüseyn
Atakişiyev dünyaya gələn
ilk övladının adını
öz adına bənzədib Hüseynağa
qoymuşdu...
O, dünyaya gələndən
sonra həyat ona sanki öz
amansız üzünü
göstərirdi. Atasının
aldığı az maaş ailənin tələbatını ödəmirdi...
Bir yandan da anasının
xəstəliyi...
Altı yaşındaykən
anasını itirən
Hüseynağa evdən
qaçır... Bir neçə
günlük axtarışdan
sonra onu tapıb evə qaytarmaq mümkün olur. Ailənin çətinliyi, özündən
kiçik bacı-qardaşlarının
yaşaması üçün
o, 12-13 yaşlarından işləməyə
məcbur olsa da, orta təhsilini davam etdirə bilir.
"Onunla ailə qurduğuma peşman deyiləm"
Əməkdar incəsənət
xadimi Hüseynağa Atakişiyevin həyat yoldaşı Əməkdar
artist, İncəsənət Universitetinin Aktyor sənəti kafedrasının
müdiri, professor Gülşad
Baxşıyeva ilə
söhbət edirik:
- 1971-ci ildə Hüseynağa ilə İncəsənət
İnstitutuna bir qəbul olmuşuq. Dörd il Mehdi Məmmədovun
kursunda təhsil almışıq. Kurs tamaşalarında
səhnədə tərəf-
müqabil olmuşuq.
Sonra təyinatla bütün
kurs yoldaşlarımızla
birlikdə qrup halında Şəkiyə
getmişik...
Şəki teatrında
10 il işləmişik. Bir sıra tamaşalarda onunla tərəf-müqabil
olmuşuq. Sonradan Hüseynağa tamaşa quruluşuna, rejissorluğa
üstünlük verdi,
mən isə aktyor olaraq işimi
davam etdirdim.
Şəkiyə gedəndən
iki il sonra evləndik. Oğlanlarımız
Elbəy və Elmir dünyaya gəldilər.
Hüseynağa ilə evliliyimə peşman deyiləm...
"Onun diplomu elə
onun tamaşasıdır"
- Hüseynağa
çox bacarıqlı
rejissor idi. Hətta deyərdim ki, bənzəri yox idi. O, təkcə tamaşa qurmurdu. O, aktyorlarla işləyə,
komanda yarada bilirdi. Teatrda əsas komandadır. Hüseynağanı tanıyanlar
bilirlər ki, onu himayə edən kimsəsi yox idi. İstedadının, bacarığının, çalışqanlığının
hesabına özünü
təsdiq edib, sənətdə yerini tutmuşdu. Sıfırdan
başlayıb, dərnəklərdə
işləyib gəlmişdi.
İnstituta qəbul olanda 22-23 yaşı olardı. Mehdi müəllimin
sinfində aktyorluq təhsili almış, qiyabi isə Boris Şukin adına Moskva Teatr İnistitutunun Rejissorluq fakültəsini
bitirmişdi. Mehdi müəllim
ona həmişə tapşırıqlar verirdi.
"Sən bu əsəri filankəslərlə
işlə". Deməli,
onda nəsə görürdü... Hüseynağanın
rejissorluq işi oradan başlamışdı...
Geriyə baxanda görürəm ki, onun tamaşaları çox möhtəşəm idi.
Ən bəsit əsərlə gözəl
bir nümunə yaradıb ortaya qoya bilirdi. Moskvadan
teatrşünaslar gəlib,
tamaşaya baxıb, dəyər verirdilər.
Bir dəfə kimsə
Moskvadan gələn nümayəndəyə yaxınlaşıb
demişdi ki, Hüseynağanın
rejissorluq diplomu yoxdur. O, rus dilində cavab verib ki, "Onun diplomu elə onun tamaşasıdır"...
"Hüseynağa qeyri-adi rejissor idi"
O, adi rejissor deyildi.
Hazırladığı tamaşalar
SSRİ miqyasında keçirilən
dörd - "Bolqar",
"Macar" "Rumun" və "Alman" dramaturgiyası
festivallarının bütün
parametrləri üzrə
qalibi olmuşdu.
SSRİ kimi bir ölkədə birinciliyi
qazanmaq adi bir iş deyildi,
bu, bir əyalət
teatrı üçün
böyük uğur idi. Özü də bu teatrın
kollektivi bütövlükdə
gənclərdən ibarət
idi. Rejissorun isə cəmi 27 yaşı var idi... Bu faktlar özü göstərir ki, Hüseynağa
qeyri-adi rejissor idi...
1975-ci ildə Şəki Dövlət Dram Teatrında
aktyor kimi işə başlayan Hüseynağa Atakişiyev bir
il sonra artıq həmin teatrın baş rejissoru kimi fəaliyyətini davam etdirir. "Hacı
Qara" tamaşası onun
ilk rejissor işi olur... 10 il Şəki Dövlət Dram Teatrında
çalışdıqdan sonra
Bakıya dəvət alan
H.Atakişiyev 1985-ci ildən etibarən Akademik
Milli Dram Teatrında baş
rejissor kimi tamaşalara quruluş verir.
Azərbaycan Dövlət
Mədəniyyət və
İncəsənət Universitetinin
kafedra müdiri,
professor, Azərbaycan Teatr
Xadimləri İttifaqının
sədr müavini, Əməkdar artist Azad Şükürovla
söhbətimizi davam
etdiririk:
- Hüseynağa
Atakişiyev Azərbaycan teatrında
öz dəst-xəti,
sənət yolu olan, müəyyən prinsiplərə malik, teatra
çox sədaqətlə
xidmət göstərən
bir rejissor idi. Mən ona
həm də bir pedaqoq kimi
baxırdım. Çünki
o, ətrafına gəncləri
toplayırdı. Şəki
Dövlət Dram Teatrının
açılışı zamanı belə bir hadisə baş vermişdi. O zaman Şəki teatrının
çox istedadlı bir rejissoru var idi: Vaqif Abbasov. Bu teatrın
açılmasında onun müstəsna
rolunu, əvəzsiz xidmətini danmaq olmaz. Vaqif teatrın baş rejissoru idi. Hüseynağagil də həmin teatrda işləmək üçün Şəkiyə
getmişdilər. Hüseynağa
teatrda həm aktyorluq edirdi, həm də Vaqifin assistenti idi.
Elə oldu ki, bədbəxt hadisə nəticəsində Vaqif ayağını
itirdı. Belə bir vəziyyətdə
Vaqif orada çox qala bilməyib Bakıya gəldi. Hüseynağa Şəki Dövlət Tetrında baş rejissor oldu.
"Ondan böyük gözləntilər
var idi"
Nəhayət, məqam
yetişdi, Hüseynağa
köçüb Bakıya gəldi və Milli Dram Teatrının baş rejissoru oldu. Başlanğıc pis olmadı... Ondan böyük
gözləntilər var idi.
Amma Hüseynağa Şəkidəki
uğurlu başlanğıcı
Bakıda davam etdirə bilmədi. Əslinə qalsa, ona işləməyə imkan vermədilər. Xırda bir səhv addımını
gözləyirdilər ki, ona
mane olsunlar. Hüseynağanın
Milli Teatra gəlişi
əyri işi olan adamların "yaradıcılıq" prosesinə
mane olurdu.
O, çox ağıllı adam idi. Bu intriqanı,
çəkişməni hiss edib teatrdan ayrılmalı
oldu. Milli Dram Teatrından
ayrıldıqdan sonra
1989-cu ildə özünün
Gənclər Teatrını
yaratdı və ömrünün sonuna kimi teatrın bədii rəhbəri və direktoru oldu.
Hüseynağa Atakişiyev rejissor
kimi 157-dən çox
tamaşaya quruluş verib. Aktyor kimi
57-dən artıq rol oynayıb. Aktyorun "Uzun
ömrün akkordları"
filmində canlandırdığı
Üzeyir bəy obrazı,
habelə "Ac həriflər"
teletamaşasındakı "Artist" obrazı xüsusilə məşhurdur. Eyni zamanda Hüseynağa
Atakişiyev rejisor kimi
1995-ci ildə İstanbulda
Ü.Hacıbəylinin
"Arşın mal alan"
musiqili komediyasını
tamaşaya qoymuşdur.
Üzeyir bəy Hacıbəyli adına Bakı Musiqi Akademiyasının Bəstəkarlıq kafedrasının
müdiri, Əməkdar
incəsənənt xadimi,
professor Aydın Əzimov:
- Şanslıyam
ki, Hüseynağa Atakişiyev kimi bir sənətkarla
dostluq edib birgə çalışmışam.
Hüseynağa ilə
təsadüfən tanış
olmuşuq. Mən radioda səs rejissoru işləyirdim. Mədəniyyət Nazirliyi
tulum çalanların
yaradıcılığını, işini, həyatını,
onların mühitini öyrənmək üçün
məni Naxçıvana
ezam etmişdi. Mən də onları Bakıya konsertə
dəvət etmişdim.
Onlar konsert verərkən mən də səs yazmaq üçün radiodan maşın dəvət etmişdim. Maşında öz işimlə məşğul
olarkən bir də gördüm qapı açıldı,
qarşımda çox
maraqlı, gülərüz,
nurlu bir adam dayandı. Qəribədir ki, biz köhnə
tanışlar kimi görüşdük. Kim olduğunu
soruşduqda dedi ki, Şəkidən gəlib,
teatr aktyorudur. Hərdən tamaşalar
da hazırlayır...
"İlk tanışlığımızdan 15 gün sonra iş təklifi aldım"
- Çox
maraqlı söhbətimiz
oldu. Biləndə ki,
o, teatr rejissorudur, bir az gileyləndim
də...
Dedim, gənc
rejissorsan, tamaşa hazırlayırsan. Mən
də gəncəm. Niyə həmişə tanınmış bəstəkarlarla
işləyirsiniz. Gənc
bəstəkara da şərait
yaradın. İmkan verin onlar da özünü sınasın.
"Yaxşı", - dedi. Fikirləşdim ki, bu da söz verib getdi...
Aradan 15 gün
keçmişdi. Gördüm
mənə "zapiska"
gəldi. Yazılmışdı
ki, tamaşa üçün
12 mahnı, rəqs lazımdır. Həm də xüsusi olaraq qeyd etmişdi:
"İnciməyin, pul
olmayacaq. Çünki
teatrın pulu yoxdur, mən özüm də pulsuz işləyirəm".
Təklif məni
sevindirdi. Dedim, pul nədir ki, təki iş olsun. Qismət olar pul ilə
də işləyərik.
Evə gəlib musiqini işləməyə
başladım. Qısa
müddətdə hər
şeyi hazır edib, bir qutuya
yerləşdirib, avtobus
ilə göndərdim
Şəkiyə. İlk dəfə
idi ki, tamaşaya musiqi yazırdım. Beləcə,
bizim birgə yaradıcılığımız başladı...
"Onunla işlədiyim illər ən xoşbəxt çağlarım
olub"
- Bəzən
insan bilmir ki, nə zaman xoşbəxt olur. Bir müddətdən
sonra insanlar anlayır ki, ötən illər onun ən xoşbəxt çağlarıymış... Hüseynağa ilə işlədiyim illər ömrümün ən yaddaqalan çağları
olub.
Hüseynağa çox
gözəl teatr təşkilatçısı, peşəkar rejissor, işlədiyi kollektivlə
dil tapmağı bacaran adam idi.
Onun Şəki teatrında baş rejissorluq etdiyi illər bu teatrın
keçdiyi inkişaf
yolu, SSRİ-də tanındığı dövrdür.
O zaman Şəki teatrı
ittifaq miqyasında keçirilən bütün
festivallarda birinciliyi qoruyub saxlayırdı.
Şəki teatrında
çox gözəl bir mühit formalaşmışdı. Truppa, müdiriyyət, baş rəssam Qüdrət Məmmədov, bəstəkarlardan Emin Sabitoğlu,
Cavanşir Quliyev bir nöqtəyə
vurmaqla uğurlara imza atırdıq. İlk uğurumuz Moskvada keçirilən "Bolqar"
dramaturgiyası festivalında
Hüseynağanın quruluş
verdiyi Raço Stolaninin "Ustalar" pyesinin tamaşası oldu. Bu tamaşa bütün nominasiyalar üzrə - rejissor, aktyor, rəssam və bəstəkar işinə görə birinci yeri tutdu...
Bu uğurun ardı sonralar da gəldi.
"Macar", "Alman" dramaturgiyası
festivallarında da eyni
uğuru təkrarladıq.
Moskvada Şəki
teatrı haqqında bir əfsanə kimi danışırdılar.
Bizi Moskvaya dəvət
etdilər. Bir ay Moskvada
qastrol səfərində
olduq.
"Hüseynağa qədər
musiqini bilən rejissor az idi"
- Hüseynağa
Atakişiyev müsiqini bilən
çox nadir rejissorlardan
idi. Tamaşada musiqidən zərgər dəqiqiliyi ilə istifadə etməyi bacarırdı. Musiqinin harada, hansı məqamda verilməsini çox incəliklə bilirdi. Demək olar ki, bütün
teatrlarla, rejissorlarla birgə işim olub. Hüseynağa kimi musiqi duyumu
olanı heç görmədim. H.Atakişiyev
o rejissorlardandır ki,
tamaşanı necə
başlayıb, necə
bitirəcəyini dəqiq
bilirdi. Əvvəlcədən
oturub hətta musiqinin neçə dəqiqə, neçə
saniyə gedəcəyini
dəfələrlə müzakirə
edib yazırdıq.
Azərbaycanda təşkilatçı
rejissorları barmaqla saymaq olar. Adil
İsgəndərov, Şəmsi
Bədəlbəyli, bir
də Hüseynağa
Atakişiyev... Bunlar Azərbaycan mədəniyyətinin
əfsanələri olublar.
Onu da deyim
ki, Hüseynağa gənc yaşlarında Şəmsi Bədəlbəylinin
yanında bir qədər işıqçı
işləyib. Bəlkə
də Şəmsi Bədəlbəylinin ustalığı
Hüseynağaya öz
təsirini göstərmişdi.
O, maraqlı adam
idi. İstedadı çox tez fərq edirdi. Bir də görürdün
ki, Şəkidə bazara gedir və
ya şəhəri gəzir. İşsiz-gücsüz
bir adamı teatrın nəzdində fəaliyyət göstərən
studiyaya gətirib bir az onunla
məşq edirdi. Sonra onu səhnəyə
çıxarıb rol
verirdi. Nə qədər belə adam onun hesabına
teatra gəlib sonradan böyük sənətkar kimi tanınmış, Əməkdar
artist, Xalq artisti fəxri adları almışdılar...
Ömrünün sonu
da gözümün qabağına gəldi. Gənclər Teatrında onun otağında oturmuşduq. Birdən dedi ki, sağ
qolum işləmir. Sonra sol ayağının
quruduğunu dedi. Beləcə, bütün
bədəni bir-bir fəaliyyətini dayandırırdı.
Biz təcili yardım çağırdıq.
Təcili yardım da bir az
gec gəldi...
Bu əhvalatdan
beş gün sonra - 2006-cı il aprelin 9-da biz Hüseynağa
ilə əbədi olaraq ayrıldıq. Azərbaycan
çox böyük mədəniyyət xadimini
itirdi.
Elşən QƏNİYEV,
Azərbaycan.-2024.-
4 oktyabr (№ 217).- S.15.