Şər, şantaj, yalan
Fransız siyasilərinin
inadla Azərbaycan əleyhinə atılıb-düşmələri
artıq diplomatiyadan daha çox "Can can" adlı qədim fransız rəqsinin dingildəmələrinə bənzəyir.
Bu rəqsi fransız qızları elə şən oynayırlar ki, paltarlarının ətəkləri
millənib göylərə
qalxır. Fransızların
ölkəmizə qarşı
irəli sürdiyü
saysız tələblər,
tətbiq etmək istədikləri qadağalar
sanki bu rəqsin müxtəlif versiyalarda nümayişidir.
Görəsən, bu
nə hoqqadır fransızlar çıxarırlar?
Hardasan ay, Məstəli şah, bəlkə gələsən,
bu Parisi bir də xışmalayıb-xışlayıb
yerinə otuzdurasan. Çünki Paris qıy vurub demokratiya zurnasını püləyəndə
də erməni faşizminə tumar verir. Fransızlar tullanıb irəli düşmək istəsələr
də, sürüşüb
elə hey dala gedirlər. Əlinizə bir çubuq alıb, bizə "diplomatiya dərsi" verən Parisin gönünü yüngülvari çırpın.
Görəcəksiniz ki,
altdan faşist pırtlayıb çıxır.
Maraqlısı odur
ki, bu kor
erməni sevdasının
daha dərin kökləri mövcuddur.
Bunun üçün
bir qədər Fransa tarixində eşələnmək lazımdır.
Məlum olacaq ki, əslində, Parisin bu çabalarının
nə diplomatiyaya, nə də beynəlxalq hüquqa bir dəxli var. Düzdür, fransızlar bizə "diplomatiya dərsi" verməkdən yana dəridən-qabıqdan çıxırlar.
Amma biz qələbəni siyasi və diplomatik müstəvidə ədalətin
bərpası hesabına
qazanmışıq. Bu baxımdan bizim qələbəmiz də,
qazandığımız diplomatik
uğurlar da böyük əhəmiyyət
kəsb edir.
Fransada beynəlxalq
arenada böyük nüfuz sahibi olan insanlar siyasət
səhnəsindən getdilər,
onları təsadüfi
adamlar - populistlər,
demaqoqlar əvəz etdilər. 44 günlük
müharibə ərzində
hətta Fransa Prezidenti Azərbaycana dəfələrlə zəng
edib təsir göstərməyə çalışdı,
sərt anti-Azərbaycan
mövqeyi sərgilədi.
Bunlar azmış kimi, Fransa xarici
siyasətində demokratik
dəyərləri yox,
erməni faşizmini dəstəkləməyə üstünlük
verdi. Bununla beynəlxalq münasibətlərdə
irəli getmək istəyən Fransa keçmişə iməklədi.
Ən heyrətamizi
isə odur ki, bu gün
erməni işğalçılarını
dəstəkləyən Fransa
İkinci Dünya müharibəsində özü
işğala məruz
qalmışdı. Bundan
sonra bu "ütülü" ölkənin
müasir dünyanın
demokratik dəyərlərindən
daha çox faşist ambisiyalarını
körükləməyi qəribə
deyilmi?! Yaxud fransızların Əlcəzairdə
böyük əraziləri
zəhərləyən nüvə
sınaqlarını, mina
terrorunu yadınıza
salın. Həmin terrordan Əlcəzairdə
insanlar indi də həlak olurlar.
Əslində, bunu
da təsadüfi hesab etmək olmaz. Qayıdaq yenə İkinci Dünya müharibəsi dövrünə. Fransızlar
o zaman demək olar döyüşmədən
43 günün içində
faşist Almaniyasına
təslim oldular və Hitlerlə əməkdaşlığa başladılar.
Bundan sonra faşistlər fransız şəhərlərinin küçələrində
sərbəst gəzişir,
yeyib-içir, geninə-boluna
əylənirdilər. Ardınca
nə olsa yaxşıdır - 1940-cı ilin
oktyabrında Fransada abverə - alman kəşfiyyat xidmətinə
ştatdankənar əməkdaşların
qəbulu dayandırılır.
Çünki artıq
qəbul edilən 32 mindən yuxarı satqın bütün fransanı şəbəkə
kimi tam bürümüşdü. 1944-cü ildə yaradılan "Şarleman" SS diviziyasına
isə 7000 fransız daxil olmuş və onların əksəriyyəti 1945-ci il
aprelin sonunda Berlində Reyxstaqı müdafiə edərkən qırılmışdır.
Bu da hələ
hamısı deyil.
1943-cü ildə fransız
könüllülərindən ibarət SS tipli silahlı dəstələr
yaradılır və
onlar almanlarla birlikdə yəhudilərin
qırılmasında yaxından
iştirak edirlər. Beləliklə, ən sadə hesablamalara görə, üçüncü
reyxin tərəfində
agent, satqın, milis, gestapo və vermaxt qismində 322 min fransız qulluq etmişdir. Bundan başqa, Parisdə 9000 fransız polisi yəhudilərin üzə
çıxarılıb güllələnməsində
iştirakçı olmuşdur.
Bütün bunlardan
sonra fransızların
demokratiya ilə faşizm arasındakı seçimlərində ikinciyə
üstünlük vermələri
adama qəribə gəlmir.
Bahadur İMANQULİYEV,
Azərbaycan.-2024.-
26 yanvar, № 16.- S.9.