Su gəlir gilə-gilə...
Qış son nəfəsini almaqdadır.
Bir-birinə bağlanan
günlər bizi yaza aparır. Yaz deyəndə də yadımıza ilk növbədə xalqımızın
milli və qədim bayramı olan Novruz düşür.
Xalq deyimlərində
qış əsasən
üç çillədən
ibarətdir. Təsəvvürlərə
görə, birinci Böyük çillə
qışın başlanğıcından
fevralın əvvəlinədək
olan günlərdən
ibarətdir. Böyük
çillənin yarısı
sayılan və qışın "oğlan
çağı" adlanan
Kiçik çillə
isə fevralın ilk iki ongünlüyüdür.
Kiçik çillədən
Novruz bayramınacan olan vaxta isə
Boz ay deyirlər. Ayın belə adlanması onun buludlu, yağışlı,
küləkli - bir sözlə, dəyişkən
olması ilə bağlıdır.
Novruz ulu əcdadlarımızın qədim
mərasimlərindən biri
olmuş, insana həyat verən dörd ünsürün
- Suyun, Odun, Küləyin (Yel), Torpağın ünsiyyətindən
doğan mənaları
özündə birləşdirməkdədir
və buna görə də Novruza qədər olan çərşənbələrin
hər birinin özünəməxsus ayin
və mərasimləri
var. Bütün bunlar
isə əslində,
Novruzun gəlməsi ilə əlaqədar xalq tərəfindən geniş şəkildə
qeyd olunur, bununla da, bir
növ, əziz bayramımıza hazırlıq
görülür. El arasında
bu çərşənbələrə
ilaxır çərşənbələr
deyilir. Zərdüştlükdən
və islamdan çox-çox qədim olan Novruz xalqımızın
sevdiyi, gözlədiyi,
həvəslə, ürəklə,
məhəbbətlə keçirdiyi
milli bayramdır.
Ən qədim
zamanlardan üzü bəri Novruza qədər ilin axır çərşənbələri
xüsusi hazırlıq
və zənginliklə
qeyd edilməkdədir.
İnanclara görə,
bu çərşənbələrin
hər biri təbiətin dörd mühüm ünsürü
ilə bağlıdır:
Su, Od, Külək (Yel), Torpaq.
Novruzun müqəddəs
çərşənbələrindən
birincisi Su çərşənbəsi
adlanır. Buna el arasında
"Əzəl" çərşənbə,
"Sular Novruzu",
"Gül çərşənbə",
"Gözəl çərşənbə",
"Su çərşənbəsi" deyilir. Builki Novruzun Su çərşənbəsi
fevralın 24-nə düşür.
İnama görə həmin gün sular təzələnir. Gün doğmamışdan
öncə insanlar bulaq üstə gedər, əl-üzünü
yuyar, bir-birinin üstünə su çiləyər, su üstündən atlanar, evə su gətirərək
təzə
Su çərşənbəsi
günü bulaqların
şəfası artar.
Bəlkə də buna görə ta qədimlərdə insanlar həmin gün su qırağında,
bulaq başında, çay kənarında, suyu çağıran, onun gözəlliyini, qüdrətini, müqəddəsliyini
tərənnüm edən
nəğmələr oxuyardılar.
Belə nəğmələrin
birində deyilir:
Suya gedən
igidi,
Saçı məxmər
təkidi.
Allah, məni
su elə,
Su gözəllər
yüküdü.
Deyimin gözəlliyinə
bax. Gözəllərin
yükü
Su gəlir
gilə-gilə,
Bülbüllər gəlir
dilə.
Yarımı bağda
gördüm,
Batıbdır qızıl
gülə.
Su çərşənbəsi
ilə bağlı müxtəlif ayinlər, etiqadlar da var. Deyir, həmin gün bulaq başında, çay kənarında dayanan insanlar ürəklərindən
keçənləri mütləq
suya söyləməli,
onun ayna ləpələrindən niyyətlərinin
hasil olmasını arzulamalıdırlar. Suyun
qüdrətinə inananlar,
adətən, nikbin təbiətli olurlar. Ta qədimlərdən nənələrimiz
suya baxaraq dodaqaltı pıçıldayırmışlar:
"Suyun bəndinə
qurban, belə, hər fəndinə qurban..." Su gələn
yerlərə dirilik gələr, bar-bəhər
göyərər. Susuz
çöllərin sinəsi
cadar-cadar olar. Su olan yerdə həyat var.
Su fallarına
görə, Su çərşənbəsi
günü insanlar bulaqdan su götürüb
evə gətirərlər.
Buna "Lal su" deyirlər. Çünki heç kəs danışmamalıdır. Bu suyun
özgə hikməti
olur. Suyu bir neçə piyaləyə töküb
saxlayarlar. Qonum-qonşudakı
qızlar bir yerə yığışaraq
hərəsi öz bəxtinin üzüyünü
saçına sürtüb
suya atar. Üzük piyalənin divarına toxunaraq neçə dəfə cingildəsə, deməli,
üzük sahibi o səsin sayına bərabər aydan sonra gəlin köçəcək. Su fallarının
hər bir bölgədə özünəməxsusluğu
var. Məsələn, bəzi
yerlərdə iki iynənin başına pambıq dolayır, hərəsini piyalənin
bir tərəfindən
suya salırlar. İynələr piyalədə
bir-birinə toxunsa, sevgililər tezliklə qovuşacaqlar.
Sübh tezdən
su gələn yerdən 7 balaca daş gətirərlər.
Onları evin küncünə və ərzaq qablarının içinə atarlar ki, ailənin barı-bərəkəti daş
kimi yerindən tərpənməsin, bol olsun.
Su ilə
bağlı bayatılarda
insanlar öz hisslərini, keçirdikləri
həsrəti, qəmi
dilə gətirərək
sanki Tanrının bu nemətindən dərdlərinə əlac
istəyirlər. Hər
bayatının öz
hikməti, mənası,
təsir gücü var:
Su axar samanlıqdan,
Yol keçər
qaranlıqdan.
Çalış yaxşılıq
elə,
Nə çıxar
yamanlıqdan?
Su ilə
bağlı tapmacalarda
da qədim insanların təfəkkürü,
düşüncə tərzi
və maraq dünyası var. Yığcam
və lakonik bilməcələrin hər
biri qədim insanın ağlı, dərrakəsi, tapıntısı
qarşısında bu
gün də müasir nəsli heyrətdə saxlayır:
"Bir atım var ağ alaca,
özü gedər, yəhəri qalar". Açması körpü
altında su. Və yaxud: "Adam deyil, hey qaçır, meşə deyil, səs salır" (çay), "Yer altında yaz gedir" (su).
Su ilə
bağlı atalar sözü də maraqlıdır. Bu hikmət
dolu sözlərdə
də diqqət çəkən müqayisələr
var: "Suyun lal axanı, adamın yerə baxanı", "Suda boğulan saman çöpündən yapışar",
"Su bardağı suda
sınar", "Sulu el abadan,
susuz el viran olar", "Su axar çuxurun tapar". İnanclar da min illərin sınağından
çıxıb. Ona
görə də insanlar həmişə özünü doğrultmuş,
inanclara etiqad bəsləyirlər: "Su içərkən
adamı ilan da çalmaz", "Qaynar suyu yerə
tökməzlər", "Su içən adamı qəfil vurmazlar",
"Yuxuda su görmək aydınlıqdır",
"Odu su ilə söndürmək
günahdır", "Su kiçiyindir, yol böyüyün", "Səfərə
çıxanın arxasınca
su atarlar".
Hətta qədim
təbabətimizdə su
ilə bağlı şəfalı məsləhətlər
də var. Su çərşənbəsində
övladı olmayan qadının başından
qırx cam su töksən niyyəti hasil olar. Qorxan
adamın su çərşənbəsində başından su atsan, qorxusu keçər. Qorxan adama su içirdərlər.
Bayılan insanın üzünə su çiləsən, özünə
gələr. Təbiətdə
müalicəvi əhəmiyyəti
olan sular da var ki,
insanlar müxtəlif
xəstəlikləri o təbii
nemətin köməyi
ilə sağaldırlar.
Əziz oxucular,
əzəl çərşənbəniz
mübarək olsun! Atalar əbəs yerə deməyiblər ki, o, çərşənbələrin
gözəlidir. Deyir,
yuxuda su görmək aydınlıqdır.
Belə xeyirli yuxular, günəşli səhərlər arzulayırıq
sizlərə.
Flora Xəlilzadə
Azərbaycan.-2009.-24 fevral.-S.8.