Biçarə qərənfil!..

Deyirlər Yer üzünün əşrəfi sayılan insandan başlamış hər bir nəsnənin, daşın da, quşun da, kol dibində bitən çiçəyin də, kol-kosun da alın yazısı, qədəri-qisməti var. Heç nə təsadüfdən, Yaradandan xəbərsiz mövcud deyil. Və biz də buna inanırıq, hər qədəmdə, həyatımız boyu yaşadığımız hər acıda, hər şirində. Mən bu qədərə, bu alın yazısına sənin taleyində daha çox inanıram, qərənfil!

Gör neçə illərdir ünvanını, yerini, daşıdığın məna yükünü dəyişmisən. Daha ağdonlu, ağ örpəkli gəlinlərin qucağında əzizlənə-əzizlənə xoşbəxtlik nişanəsi kimi bəzədilmiş gəlin otağındakı güldanlara qoyulmursan, nişanlı qızlara sevdikləri tərəfindən hədiyyə edilmirsən. İndi qara donlu, qara günlü gəlinlərin, anaların əllərində başıaşağı, çinarboylu oğlanların, çiçəyi burnunda qızların, körpələrin buz kimi qəbir daşlarının üstündə qərar tutursan. Səni gül dükanlarında gülərüzlü cavanlar bəzəyib-düzəyib toya-şənliyə gedənlərə təqdim etmir, heç o çiçəklərin içərisində yerin də yoxdu daha. Qəbiristanlıqların kənarında satılırsan, buz kimi sinə daşlarının üstünə qoyulmaq üçün. Bu nə taledir, nə alın yazısıdır, qərənfil! Dərd əlindən haşa deyən Xan qızı Natavan da gileyliydi səndən, biz də gileyliyik. Amma nə edəsən ki, yaşadığımız və qurtula bilmədiyimiz faciələrimizə səni rəmzi ifadə forması seçmişik, rəngini şəhidlərin axan günahsız qanına oxşatmışıq.

Hər il yanvar ayı gələndə yadımıza düşürsən, səni sevdiklərinə - İlhamla Fərizəyə qovuşdurmaq üçün Şəhidlər xiyabanına tələsirik, əvvəlcə qərənfil növbəsinə, sonra da ziyarət növbəsinə dayanırıq. Soyuq qış səhəri, bir də Kamil Cəlilovun qaboyunun nalə çəkdiyi "Zəminxarə" bizi də dondurur, başıaşağı, boynubükük qalmış səni də. Sənin də çiynində daşıdığın yük ağırdı, bizim kimi. Biz hələ şəhidlərin ziyarətinə alnıaçıq, üzüağ gedə bilmirik, qərənfil, elə sən də.

Amma ümidimizi üzməmişik, sən də ümidini üzmə! Nə olar, bir 20 Yanvar sabahı obaşdan al qırmızı donuna bürün, başını dik tut, yollan Şəhidlər Xiyabanına. Haray sal, muştuluqla orada uyuyanları! De ki, karvanlar geri dönüb, hamı Qarabağdadı, mən də sizə müjdə gətirmişəm. De ki, gözünüz aydın olsun, analarınızın üzü gülür, uğrunda şəhid olduğunuz Vətən torpaqları işğaldan azad edilib. De ki, Şuşadan gəlirəm, İsa bulağının üstündə Mürsəl babanı öz gözümlə gördüm, "Şur" oxuyurdu. Topxanadan danış onlara, bildir ki, ağaclar çiçəkləyib. Xarıbülbül elə çiçəklənib ki, elə bil dil açıb oxuyacaq. Xanqızının üzü gülürdü, daha məndən gileyli deyildi deynən. Şuşanın dolayı yollarından dolanıb gəlirəm, Xudafərin körpüsündən keçib Cəbrayılı, Füzulini gəzib gəlirəm de. De ki, Yeddixırman gədiyini aşmışıq, Qarqarçayın vadisinə çatmışıq. Ağdamın ağban evlərindən danış, təzədən ucalıb, çiçəkli bağçaları allı-güllü açıb. Çay evində Qədirin "Sona bülbüllər"inin səsi gəlirdi de, qərənfil!..

Rəsmiyyə RZALI

Azərbaycan.-2009.-20 yanvar.-S.3.