Onlar həmişə yaşayacaqlar

Soyuqlu-sazaqlı qış günü olmasına baxmayaraq, səma dumansızdır. Şəhidlər xiyabanına gələnlər iki gəncin məzarı önündə ayaq saxlayırlar. Onların səsi eşidilməsə də, ürəklərindən keçənləri baxışlarından duymaq mümkündür: nə idi ömürlərinin bahar çağı amansızlıqla qətlə yetirilən bu gənclərin günahı?

Vera Besantina 1973-cü ildə Bakıda dünyaya göz açmışdı. Valideynləri qürur hissi keçirərdilər ki, qızlarının çox yaxşı xüsusiyyətləri var. O, orta məktəb illərində dünya ədəbiyyatının nümunələrini, xüsusilə, rus yazıçı və şairlərinin əsərlərini həvəslə oxuyardı. Kimin ağlına gələrdi ki, Veranı ata-anasının gözləri önündə, evlərinin balkonunda qətlə yetirəcəklər. Zülmün, qəddarlığın dəhşətinə bax: silahlanmış sovet əsgərləri təkcə küçələrdə yox, hətta mənzillərdə də qətllər törətdilər. Başqa şəhidlər kimi, Vera da unudulmur, məzarının üstünü həmişə gül-çiçəklər bəzəyir.

Habil Əzizov 1968-ci il yanvarın 19-da Qazax rayonunda anadan olmuşdu. O, hələ ibtidai sinifdə oxuyarkən saza-sözə sevgisi, əlaçı olması ilə həmyaşıdlarından seçilirdi. Orta məktəbi qurtaran ili Xalq Təsərrüfatı İnstitutuna daxil oldu. Yenə də əlaçı oldu.

Yanvarın 19-da 22 yaşı tamam olurdu. Dostları, tələbə yoldaşları kirayədə yaşadığı mənzilə gəlmişdilər. "Belə müsibətli gündə nə ad günü? Gedək camaatımızın arasına, görək bu işlərin axırı necə olacaq" - deyib onlarla birlikdə evdən çıxdı və bir də geri qayıtmadı. Sovet ordusunun açdığı atəş onun sinəsini parça-parça etdi. Valideynlərinin istəyi ilə şəhidi doğma Qazax rayonunda dəfn etdilər.

Sovet ordusunun 1990-cı il yanvarın 19-dan 20-nə keçən gecə günahsız insanları amansızlıqla qətlə yetirməsi tarixə bəşəri faciə kimi yazılıb. Amma şəhidlərimizin qanı hədər axmadı. İllərlə arzuladığımız müstəqilliyi, azadlığı qazandıq. Bu yolda qurban gedənlər isə heç zaman yaddan çıxmır, xatirələri əziz tutulur, daim xatırlanırlar.

Telman AĞAOĞLU

Azərbaycan.-2009.-20 yanvar.-S.4.