Ağır itki - dəyərli insan, böyük insansevər Hacı Ağamirzə Əhədovun əziz xatirəsinə

Azərbaycanın müstəqilliyə qovuşması, digər sahələrdə olduğu kimi, dinə münasibətdə də böyük dəyişiklik yaratdı. Qadağalardan əziyyət çəkən, öz dini baxışlarını açıq ifadə etməkdən çəkinən insanlar kütləvi şəkildə dinə üz tutdular.

Bunun nəticəsində Allahın göndərdiyi müqəddəs Quranı öyrənib həyatını onun tələblərinə uyğun quran insanlarla yanaşı, insaf, mürvət, ləyaqət, halallıq kimi keyfiyyətlərdən məhrum olan, namaz qılmaqla, oruc tutmaqla özünə cənnəti təmin etdiyini düşünən hacılar(hacı xanımlar) peyda oldu və bu adamlar Allahın kitabını gözdən salmaq üçün hər şeyi etdilər. Bütün bu yaramaz xislətlərdən çox-çox uzaq olan, 1937-ci ilin ağır illərində Ucarın Çiyn kəndində doğulan, min bir əziyyətlə oxuyub təhsil alan, gənclik həyatından ömrünün sonunadək - 2016-cı ilin Ramazan ayına qədər gənclik şəhəri Sumqayıtda yaşayan Hacı Ağamirzə Əhədov isə belə insanları bədbəxt adlandırırdı, onları islah etməyə, doğru yola qaytarmağa çalışırdı. O, həyatda rast gəldiyim ən səmimi, Allaha bağlı insan, dostluğu ilə fəxr etdiyim, xeyirxahlığı ilə məni heyrətləndirən dəyərli iş adamı idi. Heyrətlənməyimin səbəbi onunla bağlı idi ki, çox böyük imkanlara malik adamlar qazanclarının cüzi hissəsini xeyriyyəçiliyə ayırmadıqları halda, Hacı Ağamirzə özünün və yaxınlarının maddi ehtiyaclarının olmasına, sahibi olduğu ticarət mərkəzinin iki dəfə müəyyən hissəsinin yanmasına baxmayaraq, az qala gəlirinin hamısını xeyriyyəçiliyə sərf edirdi.

Əsl Allah adamı idi Ağamirzə kişi. Dinin tələblərini cənnəti təmin etmək üçün yerinə yetirənlərə şeytan deyirdi. Ölümündən bir qədər qabaq görüşmüşdük onunla. Elə bil hiss etmişdi bu fani dünyadan köçəcəyini. Hansı məsələdən danışsa da sözü gətirib dinimizi gözdən salan saxta dindarlara çıxarır və qəzəbini gizlətmirdi. "Bunlar o qədər bədbəxt adamlardır ki, Allahı da aldatmağa, ona da kələk gəlməyə çalışırlar"-deyirdi. "Sən əgər namaz qılıb ləyaqətsizliyi ilə şəhərdə məşhur olan, mərdüməzar, kələkbaz adamlarla yaxınlıq edirsənsə, dünyanın ən allahsız adamısan və cəhənnəm odunda yanmaqdan canını qurtara bilməyəcəksən. Sən əgər var-dövlət naminə kəmağıllığı ilə yanaşı içki, qumar düşkünü, narkoman olan cinayətkar kəsləri dürüst, halal, ağıllı, ləyaqətli, ədalətli insanlardan üstün tutursansa, tamah məqsədilə yaramaz adamlardan istifadə etməyə çalışırsansa, Allahın verəcəyi ağır cəzadan qurtula bilməyəcəksən. Belələri hər yerdə, elə mənim yaxınlarım arasında da var, Təəssüf ki, onları seçmək imkanımız yoxdur. Şəhərdə hamıya kələk gələn, hamıdan tamah məqsədilə istifadə edən bir yaxınımı islah etmək üçün çox çalışdım. Başa düşmədiyini görüb evimdən uzaqlaşdırdım. Övladlarıma da tapşırmışam ki, elə ləyaqətsiz adamlardan uzaq dursunlar, evlərinə yaxın buraxmasınlar. Dinsizlər o qədər də təhlükəli deyil, çünki onlar onsuz da Allahı tanımırlar və heç kim belə adamları ciddi qəbul eləmir. Ancaq özünə dindar deyib hər cür ləyaqətsizliyi edənlər müqəddəs dinimizi hörmətdən salırlar və mən belə adamların dinsizlərdən daha ağır cəzaya "ayiq olduğunu düşünürəm" - deyirdi. Övladlarını bir-birindən ayırmasa da, belə söhbətlər zamanı mükəmməl dini təhsil almış oğlu Nemandan böyük heyranlıqla danışırdı. "Sevinirəm ki, o, "Quran-Kərim"in 86 surəsini əzbər bilir, özü də Quranın tələblərinə təkcə əməl etmir, hamıdan bunu tələb də edir. Çox xoşladığım bir yaxşı sözü var - "məni vursan dözərəm, amma dinimə sataşsan, Qurana xəyanət etsən, səni bağışlamaram". Bir neçə dəfə təkid etdim ki, elmi iş yazsın, ilahiyyat üzrə müdafiə eləsin, razı olmadı. "Mən Ziya Bünyadov, Vasim Məmmədəliyev, Sabir Həsənli kimi elm adamı ola bilmərəm, yarımçıq alimlərin cərgəsinə isə qoşulmaq istəmirəm. Onsuz da saxta alimlər ilahiyyatçılığı pis günə qoymaq üçün əllərindən gələni edirlər" - dedi. Allah hamıya belə oğullar qismət eləsin!".

Uzun illər şəhərdə yaşamasına baxmayaraq, o, doğulduğu kəndə, elinə-obasına vurğun bir insan idi. Kəndində gözəl bir məktəb tikdirmişdi Ağamirzə müəllim. "Elm çox vacibdir" - deyirdi. Nemanın sözlərinə haqq qazandıraraq Azərbaycan elminin indiki durumundan narahatlığını da gizlətmirdi. "Xalqımıza şərəf gətirən böyük alimlərimiz var. Elm müqəddəs sahədir, onun zibillənməsinə imkan verilməməlidir, bu məbədə müxtəlif yollarla şan-şöhrət xətrinə elmə daxil olmuş, elmdən uzaq adamlar ifşa olunmalıdır. Bu adamların elmi işləri vicdanlı, dürüst alimlər tərəfindən yoxlanmalı, elmi işlərini özü yazmayan, doktoru olduğu sahədən anlayışı olmayanların alim adı əllərindən alınmalı və belələri ali məktəblərdən küçəyə atılmalıdırlar. İmkan verməməliyik ki, saxtakar, bisavad "alimi-biəməllər" övladlarımızı bədbəxt eləsin. Elm təmizlənməsə, müəllimlər savadlı olmasa, Mehriban xanımın yüzlərlə tikdirdiyi, iş adamlarının və mənim də tikdirdiyim məktəbin heç bir əhəmiyyəti olmayacaq".

Möhtəşəm məscid tikdirmişdi Çiyni kəndində Hacı Ağamirzə. Həmişə deyirdi ki, insanlar Allahın qoyduğu hidayət yoluna gəlməlidir, Quranda bizə necə buyrulubsa, elə də yaşamalıyıq. Bəzi dar düşüncə sahibləri "Qurani-Kərim" 1400 il əvvəl nazil olub, bu günün tələblərinə cavab vermir deyirlər. Yalandır. Allahın kitabı bütün dövrlər üçün göndərilib, orda bütün sualların cavabı var. Əgər sən dürüst adamsansa, Allaha sidqi-ürəkdən bağlısansa, istənilən sualının cavabını Quranda tapacaqsan və ona uyğun hərəkət edəcəksən. Yox, halal insan deyilsənsə, tamah, var-dövlət hərisliyi gözünü tutubsa, Allahın qoyduğu yolu unudub, şeytana uyub, əyri yollara düşəcəksən, şərəfsiz adamlarla birləşib axirət üçün gördüyün yaxşı işlərin üstündən xətt çəkəcəksən. Mənim 79 yaşım var, səhhətim də o qədər yaxşı deyil, min bir əziyyətlə yaratdığım bu mərkəzin taleyi məni çox narahat edir. Əvvəlcə düşünürdüm ki, mərkəzə rəhbərliyi oğlanlarımdan ən bacarıqlısı və ədalətinə inandığıma (rəhbərlikdə varisi kimi görmək istədiyi oğlunun adını dedi. Müəyyən səbəblərdən mənim də yaxşı tanıdığım, insanlığına və bacarığına böyük hörmətlə yanaşdığım oğlunun adını çəkmirəm) həvalə edim. Özü bilmədən şəxsiyyət vəsiqəsini aldım, notariusla danışdım, sonra ona bu barədə fikrimi təklikdə çatdırdım. Ancaq bu məsələyə etiraz etdi və bildirdi ki, mən bərabərlik istəyirəm. Ailəmizi yığib mənim haqqımda fikirlərini çatdırmağın kifayətdir. Mən bu haqqında geniş düşündüm, sonda "Qurani-Kərimə" müraciət etdim. Qərara gəldim ki, belə etməyim. Balalarımın hamısı mənimçün eynidir, hamısının qabiliyyəti, bacarığı, insani keyfiyyətləri eyni olmasa da! Mənim bir ata kimi xoşbəxtliyim ondadır ki, mənim qurduğum işi daha da böyüdəcək, irəliyə aparacaq ümidgahım var. Fikrim budur ki, yaxın zamanlarda bütün övladlarımı toplayıb öz qərarımı açıqlayım və onun ətrafında birləşməyi vəsiyyət edim. Belə olsa, mən missiyamı başa çatmış sayaram və dünyadan rahat köçə bilərəm. Bu söhbətdə danışdığı ovladının ış yerində və cəmiyyətdə də çox hörmət, mədəniyyət və nüfuz sahibi olduğunu söylədim və dedim ki, ataların əbədiliyi övladı və ya övladlarının onun adını, şərəf, ləyaqətini qoruyub yaşatmasındadır. Bu sarıdan narahat olmayın, o övladınız sizin adınızı yaşadacaqdır. Təbii ki, birlik olan yerdə güc, ədalət olan yerdə bərəkət olar. Bu söhbətdən çox məmnun oldu və dedi:

- Miras barədə vəsiyyətnamə də yazmayacağam. Əgər Allah Quranda, Nisa surəsinin 11-ci ayəsində (Allah, sizə cocuklarınız haqqında, erkəyə(oğlana), qadının(qızın) hissəsinin iki misli (miras verməyinizi) əmr edər) hər şeyi müəyyənləşdiribsə, mən niyə onun buyruğundan kənara çıxım, Allahın iradəsinə müdaxilə edim".

Doğulduğu kənddə yüksək səviyyədə Bayraq meydanı saldırmışdı. "Bayrağımız müstəqil dövlətimizin rəmzidir və biz insanlar da ona hörmət tərbiyə etməliyik. Bu bayrağı yenidən qaldıran Ulu Öndəri unutmamalıyıq, onun bizim bu günümüz naminə çəkdiyi əzabları yaddan çıxarmamalıyıq" - deyirdi. Ulu Öndər Heydər Əliyevdən danışanda gözləri dolar, onunla görüşlərindən heyranlıqla danışardı.

Son vaxtlar çox kövrək olmuşdu. Bəzən çəkdiyi çətinliklərdən, bəzən övladlarından, bəzən də böyük heyranlıq duyduğu Ulu Öndərdən danışanda kövrəlirdi.

Ayrıldıq. Bu mənim onunla son görüşüm oldu. Telefonuna dəfələrlə zəng etsəm də cavab verən olmadı. İş yerinə getdim, əvvəl Türkiyəyə, sonra İsrailə müalicə üçün getdiyini dedilər.

Sonra ölüm xəbərini eşitdim. Mən müdrik məsləhətlərinə, söhbətlərinə böyük ehtiyac duyduğum əziz dostumu, Azərbaycan isə böyük xeyriyyəçini, dövlətçiliyə, Heydər Əliyev kursuna sadiq dəyərli bir şəxsiyyəti, əsl Allah adamını itirdi. Həyatı bir nümunə məktəbi olmaqla bu cismani gedişi, sayını bilmədiyim insanlara maddi, mənim mənəvi dünyama isə çox ağır bir itgi oldu. Allah rəhmət eləsin!

Sarvan KƏRİMOV

Bakı xəbər.- 2016.- 23-25 iyul.- S. 13.