Təbrizin məşhur "Dalğa" qrupunun rəhbəri "Bakı Xəbər"də...

Çingiz Mehtipur: "Bir zamanlar bizim musiqimiz toylarda yaşayırdı, amma bu gün toylarda məhv olur"

Təb­riz­də fə­a­liy­yət gös­tə­rən və dün­ya­nın ək­sər öl­kə­lə­rin­də aşıq və folklor mu­si­qi­si­ni uğur­la təb­liğ edən "Dal­ğa" qru­pu­nun çı­xış­la­rı­nı uzun il­lər­dir iz­lə­yi­rik. Fik­ri­miz­cə, Azər­bay­can­da bu qru­pun ifa­sı­nı sev­mə­yən aşıq­se­vər ta­pıl­maz. Bi­lən­də ki, 26 yaş­lı "Dal­ğa"nın ya­ra­dı­cı­sı və rəh­bə­ri, ta­nın­mış təb­riz­li aşıq Çin­giz Meh­ti­pur Ba­kı­da­dır, onun­la mü­sa­hi­bə für­sə­ti­ni qa­çır­maq is­tə­mə­dik. Us­tad­la gö­rüş­dük, söh­bət­ləş­dik və onun ma­raq­lı fi­kir­lə­ri ilə si­zi də ta­nış et­mək qə­ra­rı­na gəl­dik...

- Aşıq Çin­giz, xoş gör­dük... Bu gün elə bir saz­se­vər ta­pıl­maz ki, o, "Dal­ğa" qru­pu­nun ifa­sı­na ma­raq­la qu­laq as­ma­sın. "Dal­ğa" ne­cə ya­ran­dı?

- Tə­şək­kür edi­rəm. Mən il­lər əv­vəl mu­si­qi sa­hə­si­nə bir so­lo saz ifa­çı­sı ki­mi gəl­dim. Azın­dan 35 il əv­vəl­dən baş­la­ya­raq mu­si­qi öy­rət­mək­lə məş­ğu­lam. Rəs­mi ola­raq sa­zı təd­ris et­mə­yə Teh­ra­nın mu­si­qi mək­təb­lə­rin­dən baş­la­mı­şam. "Dal­ğa" qru­pun­dan əv­vəl xey­li iş­lə­rim olub. On­lar­dan bi­ri sa­zı no­ta al­maq haq­qın­da dü­şün­cə­lə­rim­dir ki, bir ne­çə il ça­lış­dıq­dan son­ra bu­na na­il ola bil­dim. "Saz mək­tə­bi" ("Qo­puz mək­tə­bi") ad­lı ki­ta­bım var, ora­da saz ha­va­la­rı­nı yaz­mı­şam. Bun­dan baş­qa,  il­lər əv­vəl "Röv­şən" mu­si­qi mək­tə­bi­ni ya­rat­dıq. Ha­zır­da o mək­tə­bin 400-ə ya­xın tə­lə­bə­si var. Bu sə­nə­tin in­ki­şa­fı üçün əlim­dən gə­lə­ni et­mi­şəm, bu gün də edi­rəm. Bu mək­təb­də çox yük­sək sə­viy­yə­li gənc aşıq­lar ye­ti­şib. Ça­lış­mı­şıq ki, bu sə­nə­tin qul­lu­ğun­da du­raq və ona sə­da­qət­lə xid­mət edək. "Röv­şən"dən bir ne­çə il son­ra isə "Dal­ğa" qru­pu­nu ya­rat­maq fik­ri­nə düş­mü­şəm. Azər­bay­ca­nın o tay­da da­hi sə­nət­kar­la­rın­dan bi­ri - us­tad Əli Sə­li­mi tar ifa­çı­sı idi.

- Siz bəs­tə­kar Əli Sə­li­mi­ni nə­zər­də tu­tur­su­nuz?

- Bə­li, "Ay­rı­lıq" mah­nı­sı­nın mü­əl­li­fi­ni de­yi­rəm. Bir gün Əli Sə­li­min mək­tə­bin­də idim. Bir də gör­düm ki, qa­pı­nı dö­yüb de­yir ki, iki nə­fər gə­lib si­zi so­ru­şur. Gə­lən adam­lar­dan bi­ri İra­nın in­cə­sə­nət na­zi­ri­nin mü­şa­vi­ri, o bi­ri isə bö­yük mu­si­qi ali­mi Sə­id Şəh­ram idi. Sə­id Şəh­ram Ame­ri­ka­da mu­si­qi təh­si­li al­mış­dı. On­lar de­di­lər ki, biz not bi­lən aşıq ax­ta­rı­rıq, kon­sert ke­çir­mək fik­ri­miz var. On­lar is­tə­yir­di ki, kon­sertdə müx­tə­lif mu­si­qi­lər­lə ya­na­şı, saz mu­si­qi­si də səs­lən­sin. Biz o kon­sertdə iş­ti­rak et­mək üçün beş nə­fər mu­si­qi­çi ilə işə baş­la­dıq.

- Kim­lər idi qru­pun ilk üzvlə­ri?

- Oxu­ya­nı­mız aşıq Nov­ruz Sə­mə­ni idi. Hə­lə on­da aşıq Məh­bub səh­nə­yə gəl­mə­miş­di. Yə­ni oxu­yur­du, am­ma pe­şə­kar səh­nə­də yox idi. Qrup­da ilk ola­raq gö­zəl ba­la­ban ifa­çı­sı Hə­sən Na­mə, qar­da­şım, saz us­ta­dı Fər­rux Meh­ti­pur, gö­zəl qa­val ifa­çı­sı Hü­seyn Azə­ri və bir də mən idim. Ara­da qru­pa baş­qa aşıq­la­rı da də­vət edir­dik. İş­lə­dik, fə­a­liy­yət gös­tər­dik, get-ge­də qrup bö­yü­dü. 20 il bun­dan əv­vəl, Mil­li Hö­ku­mət döv­rün­dən son­ra ilk də­fə ola­raq Təb­riz­də "Dal­ğa" qru­pu bi­let sa­ta­raq kon­sert ver­di. Doğ­ru­dur, müx­tə­lif təd­bir­lər, ha­di­sə­lər  za­ma­nı aşıq­lar kon­sertlər ve­rir­di.

- Ta­ma­şa­çı­lar si­zin ifa­nı­zı ne­cə qar­şı­la­dı?

- İna­nın ki, xalq tə­rə­fin­dən aşıq mu­si­qi­si, sə­nə­ti­miz çox yük­sək sə­viy­yə­də qar­şı­lan­dı. 850 nə­fər­lik zal­da 4 gün kon­ser­ti­miz ol­du. Bu dörd gün­də sa­lon­da yer ol­ma­dı. Bu ha­di­sə "Dal­ğa"nın ya­ran­ma­sın­dan 6 il son­ra baş ve­rir­di. Bu kon­sertdə aşıq Nov­ruz Sə­mə­ni və aşıq Məh­bub Xə­li­li oxu­yur­du. Bu­ra aşıq Əh­məd Hə­mi­di­nin də adı­nı əla­və edək. Xalqdan be­lə söh­bət eşit­dim ki, Mil­li Hö­ku­mət za­ma­nın­dan bə­ri Təb­riz­də be­lə yük­sək sə­viy­yə­li kon­sert gör­mə­yib­lər. Hə­qi­qə­tən də o kon­sert proq­ra­mı­nın üs­tün­də çox iş­lə­miş­dik.

- "Dal­ğa" çox tez ta­nın­dı və Azər­bay­can sa­zı­nı dün­ya­ya çı­xar­dı. Bu­na ne­cə na­il ol­du­nuz?

- Bi­zim kon­sertdən son­ra gənclə­rin aşıq sə­nə­ti­nə ma­ra­ğı artdı və on­lar bu sə­nə­tə gəl­mə­yə baş­la­dı­lar. Ha­mı üçün ma­raq­lı idi ki, ne­cə ola bi­lir, aşıq qru­pu bi­let sa­tıb kon­sert ve­rir?

- Be­lə çı­xır ki, si­zin qru­pun mey­da­na çıx­ma­sı, kon­sert ver­mə­si bu sa­hə­də bö­yük bir oya­nı­şa sə­bəb ol­du?

- Bə­li. Gənclər gə­lir de­yir ki, siz bi­zi xey­li müd­dət­dən son­ra bu sə­nət­lə ba­rış­dır­dı­nız. Çün­ki gənclər aşıq sə­nə­tin­dən uzaq­la­şır­dı. Bu gün si­zə de­yim ki, "Dal­ğa" qru­pu ye­ni oran­je­man­la aşıq mu­si­qi­si­ni təq­dim edir. Biz bu­nu bu­gün­kü ta­ma­şa­çı­nın ma­ra­ğı­nı, zöv­qü­nü və dün­ya ta­ma­şa­çı­sı­nın tə­lə­ba­tı­nı ödə­mək üçün edi­rik. Bu tay­da və­ziy­yət ne­cə­dir bil­mi­rəm, onu siz da­ha yax­şı mü­şa­hi­də edə bi­lir­si­niz. An­caq ha­zır­da o tay­da bu sə­nə­ti həd­siz se­vir­lər. Bi­zim kon­sertlər­də 3 min nə­fər­lik zal­da bi­zi din­lə­mə­yə gə­lən ta­ma­şa­çı­la­rın ya­rı­sı qey­ri-mil­lət­lə­rin nü­ma­yən­də­lə­ri olur. On­lar farslar, kürdlər, ərəb­lər və baş­qa xalqla­rın nü­ma­yən­də­lə­ri­dir. Bir də gö­rür­sən fars, ya­xud ərəb bi­zə zəng edib de­yir ki, biz si­zin fi­lan kon­ser­ti­niz­də ol­mu­şuq, onun dis­ki­ni is­tə­yi­rik. On­lar­dan bi­zə çox­lu zəng gə­lir. Dü­şün­cə­mə gö­rə, hər za­ma­nın bir tə­lə­ba­tı var.

- Siz za­ma­nın nəb­zi­ni tu­tur­su­nuz?

- Həm za­ma­nın nəb­zi­ni tut­ma­ğa ça­lı­şı­rıq, həm də bu sə­nə­ti ya­şat­ma­ğın yo­lu­nu ara­yı­rıq. Gör­dü­yü­müz iş­lə­rə gə­lə­cək­də qiy­mət ve­ri­lər, bu­nu xalq bi­lir. An­caq, mən­cə, "Dal­ğa" qru­pu bu­na na­il ol­du.

- "Dal­ğa"nın re­per­tu­a­rın­da­kı üs­tün­lük­lər­dən bi­ri odur ki, həm klas­si­ka­nı qo­ru­yur­su­nuz, həm də Azər­bay­ca­nın müx­tə­lif aşıq, saz mü­hit­lə­ri­nin yo­lu­nu, ifa­çı­lıq tər­zi­ni qo­ru­yur­su­nuz. Ey­ni za­man­da da xalq mah­nı­la­rı və təs­nif­lə­ri­mi­zi ifa edir­si­niz. Bu­na ne­cə na­il olur­su­nuz?

- Əv­və­la onu qeyd edim ki, mə­nim ilk us­ta­dım əmim Ey­nul­la Meh­ti­pur olub və o çox zəh­mə­ti­mi çə­kib. İkin­ci us­ta­dım ya­xın­lar­da rəh­mə­tə ge­dən Hü­seyn Əsə­di olub. Al­lah­dan əmi­mə can sağ­lı­ğı, Hü­seyn Əsə­di­yə isə rəh­mət di­lə­yi­rəm. Se­vi­ni­rəm ki, us­tad­la­rım bi­zi bü­tün aşıq mü­hit­lə­ri ilə ta­nış et­di­lər. Özüm də bu tay aşıq­la­rın ifa­sı ilə çox ma­raq­la­nır­dım. Xu­da­fə­rin ra­yo­nun­da olar­dıq, hər sə­hər qal­xıb ra­di­o­da aşıq­la­rın ifa­sı­na qu­laq asar­dım. Bu tay­da­kı bü­tün bö­yük aşıq­la­rı din­lə­yər­dik. Bu gün us­tad aşıq­la­rı­mı­zın ifa et­dik­lə­ri bü­tün ha­va­la­rı öz bar­maq­la­rı ki­mi ifa edə bi­lə­rəm. Us­tad Ka­man­dar Əfən­di­yev, us­tad Əm­rah Gül­məm­mə­dov, us­tad Hü­seyn Sa­rac­lı, us­tad Əda­lət Nə­si­bov, us­tad Ək­bər Cə­fə­rov, us­tad İm­ran Hə­sə­nov, us­tad İs­fən­di­yar Rüs­tə­mo­vun ifa­çı­lıq yol­la­rı­na qu­laq asıb on­la­rı mə­nim­sə­mi­şəm. Elə­cə də Şir­van aşıq mü­hi­ti­nin qüd­rət­li aşıq­la­rı - aşıq Məm­mə­da­ğa, aşıq Şa­kir, aşıq Bəy­lər və baş­qa­la­rı­nın ifa­sı, sə­nə­ti ilə ya­şa­mı­şam. Biz bun­la­rı din­lə­mi­şik. Bu gün mə­nim xoş­bəxtli­yim on­da­dır ki, mən yal­nız bir yo­lu tut­ma­mı­şam, bü­tün klas­sik aşıq­la­rın yo­lu­nu özüm­də cəm­lə­yib özü­mə­xas bir ifa tər­zi mey­da­na çı­xar­mı­şam. Çün­ki özüm aşıq ai­lə­sin­dən ol­du­ğu­ma və aşıq mu­si­qi­si ilə bö­yü­dü­yü­mə gö­rə oran­je­man­la­rım tə­bii alı­nır.

- Si­zin ümu­miy­yət­lə mu­si­qi təh­si­li­niz var­mı?

- Bə­li. Bəs­tə­lə­rim də var. Həm aşıq ha­va­la­rı, həm li­rik mah­nı­lar bəs­tə­lə­mi­şəm. Pe­şə­kar bəs­tə­kar de­yi­ləm, am­ma bu sa­hə­ni se­vi­rəm, ürə­yim­dən gə­lib bəs­tə­lə­mi­şəm. Bö­yük sə­nət­kar­la­rın sə­nə­ti, ru­hu ilə ta­nı­şam, ona gö­rə də mə­nim oran­je­man­la­rım­da aşıq sə­nə­ti­nin klas­sik­li­yi və əsa­lə­ti qo­ru­nub sax­la­nıb. "Man­sı­rı" ha­va­sı­nı oran­je­man et­mi­şəm. Zə­ma­nə­mi­zin bö­yük sə­nət­kar­la­rın­dan olan Alim Qa­sı­mov Təb­riz­də olan­da biz onun­la Ma­ra­ğa şə­hə­rin­də bir bö­yük şa­ir var, onun gö­rü­şü­nə ge­dir­dik. Yol­da diskdə "Man­sı­rı"ya qu­laq asır­dı. Bəl­kə on də­fə mə­nə de­di ki, Çin­giz, ge­ri qay­tar, ye­ni­dən qu­laq asım, hə­lə bu sə­viy­yə­də güc­lü əsər eşit­mə­miş­dim. De­yir­di ki, elə oran­je­man et­mi­sən ki, eşi­dən bu­nun qə­dim­dən be­lə ol­du­ğu­nu fi­kir­lə­şər. Bu onun­la bağ­lı idi ki, bu sə­nət­lə qay­na­yıb qa­rış­mı­şam. Mə­nim ifa­la­rım­da, oran­je­man­la­rım­da ya­maq gör­məz­si­niz. Elə us­tad­la­rı­mız var ki, on­lar ifa edən­də de­yir­sən ki, fi­lan ha­va elə qə­dim­dən be­lə olub. Yə­ni o qə­dər tə­bii, can­lı çat­dı­rır... Mə­sə­lən, us­tad Əda­lət Nə­si­bo­vun ifa et­di­yi "Ya­nıq Kə­rə­mi"də və di­gər ha­va­lar­da ya­maq gör­mü­rəm, adam qu­laq asan­da be­lə dü­şü­nür ki, elə bu ha­va mi­nil­lər əv­vəl də be­lə imiş. Am­ma bə­zi ifa­çı­la­rın ifa­sı­na qu­laq ası­ram, is­tə­yir nə isə iş gör­sün, gör­dü­yü iş ya­maq ki­mi gör­sə­nir, o ifa ha­va­nın ru­hun­dan uzaq­la­şır.

- Bu tay­la mü­qa­yi­sə et­sək, ha­zır­da o tay­da aşıq sə­nə­ti­nin və­ziy­yə­ti ne­cə­dir? Han­sı da­ha yax­şı in­ki­şaf edir?

- Çox cə­sa­rət­lə de­yə bi­lə­rəm ki, bu gün ora­da aşıq sə­nə­ti çox güc­lü in­ki­şaf edib. Bir də ora­da gənc aşıq­lar biz get­di­yi­miz yo­lu da­vam et­di­rir. On­lar yal­nız Bor­ça­lı, Gə­də­bəy, Şir­van yo­lun­da da­yan­mır, bü­tün mü­hit­lə­rin yol­la­rı­nı, bü­tün ha­va­la­rı öy­rən­mə­yə ça­lı­şır. Mən ora­da­kı bü­tün aşıq mək­təb­lə­ri­nin ifa­çı­la­rı­nı bu­ra­da­kı­lar­dan güc­lü gö­rü­rəm. Bu­nu is­bat da edə bi­lə­rəm. Bi­lir­si­niz ki, biz­də aşıq Məh­bub Xə­li­li, aşıq Mux­tar Bor­ça­lı yo­lu­nu çox güc­lü oxu­yur. Aşıq Ək­bə­rin yo­lun­da Ca­vad Mə­hər­rə­mi ki­mi oxu­yan var. Şir­van aşıq­la­rı­nın yo­lu­nu da­vam et­di­rən aşıq­la­rı­mız var. On­lar­dan Məm­məd Fər­zə­qa­ni­nin, aşıq Məh­bub Əb­di­nin və di­gər­lə­ri­nin adı­nı çə­kə bi­lə­rəm ki, on­lar Şir­van mək­tə­bi­nin çox la­yiq­li da­vam­çı­la­rı­dır. Bu­ra­da da yax­şı sə­nət­kar­lar çox­dur tə­bii ki... De­mək is­tə­yi­rəm ki, o tay­da bu mək­təb­lər cəm ha­lın­da ya­şa­dı­lır. Bə­zən de­yir­lər ki, fi­lan aşıq mək­tə­bi bi­zim­dir, fi­lan yox. Bu­na tə­əs­süf edi­rəm. Bu mək­təb­lə­rin ha­mı­sı bi­zim­dir, ha­mı­sı­na sa­hib dur­ma­lı­yıq. Se­vin­di­ri­ci hal­dır ki, hər aşıq mək­tə­bin­dən bir şey öy­rə­ni­rik. Onu de­yim ki, biz­də həm də güc­lü ba­la­ban us­ta­la­rı var, on­lar­dan bi­ri də Cə­lil Hə­mi­di­dir. Siz onun da, di­gər ba­la­ban­çı­la­rın da ifa­sı­nı yə­qin ki, din­lə­mi­si­niz...

- Ba­yaq xa­ri­ci öl­kə­lər­də kon­sertlə­ri­ni­zin ne­cə qar­şı­lan­dı­ğı haq­qın­da söh­bə­ti­miz ya­rım­çıq qal­dı... Ümu­miy­yət­lə, han­sı öl­kə­lər­də kon­sert ver­mi­si­niz və əc­nə­bi­lər sa­zı­mı­zı ne­cə qar­şı­la­yıb?

- Bir ne­çə də­fə Ya­po­ni­ya­da, Çin­də, Ko­lum­bi­ya­da, Ame­ri­ka­da, Ka­na­da­da və di­gər öl­kə­lər­də kon­sert proq­ra­mı ilə çı­xış et­mi­şik. De­yər­dim ki, 30-dan ar­tıq öl­kə­də sa­zı­mı­zı təm­sil et­mi­şik. Sa­zı­mı­zı çox yük­sək sə­viy­yə­də qə­bul edir­lər. De­səm ki, on­lar bəl­kə də sa­zı­mı­zı bi­zim öz xal­qı­mız­dan yax­şı an­la­yır­lar, ina­nar­sı­nız?

1990-cı il­də Hol­lan­di­ya­da kon­sertdə iş­ti­rak edir­dim, baş­qa sə­nət­kar­lar da var­dı. Hər ifa­çı­ya 5 də­qi­qə vaxt ve­ri­lir­di. Mən də çı­xıb ifa et­dim. Ora­da mis­ter Bi­pink ad­lı bö­yük mu­si­qi ali­mi var­dı, ge­cə­ni də o apa­rır­dı. İfam ba­şa ça­tan­da səh­nə­ni tərk et­mək is­tə­yən­də "ha­ra ge­dir­si­niz" de­di. De­dim ki, vax­tım ba­şa ça­tıb. İs­rar et­di ki, ye­ni­dən səh­nə­yə qa­yı­dın və ifa­nı­zı da­vam et­di­rin, çün­ki ta­ma­şa­çı­lar si­zin ifa­nı­zı tə­ləb edir. Mə­nə de­di ki, bil­mi­rəm har­dan­sı­nız, ha­ra­lı­sı­nız, an­caq mu­si­qi­niz­dən be­lə an­la­dım ki, ya­şa­dı­ğı­nız yer dağ-daş, so­yuq olan yer­dir və ora­da in­san­lar çox məh­rum ya­şa­yıb. Yə­ni bir xal­qın 5 də­qi­qə­lik mu­si­qi­si ilə onun ta­ri­xi­ni, ya­şa­dı­ğı coğ­ra­fi­ya­nı, mü­hi­ti təs­vir et­mək müm­kün­dür, yə­ni qu­laq asa­na elə gə­lir ki, qa­lın bir ki­tab oxu­yur...

Baş­qa bir ha­di­sə də Ko­lum­bi­ya­da baş ve­rib. Ko­lum­bi­ya­da bir ye­rə 1500 nə­fər mu­si­qi mək­tə­bi­nin tə­lə­bə­si­ni də­vət et­miş­di­lər. Ora­da so­lo saz ifa­çı­sı ki­mi çı­xış edir­dim. Mə­nim ya­nım­da bir ka­man­ça ifa­çı­sı, bir də zərb alə­ti ifa­çı­sı var­dı. Kon­sertdən son­ra mil­li pal­ta­rı­mı­zı so­yu­nub din­cəl­dik. Çö­lə çı­xan­da gör­dük ki, güc­lü ya­ğış ya­ğır, an­caq ta­ma­şa­çı­lar di­var bo­yu dü­zü­lüb bi­zi göz­lə­yir. De­yir­di­lər ki, si­zin mu­si­qi ila­hi mu­si­qi­dir, in­san­la­rı göy­lə­rə qal­dı­rır. Hər yer­də yük­sək sə­viy­yə­də qar­şı­la­nı­rıq. Sö­zü­mün ca­nı odur ki, bi­zim be­lə möh­tə­şəm mu­si­qi­miz var. Am­ma bu­nu öz xal­qı­mı­za la­zı­mi sə­viy­yə­də çat­dı­ra bil­mə­mi­şik. Bəl­kə bu biz sə­nət­kar­la­rın qü­su­ru­dur, sa­zı­mı­zın po­ten­si­a­lı­nı gös­tə­rə bil­mə­mi­şik ki, sə­nə­ti­miz­də be­lə güc var. Sa­zı ta­nıt­maq, onun gü­cü­nü gös­tər­mək la­zım­dır.

- Ba­kı­da kon­sert ver­mək fik­ri­niz var­mı?

- Al­lah qoy­sa, bu ya­xın za­man­lar­da kon­ser­ti­miz ola­caq. Bu kon­sertdə sa­zın im­kan­la­rı­nı gös­tər­mək üçün Mo­sar­tın 25-ci sim­fo­ni­ya­sın­dan 15 də­qi­qə­lik kvar­tet ola­raq saz­lar­da ifa edə­cə­yik. Bi­lir­si­niz, bu­nun­la özü­mü­zü gös­tər­mək məq­sə­di güd­mü­rük. İs­tə­yi­rik ki, öz xal­qı­mı­za sa­zı­mı­zın qa­bi­liy­yə­ti­ni, gü­cü­nü gös­tə­rək. Bu­nu cə­sa­rət­lə de­yə bi­lə­rəm ki, bir za­man­lar mu­si­qi­miz toy­lar­da ya­şa­yır­dı, am­ma bu gün toy­lar­da məhv olur. Za­man olub ki, ta­ri­xi­mi­zi, qəh­rə­man­lıq sə­hi­fə­lə­ri­mi­zi aşıq­lar ya­şa­dıb...

- Bir ne­çə gün əv­vəl bir fik­ri­niz Şir­van aşıq­la­rı ilə qal­ma­qa­la sə­bəb ol­du. Əs­lin­də söh­bət nə­dən ge­dir­di?

- İl­lər bo­yu mən Şir­van aşıq mü­hi­ti­nin bö­yük sə­nət­kar­la­rı­nın ifa­sı ilə ya­şa­mı­şam. Aşıq Məm­mə­da­ğa­dan tut­muş, aşıq Şa­ki­rə, aşıq Bəy­lə­rə se­və-se­və qu­laq as­mı­şam. İn­di Ab­bas Mu­sa­xa­noğ­lu, aşıq Əh­li­man Rə­hi­mov, aşıq Vü­qar Mah­mu­doğ­lu, aşıq Ağa­mu­rad və di­gər­lə­ri ilə dostlu­ğum var. Mən bü­tün not ki­tab­la­rım­da Şir­van aşıq mü­hi­ti­nin ha­va­la­rı haq­qın­da yaz­mı­şam, kon­sertlə­ri­miz­də Şir­van aşıq­la­rı­nın re­per­tu­a­rın­dan is­ti­fa­də edi­rik. Bu hal­da, mən ne­cə Şir­van mək­tə­bi­nə kəc ba­xa bi­lə­rəm? Bə­zi in­san­lar öz­lə­ri­ni elə apa­rır ki, gu­ya biz yad mil­lə­tik, er­mə­ni­yik, bu sə­nə­tin mü­da­fi­ə­çi­si tək­cə odur, o ol­ma­say­dı, gu­ya bu sə­nət ara­dan ge­də­cək­di. Bax, bu mü­na­si­bət mə­ni çox in­cit­di. Onu de­yə bi­lə­rəm ki, Şir­van aşıq­la­rı­nın qə­dim za­man­lar­dan bə­ri çal­ğı­da elə də mə­ha­rə­ti ol­ma­yıb. An­caq se­vin­di­ri­ci hal­dır ki, bu gün Şir­van aşıq mü­hi­ti­nin gənclə­ri çox gö­zəl so­lo saz ifa edir, gö­zəl bar­maq­la­rı var. Aşıq Mə­ha­rət var, çox yax­şı saz ça­lır. Yə­ni be­lə gənclər çox­dur. Mə­nim bü­tün fə­a­liy­yə­ti­mi araş­dır­sa­lar gö­rər­lər ki, Şir­van aşıq mü­hi­ti­nə çox bö­yük hör­mət bəs­lə­yi­rəm.

İradə SARIYEVA

Bakı xəbər.- 2016.- 29 noyabr.- S.13