Ağdamın Kürdlər kəndi
uğrunda döyüş Vüqarın son döyüşü
oldu...
"Hər
bir şəhid bizim üçün böyük itkidir. Onların xatirəsi
bizim üçün əzizdir, qəlbimizdə daim
yaşayacaqdır"
Əsrlər boyu Vətənimizin qeyrətli
oğulları silaha sarılaraq yadelli
işğalçılara qarşı vuruşmuş və
torpaqlarımızı göz bəbəyi kimi
qorumuşlar. Keçən əsrin sonlarında
faşist erməni cəlladlarının
torpaqlarımıza başlayan təcavüzü
ölkəmizin vətənpərvər
oğullarını yenidən ayağa qaldırdı.
Cəsarəti, döyüşkənliyi və
qəhrəmanlıqları ilə düşmənə
göz dağı olan bu oğulların bir çoxu
müqəddəs Vətən torpaqları uğrunda əbədi
ölümsüzlüyə - şəhidlik zirvəsinə
ucaldı. Belə igid
oğullarımızdan biri də Daxili
Qoşunların hərbi qulluqçusu, şəhid
silahdaşımız Vüqar Abutalıbovdur.
Əsgər
Vüqar Elman oğlu Abutalıbov 1973-cü il mart ayının 25-də Kəlbəcər
rayonunun Təkəqaya kəndində zəhmətkeş
ailəsində anadan olub. Atası Elman
kişinin və Səringül ananın halal zəhmətlə
böyüdüb tərbiyə etdiyi 5 övladdan
(Vüqar, Namiq, İlhamə, Təranə və Niyaməddin)
biri, eyni zamanda ailənin ilki və ən sevimlisi idi
Vüqar. İbtidai təhsilini
doğma Təkəqaya kənd məktəbində
almış, 1985-ci ildən isə Xanlar rayon (indiki
Göygöl - A.Ə.) Bəhrambəy kənd
məktəbində natamam orta təhsilini davam etdirib.
Bu məktəbdə təhsil
aldığı illərdə xoş xasiyyəti,
nümunəvi davranışı və yaxşı
oxumağı ilə müəllim və şagird
kollektivinin böyük hörmətini
qazanmışdı. Vüqarın ən
çox sevdiyi fənn isə riyaziyyat idi. Məhz bu baxımdan ən böyük arzusu
riyaziyyatçı olmaq idi. Rayon məktəbləri
arasında təşkil edilən bilik
yarışlarında və olimpiadalarda fəal
iştirak etmiş, dəfələrlə fərqlənmişdi.
Bəhrambəy
kənd məktəbində oxuyarkən Vüqara dərs
demiş ingilis dili müəlliməsi Məhluqə Məmmədova
Vətən yolunda şəhid olmuş igid
oğullarımızın xatirəsinin
xalqımızın qəlbində daim
yaşayacağını deyir:
"...1985-1993-cü
illərdə Bəhrambəy kənd məktəbində
təyinatla xarici dil müəllimi işləmişəm.
Vüqar Abutalıbovun sinif rəhbəri
olmuşam. Vüqar çox sevdiyim və
dəyər verdiyim şagirdlərimdən olub. Çalışqan, ağıllı, tərbiyəli
uşaq idi. Gözəl arzuları var idi...
Şəhid olduğunu biləndə ürəyim
qana döndü. İllər sonra qonşuluğa təzə
bir ailə köçdü və öyrəndim ki,
Vüqarın bacısının ailəsidir.
İnanın ki, hər dəfə o evin
qarşısından keçəndə o balaca,
qarabuğdayı, sevimli Vüqarı xatırlayıram
və məni qəhər boğur... Ruhun
qarşısında baş əyirəm, əziz Vüqar!
Bu gün Vüqar kimi qəhrəman
oğullarımızın şərəfli ömür
yolu gələcəyimiz olan gənclərimiz
üçün əsl vətənpərvərlik
nümunəsidir".
1989-cu
ildə 9-10-cu sinfi oxumaq və tam orta təhsilini
başa vurmaq məqsədilə yenidən Kəlbəcərin
Təkəqaya kəndinə qayıdan Vüqar 1991-ci
ildə rayonun Lev kənd orta məktəbini əla qiymətlərlə
bitirib (Lev kənd orta məktəbində oxuyarkən
sinif yoldaşları ilə birgə çəkdirdiyi
fotoşəkildə Vüqar öndə, oturmuş vəziyyətdə
sağdan ikinci, onun sağında-mərkəzdə
dayanan isə Kəlbəcər rayonunun
işğalı zamanı düşmən gülləsinə
tuş gələrək şəhid olmuş
dayısı oğlu Aqil İsayevdir).
Vüqarın yeniyetməlik və gənclik
çağları ölkə tarixinin ən təlatümlü
bir dövrünə təsadüf edir. Qaniçən
erməni cəlladlarının müqəddəs
torpaqlarımıza təcavüzü fonunda ölkədə
baş verən proseslər təbii ki, gənc nəslin
formalaşan dünyagörüşündə və
psixologiyasında vətənpərvərlik ruhunun
yüksəlməsi və düşmənə nifrət
hissinin daha da alovlanmasına zəmin yaradırdı.
Məhz buna görə də tariximizə qanlı hərflərlə
yazılmış "20 Yanvar", "Xocalı
soyqırımı" və digər dəhşətli
hadisələr gənc Vüqarın düşmənə
nifrət hissini aşıb-daşdırırdı...
Beləliklə,
1992-ci il aprelin 23-də Xanlar RHK tərəfindən
hərbi xidmətə çağırılan V.Abutalıbov
Vətənə müqəddəs borcunu Daxili
Qoşunların sıralarında şərəflə
yerinə yetirməyə başlayır. Qoşunların
Bakı şəhəri, Nərimanov rayonunda yerləşən
"N" saylı hərbi hissəsində xidmət edən
Vüqar qısa bir zamanda yoldaşlarının
hörmət və etibarını qazanmağa nail olur.
Vüqara məxsus olan sənədləri gözdən
keçirir, burada gənc əsgərlərin təlim
kursunda olarkən ailəsinə yazmış olduğu
məktublarını oxuyuram. Onun mərd, vətənpərvər
bir döyüşçü, eyni zamanda ailəsinə
son dərəcə bağlı insan olmasını hər
iki məktubundan da görmək mümkündür.
Belə ki, vəziyyətinin yaxşı və hər
hansı bir çətinliyinin olmadığını
bildirən Vüqar əsas narahatlığının məhz
ailəsindən olduğunu qeyd edib:
"... Əvvəla salamlarım daimidir, sizin gülər
üzünüzə. Salamdan sonra mənim vəziyyətimi
bilmək istəsəniz, vəziyyətim
yaxşıdır. Yazın görüm
sizin vəziyyətiniz necədir?
Biz indi burada Bakıda, lap mərkəzdə
karantindəyik. Bizim hərbi hissəmiz Montində
yerləşir. Hələlik bizi heç yerə
buraxmırlar...
Daha nə yazım? Sizin
sağlığınız. Tezliklə
cavab yazın.
Məndən
salam söyləyin, məktubu oxuyanda eşidənlərə...".
Bu hərbi hissədə bir müddət təlim
keçdikdən sonra Ağdam rayonuna-döyüş
bölgəsinə ezam olunur.
Vüqar Ağdam rayonu ərazisindəki bir
sıra kəndlərin, eləcə də yüksəkliklərin
müdafiəsi və azad edilməsi uğrunda
aparılan hərbi əməliyyatlar zamanı fəallıq
nümayiş etdirib, igidlik və şücaət
göstərərək qarşıya qoyulmuş
döyüş tapşırıqlarını yüksək
keyfiyyətlə yerinə yetirib.
17 iyun
1993-cü il. Ağdam rayonunun Kürdlər
kəndinin müdafiəsi uğrunda gedən
döyüş Vüqarın son döyüşü
oldu... Bu döyüşdə qəhrəmancasına
vuruşaraq onlarla erməni yaraqlısının
başına od-alov yağdıran cəsur
silahdaşımız sonda düşmən mərmisinə
tuş gələrək, əbədi
ölümsüzlüyə - şəhidlik zirvəsinə
yüksəlir...
Müqəddəs Vətən torpaqlarının
azadlığı uğrunda canını qurban verən
əsgər Vüqar Abutalıbov Göygöl
rayonundakı Şəhidlər Xiyabanında dəfn
olunub. Subay
idi...
Vüqarın döyüşçü
yoldaşları onun müsbət keyfiyyətlərini
bu gün də böyük iftixar hissi ilə
xatırlayır. Göygöl rayonu, Quşqara kənd sakini, vaxtilə
sıravi hərbi qulluqçu kimi şəhid
silahdaşımızla birgə hərbi əməliyyatlarda
fəal iştirak etmiş Qaməddin Atakişiyev
(hazırda Daxili Qoşunların veteranı, ehtiyatda
olan baş gizir - A.Ə.) cəsur
döyüşçü ilə bağlı xatirələrini
bizimlə bölüşərkən bunları dedi:
"Vüqarı çox yaxşı
tanıyırdım. Xanlar Rayon Hərbi
Komissarlığı tərəfindən onunla eyni
gündə həqiqi hərbi xidmətə
çağırılmışdıq. İkimiz də Daxili Qoşunların
sıralarında, mərhum zabit Azad Bağırzadənin
komandiri olduğu bölükdə hərbi xidmətə
başlamışdıq. Xasiyyətcə
çox mehriban, mülayim, dostcanlı bir insan idi. Eyni zamanda mərd, qorxubilməz
döyüşçü idi. Qəlbində
düşmənə qarşı böyük nifrət
hissi var idi. Ən çətin
tapşırıqların öhdəsindən məharətlə
gəlirdi. Ona görə də hamı
onun xətrini çox istəyirdi.
Mən Qarabağa Vüqardan təxminən iki ay
öncə ezam olunmuşdum. 1992-ci il iyulun
sonlarında Ağdam rayonunun Kəngərli kəndi ərazisində
yenidən onunla birgə xidmətimizi davam etdirməli
olduq. Onunla birgə Fərrux, Yeddi Xırman
dağları ətrafında, eləcə də Yetim
Cinli, Qalayçılar, Vəng, Dovşanlı,
Çıldıran, Sırxavənd, Papravənd,
Canyataq, Gülyataq və Qazançı kəndləri
uğrunda gedən döyüşlərdə
iştirak etmişdik. Mən
yaralandıqdan sonra döyüş bölgəsinə
qayıtdıqda biz ayrı-ayrı bölüklərin
tərkibində xidmət etməli olduq.
Vüqarın şəhid olma xəbərini mən
tapşırıqla Xındırıstan kəndində
yerləşən qərargahımıza gedərkən
orada, onunla eyni bölükdə xidmət edən əsgər
yoldaşından eşitdim. Düzü bu xəbərdən
çox sarsıldım. Çünki
Vüqarın timsalında mən yaxın dostumu və
silahdaşımı, eyni zamanda igidliyi və
qorxmazlığı ilə bütün
döyüşçü yoldaşlarının dərin
hörmət və rəğbətini qazanan əsl vətənpərvər
eloğlunu itirmişdim".
Əsgər
V.Abutalıbovun həyat və döyüş yolu barədə
məlumatlara Azərbaycan Respublikası Səfərbərlik
və Hərbi Xidmətə Çağırış
üzrə Dövlət Xidmətinin rəsmi internet
saytında (http://seferberlik.gov.az/rgminfoall/1954.html) rast gəlmək
olar.
Onun ömür yolu qısa olsa da, döyüş
yolu qəhrəmanlıq nümunələrilə zəngin
olub. O,
yurdumuza göz dikən neçə-neçə
düşmən yaraqlısını məhv etməklə
mənfur niyyətlərini gözlərində qoyub.
Azərbaycan
Respublikasının Prezidenti cənab İlham
Əliyevin sözləri ilə desək, şəhid
olmuş qəhrəmanlarımızın qanı yerdə
qalmayacaq: "Biz müharibə və atəşkəs
vaxtı itki vermişik, şəhidlərimiz olub. Vətən, torpaq uğrunda həlak olmuş
şəhidlərin qarşısında baş əyirik.
Onların qanı yerdə qalmayacaq və
qalmır, şəhidlər ölmür. Onlar bizim
qəlbimizdə əbədi yaşayır!".
Allah
şəhidlərimizə rəhmət eləsin!
Anar Əhmədov
Bakı xəbər.- 2017.- 21 iyun.- S.13.