Azərbaycan
dövlətinin tarixisiyasi
coğrafiyası və qədim
mənbələr...
II yazı
Ölkəmizin yerləşdiyi ərazi, onun sosial-iqtisadi vəziyyəti, strateji əhəmiyyəti, bölgə həyatında oynadığı rol həmişə maraq doğurub. Azərbaycanın tarixi-siyasi coğrafiyasının mənbələri və tarixşünaslığı haqqında indiyə qədər xeyli sayda tədqiqat işi aparılıb. Dünyanın ən böyük coğrafiyaçı və tarixçi alimləri Azərbaycan haqqında maraqlı, ətraflı bilgilər verib.
Ölkəmizin tarixi-siyasi coğrafiyası haqqında tədqiqat aparan professor Vaqif Piriyevin bu mövzuda dəyərli fikirlərini təqdim edirik.
Azərbaycanın tarixi-siyasi coğrafiyasını tədqiq edən alim yazır ki, Azərbaycanın tarixi coğrafiyasının tarixşünaslığına gəldikdə, burada da iki cəhəti bir-birindən ayırmaq vacibdir: "Qeyd olunduğu kimi, tarixi coğrafiyanın müxtəlif elmi istiqamətləri mövcuddur və bu elm sahəsi hər hansı tarixi dövr ərzində bu və ya başqa ərazinin vəziyyətini hərtərəfli şəkildə öyrənir. Bu baxımdan Azərbaycanın nəzərdə tutulmuş hər bir dövrdəki vəziyyətinin müəyyən istiqamətlərinin - siyasi tarixinin, iqtisadi vəziyyətinin, coğrafi şəraitinin və s. araşdırılmadığını söyləmək doğru olmazdı. Tarixçi və coğrafiyaşünas alimlərin həmin sahələrdəki əməyi az deyil. Azərbaycanın şəhərləri, qalaları, ticarəti, ticarət yolları, mədəniyyəti və s. sahələrdə də müəyyən tədqiqatlar aparılmışdır. Alimlərimizin çoxsaylı araşdırmaları, əldə etdikləri elmi nailiyyətlər, çap olunmuş monoqrafik əsərlər, akademik nəşrlər və s. buna sübutdur.
Ümumiyyətlə götürüldükdə, Azərbaycan tarixinin və eləcə də tarixi coğrafiyasının tarixşünaslığı A.A.Bakıxanovun adı ilə əlaqələndirilir. Müəllif "Gülüstani-İrəm" əsərində ilk dəfə olaraq Azərbaycanın bir hissəsinin - Şirvanın tarixi coğrafiyasına dair qiymətli məlumat verir. O, Şirvanın orta əsrlər dövründəki şəhərləri, qalaları, yaşayış məskənləri, dağları, çayları, kənd təsərrüfatı, əhalisi və məşğuliyyəti və s. barədə ətraflı danışır. A.A.Bakıxanovdan sonra Mirzə Camal Qarabaği, Mirzə Adıgözəl bəy və s. tarixçilər öz əsərlərində tarixi coğrafiyaya aid faktlar vermişlər. Azərbaycanın qədim və orta əsrlərdəki şəhərləri, qalaları, yaşayış məskənləri, ticarət yolları, əhalisi və etnik tərkibi, məşğuliyyəti və s. barədə V.V.Bartold, Z.Vəlidi, A.Krımski, V.Minorski, Ə.S.Sumbatzadə, Ə.Ələkbərov, M.Şərifli, Ə.Hüseynzadə, M.Heydərov, Q.Qeybullayev və s. tədqiqatçılar araşdırmalar aparmış və müəyyən nəticələr əldə etmişlər.
Əhməd Zəki Vəlidinin "Azərbaycanın tarixi coğrafiyası" adlı tədqiqatı öz dövrünə görə orijinallığı və mövzuya yaxınlığı ilə diqqəti cəlb edir. Əsər əslində müəllifin 1927-1931-ci illərdə İstanbul darülfünunda oxuduğu mühazirələrin bir hissəsindən ibarətdir. Onlar Rusiya Federasiyası EA Şərqşünaslıq İnstitutunun kitabxanasında mühafizə olunur. Təxminən 50 səhifədən ibarət həmin mühazirələrdə Azərbaycanın şimal hissəsinin yaşayış məskənləri barədə məlumat verilir, toponimlərin izahı, lokalizasiyası və təsərrüfat həyatı göstərilir. Burada "Azərbaycan" kəlməsi izah olunur, Dərbənd, Bərdə, Abxaz-Quba, Şabran, Şamaxı, Bərzənd, Bakı-Ərəş-Şəki-Zaqatala bölgəsi, Qəbələ və s. yaşayış məskənləri, onların lokalizasiyası ətraflı şərh olunur. Vəlidinin Azərbaycanın tarixi coğrafiyasının araşdırılması sahəsindəki əməyi müsbət qiymətləndirilməklə yanaşı, onu da qeyd etmək vacibdir ki, müəllif Azərbaycanın sərhədləri, hüdudları barədə konkret məlumat vermir və ölkənin ümumi ərazisi haqqında danışmır, daha doğrusu, Azərbaycanın tarixi-siyasi coğrafiyası məsələlərinə xüsusi diqqət yetirmir".
V.Piriyev yazır ki, Azərbaycanın tarixi coğrafiyasının tədqiqi sahəsində, ümumiyyətlə götürüldükdə, müəyyən işlərin görüldüyü göz qabağındadır. Onun tədqiqatlarına görə, tarixi coğrafiyanın bəzi elmi istiqamətləri uzun illər boyu nəzərdən qaçırılmış, unudulmuş və tədqiqatdan kənarda qalıb. Alim bildirir ki, bu əsasən tarixi coğrafiyanın "tarixi-siyasi coğrafiya" və qismən də "tarixi-etnik coğrafiya" elmi istiqamətlərinə aiddir: "Adıçəkilən müəlliflərin əsərlərində həmin elmi istiqamətlər, demək olar ki, araşdırılmamışdır. Nəticədə göstərilən elm sahələri, xüsusilə də Azərbaycanın tarixi-siyasi coğrafiyası unudulmuş, ölkənin tarix boyu malik olduğu ərazisi, sərhədləri, hüdudları, inzibati-ərazi bölgüsü, F.Məmmədovanın müəyyən tədqiqatları istisna olmaqla, öyrənilməmişdir. Etnik məsələlər üzrə müəyyən işlər görülsə də, bu elmi istiqamət də geniş tədqiqatdan kənarda qalmışdır...
XX əsrin 80-ci illərində Azərbaycanın tarixi-siyasi coğrafiyasının araşdırılması sahəsində oyanış baş verdi, bu sahədə ciddi işlər görüldü və demək olar ki, yeni dövr başlandı. Həmin oyanışa səbəb 1982-ci ilin mart ayında Tiflisdə keçirilən regional elmi müşavirə oldu. Müşavirə keçmiş SSRİ EA SSRİ Tarixi İnstitutunun təşəbbüsü ilə keçirilirdi və "SSRİ xalqları atlası. Cənubi Qafqaz regionu" vəsaitinin hazırlanması və nəşrinə həsr olunmuşdu. Müşavirənin işində Moskva alimləri ilə yanaşı, Azərbaycan, Gürcüstan və Ermənistan alimləri də iştirak edirdi. Azərbaycandan müşavirəyə İ.H.Əliyev, F.C.Məmmədova və V.Z.Piriyevdən ibarət nümayəndə heyəti getmişdi. Müşavirə öz işinə başladığı ilk andan məsələnin mahiyyəti, ciddiliyi ön plana çıxdı. Əsas çətinlik tərəflərin müşavirəyə hazırlıq səviyyələrinin eyni olmamasından doğurdu. Erməni və gürcü alimləri müşavirədə hər biri 20-dən artıq xəritə nümayiş etdirdiyi halda, Azərbaycan tərəfinin əlində bir dənə olsa da xəritə yox idi. Bu hal məhz əvvəlki illərdə tarixi-siyasi coğrafiyaya olan biganəliyin məntiqi nəticəsi idi.
Müşavirənin və ümumiyyətlə, həyata keçirilməsi planlaşdırılan həmin tədbirin əsas məqsədi isə ermənilərin, Moskvanın köməyi ilə, Cənubi Qafqazın tarixi-siyasi coğrafiyasına dair xəritələri öz mənafelərinə uyğun hazırlayıb çap etdirmək və tezliklə bütün dünyaya yayaraq sonrakı erməni təcavüzünə "elmi dayaq" yaratmaq niyyəti olmuşdur. Atlasın işinə Azərbaycan və Gürcüstan tərəflərinin cəlb olunması əslində formal xarakter daşıyırdı və onların razılığı alınsaydı, xəritələrin Cənubi Qafqaz alimlərinin iştirakı və rəyi ilə çap olunduğu xüsusi vurğulanmalı idi. İlk müşavirədə və sonralar Moskvada keçirilən 3 görüşdə çox ciddi müzakirələr keçirilsə də, mübahisələr baş versə də, atlasın nəşri baş tutmadı. Tərəflərin heç biri öz mövqelərindən geri çəkilmədilər, ərazilərini güzəştə getmədilər. Azərbaycan tərəfinin qazancı isə o oldu ki, hələ Tiflis müşavirəsində Azərbaycanın tarixi-siyasi coğrafiyasının dərindən araşdırılmasının vacibliyini dərk etdi.
80-ci illərin ortalarında Azərbaycanın tarixi-siyasi coğrafiyasına həsr olunmuş ilk kollektiv əsər - "İstoriçeskaya geoqrafiya Azerbaydjana" toplusu 10 min nüsxə ilə çap olundu. Toplunun hazırlanmasına 1982-ci ilin ortalarından başlanmış və təxminən 2 ildən sonra toplu nəşriyyata təqdim olunmuşdu. Lakin toplu hərtərəfli təzyiqlərə məruz qaldığından, yalnız 1987-ci ildə işıq üzü gördü. Onun satışı da təşkil olunmadı, geniş yayılmasına imkan verilmədi. Toplunun hazırlanmasında respublikanın görkəmli alimləri - Z.M.Bünyadov, F.C.Məmmədova, N.M.Vəlixanlı, V.Z.Piriyev, O.Ə.Əfəndiyev, Ə.Ə.Rəhmani, F.Ə.Əliyev yaxından iştirak etdilər. Akademik Z.M.Bünyadovun redaktəsi ilə çap olunan topluda eramızdan əvvəl III əsrdən başlamış b.e. XVIII əsrinin sonuna qədərki dövrü əhatə edən 20 xəritə verilmişdir. Hər bir xəritə əhatə etdiyi dövrün ilk mənbələrinin məlumatı ilə əsaslandırılmışdır. Müəlliflər xəritədə çəkdiyi sərhədləri ilk mənbələrin faktları ilə təsbit etmişlər. Eyni zamanda Azərbaycan torpaqlarına olan yersiz iddiaların, xüsusilə erməni və gürcü iddialarının səbatsızlığı açıqlanmışdır. Minillik bir dövrün (e.ə. III əsr - b.e. VIII əsri) real tarixi vəziyyətini ilk dəfə bərpa edən F.C.Məmmədova bu sahədə təəccüb doğuran materiallarla çıxış edən qonşu tədqiqatçılarla ciddi mübahisələrə girmiş və inandırıcı dəlillərlə öz mövqeyini müdafiə edə bilmişdir. N.M.Vəlixanlı da müasir erməni və gürcü tədqiqatçılarının ərəb dövrü Azərbaycanının tarixi ərazilərinə olan yersiz iddialarını aradan qaldırmalı olmuşdur. M.X.Şəriflinin materialları əsasında tərtib olunmuş xəritələrdə IX-XII əsr Azərbaycan feodal dövlətlərinin, Z.M.Bünyadovun xəritəsində Azərbaycanın Eldənizlər (Atabəylər) dövründəki etnik-siyasi hüdudları əks olunmuşdur. Azərbaycanın son orta əsrlər dövrü tarixi-siyasi-coğrafi vəziyyəti xronoloji olaraq V.Z.Piriyevin (XIII-XIV əsrlər), O.Ə.Əfəndiyevin (XV-XVI əsrlər), Ə.Ə.Rəhmaninin (XVI əsrin sonu - XVII əsr) və F.M.Əliyevin (XVIII əsr) xəritələrində öz əksini tapmışdır. Toplu Azərbaycanın tarixi-siyasi coğrafiyasına həsr olunmuş ilk sanballı əsər olmaqla yanaşı, bu sahədə sonrakı tədqiqatlara təkan vermiş oldu".
V.Piriyev qeyd edir ki, 20 əsrin son onilliyi Azərbaycanın tarixi coğrafiyasının, o cümlədən tarixi-siyasi coğrafiyanın araşdırılması baxımından diqqəti cəlb edir. Bu dövrdə bir tərəfdən həmin mövzuya həsr olunmuş xüsusi atlas nəşr olundu, keçən əsrin 80-ci illərində başlanan tədqiqatlar davam etdirildi, digər tərəfdən, yeni mövzular üzərində tədqiqatlar aparıldı. Alim vurğulayır ki, 1994-cü ildə Azərbaycan Ensiklopediyası tərəfindən hazırlanmış "Azərbaycanın tarixi xəritələri" adlı nəfis atlas işıq üzü gördü. Ali və orta məktəblər üçün qiymətli vəsait sayılan həmin atlas 1987-ci ildə rusca nəşr olunmuş "Azərbaycanın tarixi coğrafiyası" toplusu əsasında tərtib edilib. Burada Azərbaycanın müxtəlif dövrlərini əks etdirən 24 xəritə verilib. Onlardan son 5 xəritə Azərbaycanın Çar Rusiyası dövründəki vəziyyətinə, Azərbaycan Cumhuriyyəti ərazisinə və başqa məsələlərə həsr olunub. Atlasın böyük tirajla çapı tarixi-siyasi coğrafiya məsələlərinin təbliğində əhəmiyyətli addım oldu: "1994-cü ildə Azərbaycanda tarixi-siyasi coğrafiyaya aid daha bir xəritə nəşr olundu. "Azərbaycan Respublikasının xəritəsi. 1918-1920-ci illər" adlanan (rusca) həmin xəritə ölkənin Azərbaycan Cumhuriyyəti dövründəki ərazilərini, sərhədlərini, inzibati-ərazi bölgüsünü dəqiq şəkildə əks etdirdi. Xəritədə Azərbaycan Cumhuriyyətinin mübahisəsiz əraziləri verilir və qərb sərhədlərimizin Göyçə gölündən keçdiyi göstərilir. Xəritənin məziyyətlərindən biri də odur ki, buradakı toponimlər həmin dövrdəki adları ilə əks olunmuşdur.
Azərbaycanın tarixi xəritələrinin ali və orta məktəblər üçün "Azərbaycan tarixi" dərsliklərinə, "Azərbaycan tarixi"nin akademik nəşrinə və digər nəşrlərə daxil olunması isə ölkəmizin tarixi-siyasi coğrafiyasının geniş oxucu kütləsinə çatdırılmasında çox mühüm əhəmiyyət kəsb etdi. Hazırda "Azərbaycan tarixi" üzrə bütün dərsliklərdə əhatə etdikləri dövrün tarixi-siyasi xəritələri verilir. Bu isə şagirdlərin elə məktəb illərindən öz doğma vətənlərinin ərazisi, sərhədləri ilə yaxından tanış olmasına imkan yaradır.
Keçən əsrin 90-cı illərində Azərbaycanın tarixi coğrafiyasına həsr olunmuş yeni mövzular ətrafında tədqiqatlar aparıldı, dissertasiyalar yazıldı. T.F.Əliyevin Şirvanın XVII-XVIII əsrlərdəki tarixi coğrafiyasına, S.İ.Budaqovanın Naxçıvanın XVIII əsrin II yarısı - XIX əsrin 1 qərinəsindəki tarixi coğrafiyasına həsr olunmuş tədqiqatları bu baxımdan maraqlıdır. Dövrün tarixi coğrafiya baxımından cəzbedici cəhətlərindən biri erməni işğalına məruz qalan ərazilərimizin tarixi-coğrafi şəraitinin araşdırılmasına marağın artması idi. Qısa müddət ərzində Ə.Ələkbərlinin "Qədim türk-oğuz yurdu - Ermənistan", "Ermənistan azərbaycanlılarının tarixi coğrafiyası", "İstoriçeskaya qeoqrafiya zapadnoqo Azerbaydjana" kimi monoqrafik əsərləri işıq üzü gördü. Həmin əsərlərin əsas məğzini ümumi tarixi-coğrafi məsələlər təşkil etsə də, onlarda tarixi-siyasi coğrafiyaya aid materiallar da az deyil. Son illərdə Azərbaycanın tarixi-siyasi coğrafiyasına aid bir sıra elmi məqalələr də nəşr olundu. X.Vahidovanın Ordubad şəhərinin ərazisinə, V.Piriyevin Azərbaycanın XIII-XIV əsrlərdəki hüdudlarına, Naxçıvanın həmin dövrdəki tarixi coğrafiyasına həsr olunmuş məqalələri bu qəbildəndir.
Fərəhli haldır ki, 2002-ci ildə (gec olsa da) Azərbaycan MEA Tarix İnstitutunun strukturunda "Azərbaycanın tarixi coğrafiyası" şöbəsi yaradılmışdır. Həmin şöbənin fəaliyyəti nəticəsində vətənimizin tarixi-siyasi coğrafiyasının tədqiqi sahəsində daha mühüm nailiyyətlərin qazanılacağı şübhə doğurmur".
Alimin apardığı tədqiqat işinin çox az hissəsindən istifadə edə bildik. Hesab edirik ki, Azərbaycanın tarixi-siyasi coğrafiyası haqqında daha geniş bilgiyə malik olmalıyıq. Azərbaycan elmi bu sahədə irəliləyişlər, nailiyyətlər əldə edib. Düşünürük ki, indən sonra da bu istiqamətdə görülən işlərin dövlətimiz, tariximiz, xalqımız üçün böyük əhəmiyyəti var.
İradə SARIYEVA
Bakı xəbər.- 2017.- 25 yanvar.- S.15