Xalq yazıçısı Çingiz Abdullayev dedi, Xeyrəddin Qoca dəstək cavabı yazdı...
g
“Hörmətli yazıçı dostum Çingiz Abdullayevin sualına düşündüyüm
və bildiyim kimi cavab vermək
istəyirəm...”- deyən
tanınmış yazıçı-publisist,
sabiq diplomat və sabiq millət
vəkili Xeyrəddin Qoca özünün sosial media səhifəsində
yazır:
“Çingiz müəllim
sual verir ki, "niyə yazıçılara, şairlərə,
həkimlərə, ümumiyyətlə
ziyalılara hörmət
etmirlər?" Mən
bir dəfə 47 il xalqın balalarına dərs demiş, dil-ədəbiyyat
müəllimi işləyən
atama sual verdim ki, "niyə müəllimlərə
hörmət etmirlər?"
Cavab verdi ki, "müəllimin pulu yoxdur, ona
görə!". Sonra
əlavə etdi ki, "gərək müəllim şəxsiyyətini
qorusun, insanlara nümunə olsun, hər şeydən əvvəl savadı, biliyi, mədəniyyəti
ilə insanlardan fərqlənsin! Kürəyində
pamidor yeşiyi daşıyan, Rusiyanın
bazarlarına alverə
gedən müəllimə
kim hörmət edəcək?".
Mən də Pedaqoji
Universiteti bitirdim, bircə il müəllim
işlədim, gördüm
cox cansıxıcıdır:
maaş az, ailəni dolandırmaq olmur, hamı, xüsusilə vəzifəli
adamlar sənə yuxarıdan aşağı
baxır, "müəllim"
deyəndə gülümsəyirlər,
sanki bu sözə ironiya ilə yanaşırlar və s. və i.a. Ailəmiz
ömür boyu kasıb yaşadığından,
gördüm yox, müəllimliklə " baş
dolandırmaq" mümkün
deyil. Dünyanı düşünürdüm, hər
bir neqativ hadisə məni narahat edirdi, hər tərəfdə nöqsan, çatışmazlıq,
eybəcərlik... görürdüm.
Çünki Kommunist
Partiyası bizə yaşamağa imkan vermirdi. Məsələn,
dövlət adamları
"Çayka" maşınlarda
gəzirdilər, sadə
insanlar borc-xərc edib adi "Jiquli" ala bilmirdilər! Alan da gərək 10 il növbə gözləyəydi... Belə
çıxırdı ki,
vəzifədə olanların
ailə-uşağı insandır,
rahat, firəvan yaşamalıdır, sadə
insanlar sürünməlidirlər?
Başladım bütün
bunlar haqqında tənqidi yazılar yazmağa. Jurnalist, yazıçı oldum, heç olmasa, qonorarla dolanmağa başladım. Zəhmət
çəkdim, gecə-
gündüz çalışdım,
kitablar çap etdirdim, pyeslərim tamaçaya qoyuldu, cəmiyyətdə tanındım...
Amma yenə çətin həyat sürürəm. Niyə?
İndi Çingiz müəllim demişkən,
yazıçıya hörmət
qoymurlar. Çünki
yazıçının vəzifəsi,
pulu yoxdur! Üstəlik yazıçıların
(hamısının yox)
özlərinin çatmayan
cəhətləri var.
Bəziləri elə
"əsərlər" yazırlar ki, elə bil bu
dünyada yaşamırlar,
yazdıqlarını heç
kim oxumur. Bəziləri də özlərini elə aparırlar ki, elə bil alçaq
dağları bunlar yaradıblar! Şairlərin
çoxu bağıra-
bağıra, əl-qol
ata-ata şeir oxuyur. Adamdan soruşarlar, nə olub, niyə qışqırıb-bağırırsan? Bəziləri ekrana çıxıb Yazıçılar
Birliyinin sədrindən
ev istəyirlər! Yazıçılar Birliyinin
sədrinin ev vermək imkanı var? Xalqın içərisində içki
içib sərxoş
gəzən bəzi yazıçılara kim hörmət edər? Təəssüf ki, belələri qələm
sahiblərinin hörmətinə
xələl gətirirlər....
Bir sıra yazıçılar da orden- medal, fəxri
ad almaq üçün özlərini
oda- közə vururlar. Qocalanda da istəyirlər onları Fəxri xiyabanda dəfn etsinlər! Belələrinin
yazdığından nə
olar?! Xalq axı, yazıçıdan,
ziyalıdan çox şey gözləyir... Bəli, Üzeyir Hacıbəyov, Həsən bəy Zərdabi, Mirzə Ələkbər Sabir, Cəlil Məmmədquluzadə...
əsl ziyalı idilər, xalqın dərdini yazırdılar,
sənətkar kimi böyük işlərə
imza atırdılar, xalq da onları
sevirdi!
Həkimlərin də çoxu elə bil, 7 il Tibb Universitetində
oxumayıblar! Bircə
düşüncələri var: kimdən pul qoparsınlar! Lazımsız cərrahiyyə
əməliyyatları, lazımsız
dərmanlar yazıb insanları zəhərləmələr,
lazımsız diaqnostika,
xidmət yox... Hansı birini yazım? Hamı pul tapıb xaricdə müalicə olunmağa can atır!..
Alimlərin niyə
hörməti yoxdur? Son zamanlar eşitmisiniz
ki, hansı alimsə dünyaya səs salan bir elmi kəşf
eləsin? Adam var, ona- buna
dissertasiya yazır,
" alim yetişdirir"!
Ölkədə alim əlindən tərpənmək
olmur! Heç onların çoxunu tanıyan var? Alim ki, xalq
qarşısına çıxıb
bir ziyalı kimi ağıllı-başlı
söz deyə bilmir, ona necə
alim demək olar?
Çingiz müəllim,
siz ki, bunları
hamıdan yaxşı
bilirsiniz... Bundan sonra nə hörmət?
Əlbəttə, hamı yazdıqlarımız
kimi deyil.Cəmiyyəti
irəli aparan böyük ziyalılarımız
da var, müəllimlərimiz
də var, həkimlərimiz də var! Biz onlarla
fəxr edirik! Lakin çoxları paxıllıqdan, gözügötürməzlikdən
onları da görmək istəmir, belələrinə göz
açmağa imkan vermirlər! Çünki
insanları, onların
bacarıqlarını dəyərləndirməyə
səviyyə lazımdır!
Bir sıra xalqını düşünməyən
vəzifəli şəxslər
isə səviyyə-filan
qanmazlar!...”.
Bakı xəbər.- 28 mart.- S.13