Yazıçı-bənna Prezident təqaüdünə
layiq görüldü
Vasif Zöhraboğlu:
“Prezident mükafatı almağımı eşidəndə
keçirdiyim hissləri sözlə ifadə etmək
çox çətindir”
img
“Orta məktəbdə
6-cı sinfə qədər
oxumuşam, sonra təhsilimi yarımçıq
qoymaq məcburiyyətində
qaldım”
“Mən tikintidə
çalışıram, bənnalıqla
məşğulam, ev
tikirəm, ev təmir edirəm”
Ədəbiyyat həm düşüncədir,
həm təfəkkür,
həm də bir könül işidir. O qədər “şairəm” deyib “şair işləyən”lər
var ki, yazdıqlarının
bir misrasının belə şeirə, poeziyaya aidiyyəti yoxdur. Günümüzdə
belələri bəs
deyincədir.
Ancaq elə adamlar
da var ki,
onlar bu şəhərdə “şair
işləmir”, sadəcə,
könlünün sözünə
qulaq asıb poeziya yaradırlar. Əsl şairin ya bənna, ya fəhlə, ya adi bir
çörəkçi, ya
bir mühəndis, ya bir müəllim,
ya da elm
xadimi olması fərq etmir, əsas odur ki, o, şeir yazır.
Bənna tanıyıram
ki, gözəl şairdir, şeirləri ürəkləri riqqətə
gətirir. Onun bənna əlləri, şair ürəyi var. Bu günlərdə
məlumat yayıldı
ki, şair-bənna Vasif Zöhraboğlu Prezident mükafatına layiq görülüb.
Prezident mükafatçısı,
bənna-şair Vasif Zöhraboğlu ilə əlaqə saxladım və ondan kiçik
müsahibə götürdüm.
- Vasif bəy,
yazdığınız şeirlərə
görə Prezident mükafatına layiq görülmüsünüz. Bu
bir təsadüfdürmü?
- Sözün açığı, mənim
heç vaxt Azərbaycan Yazıçılar
Birliyinə üzv olmaq niyyətim olmayıb. Yəni bu barədə heç düşünməmişdim.
Prezident mükafatı
almaq üçün
Azərbaycan Yazıçılar
Birliyinə üzv olmaq tələb olunur. Bundan başqa da bir
şair kimi özünü təsdiqləməlisən,
sənin yazdıqlarını
oxuyan, sənə inanan, etimad göstərən oxucuların
olmalıdır. Bu ona görə lazımdır ki, sənin yazdığın
həqiqətən də
şeirdir, cızma-qara
deyil. Bilirsiniz ki, mən tikintidə
çalışıram, bənnalıqla
məşğulam, ev
tikirəm, ev təmir edirəm. Bu səbəbdən də ədəbiyyatla bağlı tədbirlərdə
sıx-sıx iştirak
edə bilmirəm. Ancaq şeirlərim mətbuatda dərc edilir. Mənim yazılarımı, şeirlərimi
izlədilər və
sonra mənə təklif etdilər ki, Azərbaycan Yazıçılar Birliyinin
üzvü ol. Üzv oldum. Əslində, bilmirdim ki, Prezident mükafatı,
təqaüd almaq üçün hansı proseslərdən keçmək
lazımdır. Mən
Prezident mükafatı
almağımla bağlı
Yazıçılar Birliyinə
müraciət etdim və bir ay
keçdikdən sonra
“siz Prezident mükafatına layiq görülübsünüz” dedilər.
- Bu xəbəri
eşidəndə hansı
hissləri keçirdiniz?
- Əlbəttə, Prezident mükafatı almağımı eşidəndə
keçirdiyim hissləri
sözlə ifadə etmək çox çətindir. Çünki
elə hisslər var ki, onları
sözlə deyəndə
onlar cılızlaşır.
Bu hisslər də sevgi kimidir.
Şeirlər də sevgidən yazılır, sevgidən yazdığın
şeirlərə görə
uğurlar, nailiyyətlər
qazanırsan. İşdə
idim. Mənə mesaj gəldi, bu mesajdan o qədər
duyğulandım ki, sözlə deyə bilmirəm. Həmin gün sevindiyimdən işləmədim.
- Bir bənnanın
belə bir mükafata layiq görülməsi sözsüz
ki, diqqəti daha çox çəkir... Bu sizə əsas vermirmi ki, bütövlükdə,
ədəbiyyatla məşğul
olasınız?
- Mən, əslində,
özümü ədəbiyyat
adamı hesab etmirəm. Düşünürəm
ki, ədəbiyyat ədəbli həyat deməkdir. Ədəbi olan hər kəs
ədəbiyyatçıdır. Fərq etmir ki, nəsr yazırsan,
yoxsa şeir, əsas odur ki, yaratdığın ədəbiyyat olsun. Yazdıqlarımız göstəri,
görüntü olmasın,
həqiqi ədəbiyyat
olsun. Mən özümü ədəbiyyat
nəzəriyyəsini dərindən
bilən birisi hesab etmirəm. Bizim kifayət qədər ədəbiyyatşünasımız
var. Mən, sadəcə, şeir yazıram. Düşünürəm
ki, mənim ədəbiyyatım elə
şeirlərimdir. İndiyə
qədər iki kitabım nəşr olunub. 2015-ci ildə “Ömür birgünlük
yuxudur”, 2019-cu ildə
“Natamam təklik” kitablarım işıq üzü görüb. Sonuncunun təqdimatı Gəncliyə Yardım Fondunda oldu.
- Sizin yaradıcılığınızı
izləyirəm və
görürəm ki, kifayət qədər ciddi ədəbiyyat adamı, görkəmli şairlər yaradıcılığınız
haqqında müsbət
fikirlər söyləyib.
Bu, Sizin yaradıcılığınıza hansısa mənada təsir edirmi?
- Təbii ki,
məni izləyən
oxucularım var. Elə oxucular var ki, onlar
şeirlərimi elə
təhlil edirlər, öz-özümə “mən
yazanda belə yazmamışdım, nə
gözəl izah edirlər” deyirəm. Doğrudur, şeirlərim
haqqında Xalq şairi Musa Yaqub, Ayaz Arabaçı,
Ramiz Qusarçaylı,
Fərqanə Mehdiyeva,
Qulu Ağsəs, İradə Tuncay və başqaları müsbət fikirlər deyiblər.
- Adlarını qeyd etdiyiniz qələm adamlarının
hamısı kifayət
qədər ciddi simalardır.
- Bəli, onlar
ədəbiyyatda öz
sözünü demiş,
tanınmış simalardır.
Mən görkəmli
ədəbiyyat adamlarının
sözlərindən güc
almışam, onların
fikirləri mənə
stimul verib ki, yazım, həqiqətən də yazdığım şeirdir.
- Bildiyim qədər,
Sizin heç orta təhsiliniz də yoxdur. Doğrudur?
- Əslən Şəkinin Oxud kəndindənəm, orada
doğulmuşam. Orta məktəbdə 6-cı sinfə
qədər oxumuşam,
sonra təhsilimi yarımçıq qoymaq məcburiyyətində qaldım.
- Niyə orta təhsilinizi davam etdirmədiniz?
- O vaxt bir çox
çətinlik oldu. Uşaqlığımız müharibə illərinə
düşdü. Ölkəmiz təzə müstəqillik
qazanmışdı. Müharibə və sosial çətinliklər mənim
uşaqlığımı əlimdən aldı.
O dövrdə yaşamaq
çox çətin
idi. Saatlarla əlimizdə talon çörək növbəsinə
dayanırdıq. Biz də ehtiyacı olan bir kənd
adamı kimi başqaları kimi Bakıya üz tutduq. Məqsədim işləmək idi. Bu səbəbdən
də orta təhsilim yarımçıq
qaldı.
Həmin dövrlər bizim
üçün çox
çətin olduğu
üçün, atama
kömək etmək qərarına gəldim.
Onu da deyim ki, mütaliədən
əl çəkmədim,
mütəmadi olaraq oxudum, amma mütaliə
təhsilin yerini vermir. Mən bənnalığı atamdan öyrənmişəm,
ustadım atam olub. Amma ilk dəfə əlimə
mala götürüb sərbəst
işlədiyim vaxt yadımdan çıxıb,
çünki çox
əvvəllər olub.
Əsgərlikdən əvvəl bu
işlə məşğul
olmağa başlamışam.
Mən erkən əməyə cəlb edilən uşaqlardan olmuşam.
Dediyim kimi, mənim uşaqlığım olmayıb,
uşaqlığımı müharibə, ehtiyac, problemlər əlimdən
alıb. Mən tikintidən
əvvəl çox yerdə işləmişəm.
Deməkdən utanmıram, çünki
zəhmət çəkmişəm.
Bazarda araba sürdüyüm, alver etdiyim dövrlər
də olub. Həyatın hər üzünü
görmüşəm, onun
tufanından, boranından,
təlatümlərindən keçmişəm. Hazırda da, bildiyiniz kimi, həm şeirimi yazıram, həm də bənnalıqla məşğul oluram.
İradə SARIYEVA
Bakı xəbər.-
2019.- 8-10 iyun.- S.13