“Hər dəfə yuxuma girəndə mənə deyir ki, bibi, ağlama, mən ölməmişəm”

Vətən müharibəsi şəhidi, neçə-neçə qəhrəmanlıq nümunəsi yazmış Babək Namazov haqqında doğmaları, dostları, onun qəhrəmanlığına şahidlik edən zabit və əsgərlər də bir-birindən maraqlı fikirlər səsləndiriblər. Həmin fikirlərdən bəzi seçmələri təqdim edirik...

Zərəngül Namazova, bibisi

- Namazov Babək Səhman oğlu Şəmkir rayonunun Əliyaqublu kəndində anadan olmuşdu. O, uşaq vaxtından qorxmaz, sözün düzünü deyən, hamının gözünə dik baxmağı bacaran oğul idi. Heç bir uşağın etmədiyini Babək etməyə qadir idi. O, fitri istedadı ilə də uşaqlardan fərqlənirdi. Nəsə düzəltməyi, yaratmağı bacarırdı. O, yaxşı oxumağı ilə də seçilirdi. Nə qədər dəcəl olsa da, böyüyün, kiçiyin yerini uşaq vaxtından bilirdi. Böyüyə hörmət onun qanında, canında idi. Özündən böyüyə daim hörmətlə yanaşar və “siz” deyə müraciət edərdi.

Babək 5-ci sinfi qurtarandan sonra Gəncəyə gəlib, bizdə qalıb. Onun ən gözəl çağları bizim evimizdə, mənim yanımda keçib. Öz uşaqlarımla bərabər oturub, deyib-gülərdi. Heç birindən seçilməzdi. Nə desən, həmin dəqiqə əməl edərdi. Deyərdi ki, bibi, təki sənin canın sağ olsun.

Məktəbdə öz biliyi ilə, ağlı ilə seçilib. Daim direktor iclaslarda məni çağırıb deyərdi ki, sənin nə ağıllı balan var.

Riyaziyyatı su kimi bilirdi...

Bir dəfə məktəbdə Cəlil adlı oğlan ayağını uzadıb onu yıxmışdı. Nəticədə qolu qırılmışdı. Amma Babək həmin oğlanı bağışlamışdı. Babək bağışlamağı da sevirdi. Onun əsas məqsədi düzgünlük idi. Həmişə deyirdi ki, mən Vətən uğrunda çalışıb, Vətənin ən layiqli əsgərlərindən biri olacam. O, orta məktəbi bitirdikdən sonra Azərabaycan Texniki Universitetinə qəbul oldu. Universiteti bitirdikdən sonra isə hərbi xidmətə yollandı. Hərbi xidmətdə də ondan komandanlıq - polkovniki ağız dolusu danışardı. O, qoçaqlığı, sərtliyi, hazırcavablığı, bacarığı ilə fərqlənirdi. Bu səbəbdən də Babəki xüsusi təyinatlı qrupda saxladılar. Türkiyədə keçirilən 6 aylıq yarışda birinci yeri tutmuşdu. Oradan fəxri fərmanla qayıtmışdı.

Bundan başqa, Babək düşmənin gözünə cəsur gözlərlə baxmağa qadir idi. Heç kəsdən qorxmazdı. Ona əsgərlər “Yırtıcı Babək” deyirdilər. Onun ləqəbi idi bu. Bunu mən İcra Hakimiyyətində eşidəndə dəhşətə gəldim.

Babək öz düzgünlüyü ilə, vətənpərvərliyi ilə, Vətənə olan məhəbbət ilə, Vətən eşqi ilə alışıb yanırdı. Elə Vətən uğrunda da öz canını qurban verdi.

Babək, demək olar ki, bibilərinin içində ən çox məni istəyirdi. Mənə bağlı olduğu üçün 5-ci sinfi bitirəndən sonra dedi ki, mən bibimlə qalmaq istəyirəm. Onu həyatda yetişdirən, mükəmməl biliklərə sahib edən mən olmuşam. Demək olar ki, ikinci anası mən idim.

Onun ata nənəsinin atası vaxtilə Ermənistandan olan qaçqınlardan olub. Amasiya rayonundan gəliblər. Nənə və babası Babəkə həmişə ermənilərin zülmündən danışanda, onda ermənilərə xüsusi nifrət oyanırdı. Qəzəbini güclə cilovlayırdı.

Məktəbdə son zəng keçiriləndə Babək yalnız bir dəfə oynadı. Soruşanda ki, niyə oynamırsan, deyirdi ki, utanıram oynamaqdan.

Məktəbin direktoru Təranə xanım həmişə onun ağıllı, dərin zəkalı, iti baxışa malik olduğunu deyərdi.

Babəkin müəllimlərindən biri də Ədalət müəllim idi. Ədalət müəllim onun ölüm xəbərini eşidəndən sonra bizə başsağlığına gəlmişdi...

Demə, Babək həmişə məzuniyyətə gələndə gedib ona 50, 100 manat pul verirmiş. O, xəstə yatırdı. Bunu Ədalət müəllim bizə deyəndə Babəkin ürəyinin böyüklüyünə heyran qaldıq...

Babək artıq Vətən oğludur. O, elə bir ucalığa qalxıb ki, orada Ay kimi işıq saçır. Onun Vətən sevgisi indi hamımıza bir örnəkdir.

Əlbəttə, vaxt keçəcək, şəhidlər haqqında dastanlar, şeirlər və bir-birindən maraqlı əsərlər yazılacaq. O zaman Babəkin də adı dillərdə dolaşacaq...

Babək bizim qürur və and yerimizdir...

Zərnigar Namazova,

bibisi

Basdığın yerlərə torpaq deyərək keçmə tanı,

Düşün altındakı minlərlə kəfənsiz yatanı.

Sən şəhid oğlusan, incitmə, yazıqdır, atanı,

Vermə dünyaları alsan da, bu cənnət vətəni!

M.Akif Ərsoy

Babək haqqında düşüncələrim-xatirələrim mənə bu şeiri xatırladır...

Göllərim qurudu, sandım ağladı,

Sonama səs verdi anam, ağladı.

Toyuna aldığım xınam ağladı,

Mənə qara daşlar səs verdi, oğlum.

Səni andım, elə yandım, elə yandım...

Oğul gördüm, anasına biganə,

Oğul gördüm, anasına divanə...

Babək adını sənə atam verdi. Sən özün isə bu adı daha da rövnəqləndirdin. Bu adı o qədər ucaltdın ki, çoxları bu ada, şəhidlərə qibtə edirlər və edəcəklər.

Uşaqlıqdan inadcıl idin, cəsur, dönməz idin. Biz bilməz idik ki, sən hamımızdan əvvəl Allah dərgahına gedəcəksən, uca məqama yüksələcəksən...

Yaman mərhəmətli idin, heç bir heyvanı incitməzdin. Gah quşlara yem verirdin, gah it saxlayırdın, yumurtadan təzə çıxmış cücələri necə də qoruyardın... Başladığın işi yarımçıq qoymazdın.

Ali təhsilini bitirib orduya getdin, ən çətin işi seçdin... Mina axtaran Babək...

...Yoldaşları ona “canavar” deyə müraciət edirlərmiş... Yasa gələn bir dostu danışdı ki, bir dəfə təlim zamanı özümü itirdim. Altı kilometr qaçmalı idik... Mən ona dedim ki, Babək, məni qoy get. O isə məni çiyninə aldı və bu qədər məsafəni belə qaçdı...

Bir dəfə bacım ona sual verdi ki, Babək, niyə bu sahəni seçdin? Babək belə cavab verdi ki, bibi, ya məni yolda maşın vurdu, öldüm, ya da Vətən üçün öldüm. Hansı ölüm daha şərəflidir, səncə?! Mən həyatımı hər an Vətənə qurban verməyə hazıram...

Dediyi kimi də etdi. Babək Cəbrayıl döyüşlərində Vətən adlı şahpəriyə qurban getdi... Düşünürəm ki, son anda nə söylədi igidim, şəhidim?!

Şəhidlərin son anda şahidi uca Allah olur. Şahidi Allah olan şəhidlər! Yeriniz cənnət olsun! Doğrudan da, şəhidlər ölməzlər, onlar hər zaman diridirlər. Onlara ölü deməyin! Sanki hər gün Babək mənə deyir ki, bibi, mən şəhid oldum ki, Vətən torpağı azad olsun! Mən şəhid oldum ki, qız-gəlinlərin namusu tapdalanmasın, Vətənim yağmalanmasın. Düşünürəm ki, sevə-sevə həyatını kimlərəsə fəda etməyi bacarmaq özü bir qəhrəmanlıqdır. Görəsən, bunu hamı bacarırmı?!

...Özünə ev tikdin, yuva qurmaq istədin. Taleyə bax, Allahım! Evi var, özü yox... Sənə yox deyə bilmirəm, mənim əbədi yaşayanım! Bizdən sənə nə qaldı, bilmirəm. Səndən bizə bir ömürlük xatirə qaldı...

Ata qardaşım mənim,

Könül sirdaşım mənim.

Həm sevincim, həm qəmim,

Həm də göz yaşım mənim!

Sevdiklərinə söyləyirdin ki, fikir etməyin, sizlərə hər cür şərait yaradacağam. Bacısı Şəmsə, qardaşı Kamrana söyləyirdi ki, mənim kimi qardaşınız var, heç nədən qorxmayın. Deməli, bu sözləri əbəs yerə demirmiş Babək oğlumuz. Cəmi 26 il yaşadı. Babək adını zəfər tariximizə yazdı, çoxlarına etalon oldu. Özünə elə ölüm seçdi ki, ölməzliyə qovuşdu. Hər dəfə yuxuma girəndə mənə deyir ki, bibi, ağlama, mən ölməmişəm, hamınızı görürəm. Eşq olsun belə oğullara, əbədi ölməzlərə, şəhidlərə! Eşq olsun ölümü ilə hamıya nur saçanlara! Eşq olsun ölümü ilə Allah məqamına ucalanlara, şəhidlik zirvəsini fəth edənlərə! Rahat yatın şəhidlər, siz insanlara yaşamaq dərsi verən qəhrəmanlarsınız...

Düşünürəm ki, tikdiyin evdə gələcəkdə bir balaca Babək yaşayar, evinin işığını yandırar. Sənin qəhrəmanlığından dərs ala-ala böyüyər, sənin kimi cəsur, dönməz, igid bir oğlan olar...

(Ardı var)

Hikmət Məlikzadə

Bakı Xəbər 2025.- 18 mart (№ 49).- S.15.