Döyüş yolu 20 yanvar faciəsindən başlayan qəhrəman

“8 yaşlı qızını yanımda qoyub, evi birdəfəlik tərk etdi. Hələ də qayıtmayıb!”. Bu sözləri Azərbaycanın Milli Qəhrəmanı, Qarabağ müharibəsi zamanı şəhid olmuş Gültəkin Əsgərovanın anası Rəfiqə xanım deyir; “Siz Gültəkinin dünyaya göz açdığı zamanda evinə gəlirsiniz, amma o gəlmir. Hamımızın gözünü yolda qoyub”. Ana bu sözlərdən sonra göz yaşlarına hakim ola bilmir. Bu il onun şəhadətindən 19 il ötdü, 51 yaşı da oldu.

Gültəkin Əsgərova 20 noyabr 1960-cı ildə Bakı şəhərində dünyaya göz açıb. Azərbaycan Dövlət Tibb İnstitutunu bitirib. Əmək fəaliyyətinə 8 №-li təcili yardım stansiyasında başlayıb, 1991-ci ildən Uroloji kliniki xəstəxanada işləyib. Rəfiqə Əsgərova qəhrəman qızı haqqında xatirələrini bizimlə bölüşdü.

Gültəkin Qarabağa getdi

1992-ci il aprelin 3-də Gültəkinin qızı Əminənin dünyaya göz açdığı gündür. Bax bu evdə qızım qızının doğum gününü banket təşkil edərək qeyd elədi. 4 apreldə könüllü olaraq cəbhəyə yollandı. Həmin zaman Uroloji kliniki xəstəxanada çalışıırdı. Həkimlər iki həftədən bir döyüş bölgələrinə gedirdilər. Növbə ona çatdı. 8 yaşlı qızının olmasına baxmayaraq o döyüş ərazisinə getməyə can atdı. Həkim yoldaşları onun getməsinə qarşıydılar. Qızım isə bildirdi ki, baş həkimi Cavadzadəyə Qarabağa gedəcəyinə söz verib. Ona görə də sözündən dönməyəcək. İlk olaraq Turşsu ya getdi. Burada döyüşləri az gördüyü üçün, Şuşaya yollanır. Turşsu Şuşanın aşağısında yerləşir, ora yaxındır. Gültəkin sakitliyi sevmirdi. İşin ağırından yapışan idi. Şuşa xəstəxanalarında bir müddət xidmət edir. O, Şuşada hərci-mərcliyə dözə bilmirdi. Bu şəhərin həbsxanasında olanların da qapısının açıb azad olunmasında onun xidməti də olub. Həbsxananın qapısı açılmasaydı orada olanlar əsir götürüləcəkdi.

Şuşa mayın 8-də işğal olunub. O, isə şəhəri bir gün sonra tərk edib. Şuşanı sonuncu tərk edənlərdən biridir. Mən bu sözləri onun haqqında danışanlara əsasən deyirəm. Şuşa xəstəxanasının baş həkimi olan Ramiq həkim Gültəkinin xidmətindən danışanda onun fədai bir şəxs olaraq qeyd edir. Onun haqqında danışanların sayı çoxdur, danışmaqla da xatirələr bitmir. Gültəkindən söhbət açanlar bu məsəli qeyd edirlərr; “Aslanın erkəyi, dişi olmaz”.

Gültəkinin döyüş həyatı Qarabağdan deyil, 1990-cı ilin 20 yanvar faciəsindən başladı. O, yaralılara köməyə getmişdi.

Düşmən yüksəklikdə Gültəkini gördü və ...

Gültəkin mayın 14-də Ağdam istiqamətində gedən döyüşlərə yollandı. O, Bakıdakı hərc-mərclikdən cana yığılmışdı. Ağdamın Mahrızlı kəndindəki hospitalda hərbi həkim kimi yenidən xidmətə başlayır. Aranzəmin yüksəkliyinin ətəyində onun tibbi xidməti üçün yer ayrılır. Buraya yaralıları hərbçilər gətirməliydi ki, o da əsgərləri müalicə etsin. Lakin, atəş səslərinin gücləndiyini eşidir. Burada dayana bilmir. Aranzəmin yüksəkliyinə qalxır. Bu yüksəklik uğurunda gedən döyüşdə 20 iyul 1992 -ci ildə həlak olub.

Gültəkin əvvəllər Zəngilanda, Qubadlıda və başqa yerlərdə də xidmət edib. Harada eşidib ki, ağır döyüşlər gedir, ora yollanıb.

Universitetdə məlum oldu ki...

Gültəkin Əsgərova ailəli idi. Əminə adlı bir qızı yadigar qalıb. Qızımın da həyat yoldaşı diş həkimiydi. Gültəkin döyüşə bax bu evdən, qızını bizə tapşırıb getdi. Arzu qızım Əminəyə dedi ki, Gültəkinə icazə verməsin döyüşə getsin. Qılcalarından yapışsın. Bunu eşidən Gültəkinin cavabı sərt oldu; “Baxmırsınızsa, baxmayın tibb bacsısına verəcəm o saxlasın, elə onun da 8 yaşında qızı var!” O müharibəyə hazırlıqlı idi, “igidlərimizin qanını axıdırlar, mən Bakıda necə qala bilərm axı? Qarabağda ölüm-dirimdir” dedi. Ağdama getməmişdən öncə Xanlar həkim evə gəldi və Gültəkinə dedi; “Mən sənə hospitalda yer verim orada çalış, əmrini də verəcəm”. Gültəkin isə “Mən Şuşaya getmədim ki, oradan gələndən sonra mənə vəzifə verilsin”. Gültəkin əlinə silah alıb döyüşüb, düşmənə güllə atıb. Baxmayaraq ki, o reonimatoloq idi, həkimiydi. Azərbaycan Tibb Unversitetində onun xatirə gününü keçirməyə hazırlaşırdılar. Bu zaman onunla bağlı sənədlərə də baxdılar. Qiymətlərini görən müəllimlər təəccübünü gizlədə bilmədilər. Və onu itirdiklərinə bir daha təəssüfləndilər. Mən də onlara «təmənasız, savadlı bir həkim olacaqdısa, o da olmadı» dedim. Təmanalı olan həkim Qarabağa getməzdi. Orada kim ona “hörmət etdəcəkdi” axı?! 20 yanvar faciəsində yaralılara köməyə getməzdi. O, Qarabağla bağlı mitinqlərə də gedirdi.

Gültəkin rus dillində təhsil alımışdı. Fikirlərini də daha yaxşı rusca ifadə edirdi. Bir gün mənə dedi ki, içlərində vətən xainləri də var. Mən də Gültəkinə “o xain bir gün sənə də qarşı olacaq” dedim. O da mənə “ay ana, mən bir yaralını sağda bilərmsə, bu bizim uğurumuz, erməninin uduzması deməkdir. Necə bacarırımsa, kömək edirəm”.

Gültəkinin Qarabağ müharibəsi illərində 4 şəkili var. Əlində silah olan şəkili Şuşada şəkdirib. Şəhid olanda cibindən Nəzakət xanımın əlində silah şəkili çıxmışdı. İndi bu xanımın ailəsi var. Bundan da rahatlıq tapıram.

Anaya qızından xəbər var

Noyabrən 20-də saat 15:00-da dünyaya gəldi, iyulun 20-də eyni saatda dünyaya gözünü yumdu. O şəhid olanda mən Şamaxıya dərs demək üçün getmişdim. Amma, bu barədə mənə bir söz demədən Bakıya gətirdilər. Mən isə istəyirdim ki, Əminə ilə birlikdə Gültəkinin yanına gedək. Bəlkə qızını görən Gültəkin Mahrızlıdan qayıtsın. Evə gələndə gördüm ki, mənzilmin pəncərəsindən qızım “ana gəldinmi” dedi. Mən təəcübləndim ki, mənzilin qapısını bağlayıb getmişdim. Yəqin evdə oğurluq olub. Qızım isə mənə “ay ana, heç nə olmayıb, Gültəkin yaralanıb gətirirlər ” dedi. Mən də bildirdim ki, yaralıdırsa onu niyə gətirirlər, o elə onu-buna müalicə edir. Qızıma “Gültəkin yoxdurmu?” deyə soruşanda o susdu. Gültəkini itirdiyimizi anladım. 31 yaşında qızım şəhid oldu. Gültəkin Müdafiə Nazirliyinə UAZ-la gətirmişdilər. Özündən də kiçik olan dəmir tabutda… üstündə də xaru bülübül var idi. Döyüşçü kişilər deyirdi ki, Ağdamda əsgərlər onun şəhid olduğunu eşidəndə göz yaşlarını saxlya bilməmişdilər. Gültəkini Bakıya gətirən döyüşçülərdən biri mənə “deyirlər kişi ağlamaz, yadımıza Gültəkin düşəndə ağlayırıq” dedi... Şəhidlər xiyabanında dəfn edildi. Yaşadığımız binanın bütün evlərində onu yad etdidilər. Çünki, qonaqlar çox idi, evlərin qapısı Gültəkinin üzünə açılmışdı, hansı istiqamətdə döyüşmüşdü oradan döyüşçü yoldaşları gəlmişdi.

Onu adı var…

Azərbaycan Respublikası prezidentinin 20 noyabr 1993-cü il tarixli 31 saylı fərmanı ilə Əsgərova Gültəkin Məlik qızı ölümündən sonra “Azərbaycanın Milli Qəhrəmanı” adına layiq görülmüşdür. Oxuduğu 200 saylı orta məktəbə onun adı verilib, büstü qoyulub.Xəzərdə üzən gəmilərdən biri qəhrəmanın adını daşıyır, gəmidə muzeyi yaradılıb. Bakıda Nərimanov rayonunda xəstəxananın önündə büstü qoyulub.Yaşadığı Mustafa Kamal Atatürk prospekti 2a ünvanındakı binaya xatirə lövhəsi vurulub. Elm və Təhsil Mərkəzi Təfəkkür Universitetinin Tibbi biologiya kafedrası adını daşıyır, kafedrada xatirə lövhəsi vurulub.

«Mən elmi iş yazıram. İstəyirəm bitirim bunu, amma sağ olsunlar zəng edib mənimlə maraqlanırlar, Gültəkin haqqında müsahibələr istəyirlər. Mən müəliməm, 3 qız anasıyam. Üçünü də ali təhsilli etdim... Göz yaşlarımı hakim ola bilmədim, kövrəldim. Məni siz ağlatmadınız. Gültəkin barəsində ağlamadan danışmaq olmur. Tez-tez gəlin, Azərbaycanın Milli Qəhrəmanı evinə, danışaq» deyir Rəfiqə xanım.

RAMİD

Bizim yol.- 2011.- 23 noyabr.-S. 13.