“Muğam mənim damarlarımda axan
qanımdır”
Onu digərlərindən
fərqləndirən təkcə səs tonu deyil, eyni zamanda
gözəl ürəyə, şən xarakterə sahib
olmasıdır.Ətrafına müsbət enerji yayaraq hər
kəsin qəlbinə yol tapmağı hər insan bacarmaz. O
gözəl muğamlar ifa etməklə yanaşı
insanların sevimlisinə de çevrilməyi bacarıb,
bacarır. Beləliklə Azərbaycanın Əməkdar
Artisti xanəndə Bəsti Sevdiyevanın Moderator.az
saytına verdiyi müsahibəni oxuculara təqdim edirik.
-İllərin sənətkarısınız.
İstərdim sənətə gəlişinizdən
danışaq...
- Hələ ibtidai sinifdə oxuyarkən məktəbin özfəaliyyət dərnəyinin fəal üzvlərindən sayılırdım. İlk ifam məktəbin akt zalında ifa etdiyim “Qaranquş” mahnısı olub. Dərnəkdə mənimlə yanaşı bir neçə uşaqlar da iştirak edirdilər. Buna baxmayaraq direktorun, müəllimlərin sevimlisi hər zaman mən olmuşam. Yaxşı yadımdadır ki, 7 ci sinifdə oxuyanda bir tədbirdə “Qadan mən alım” mahnısını oxumaq istədiyimi dedim . Ansamblın rəhbəri , direktor mənə dedilər ki, bu sənin yaşına uyğun ifa deyil. Razı olmasalar da ifa etməyimə icazə verdilər. Sözün qısası bu təsnifi oxudum, arada kiçik bir muğam da ifa etdim. Konsert bitəndən sonra musiqi müəllimim məni o ki var danladı ki, bu sənin yaşına uyğun mahnı deyil. Orta məktəb illərində “Oxu tar 73”, “Oxu tar 75” müsabiqlərində iştirak etdim, müəyyən yerlər tutdum. Yadımdadır ki, həmin müsabiqələrdə münsiflər heyyəti Şövkət Ələkbərova, Cahangir Cahangirov, Əfrasiyab Bədəlbəyli, Şəmsi Bədəlbəyli, İslam Rzayev idi. Sonra Azərbaycan Dövlət Mədəniyyət və İncəsənət Universitetinin Vokal ifaçılıq fakultəsinə qəbul oldum. Ali məktəbdə müəllimim Lütfiyar İmanov oldu. Musiqi baxımından L.İmanovdan çox şeylər öyrəndim. Yadımdadır ki “Ay Laçın” mahnısı ilə inustituta qəbul olmuşdum. İnustitut illərində bir çox səfərlərim olurdu. L.İmanov məni özü ilə xarici ölkələrə qastrollara aparırdı. Yadımdadır ki, ilk səfərim zamanı Kiyev,Xarkov və Paltava şəhərlərində olmuşam. Yaxşı ifama görə Lütfiyar müəllim özü ilə qastrollara hər zaman məni aparardı. Oğlu Rauf da ansamblda fəaliyyət göstərirdi.
Bir dəfə
Almaniyada L.
İmanovun konset proqramı
var idi. Məni də
özü ilə aparmışdı. Konsertin açılışı mənim
ifamla olacaqdı,
20-25 dəqiqəvaxt verilmişdi. Aparıcı
çox danışdığı üçün yorulub
oturdum. Bir də gördüm ki,
Lütfiyar müəllim sürətlə gəlir. O gələn
kimi mən qorxumdan ayaq üstə durdum. Gəlib əsəbi halda
mənə acıqlandı ki, mən sənə deməmişəm
səhnə öncəsi əyləşmək olmaz. Paltarın qırışar, səliqəsiz olar.
Bu halda səhnəyə, tamaşaçı
qarşısına çıxmaq olmaz. Canlı
ifa etməliyəm, Lütfiyar müəllimin sözləri ilə
kövrəlmişəm, ağlayıram. Sonra gəlib
könlümü alıb dedi ki, sən mənim balamsan, səni
çox istədiyim üçün, gələcəyini
parlaq gödüyüm üçün səni özümlə
bura gətirmişəm. Mən istəmərəm ki,sən pis olasan. Çox gözəl
insan idi, Allah ona rəhmət eləsin. Hər
cəhətdən bizə səhnə mədəniyyəti
öyrədirdi.
-Ailəniz sizə hər zaman dəstək
olub...
- Ailəm
mənə hər zaman dəstək olub. Atam əlimdən
tutub məni dərnəyə aparırdı.
Yadımdadır ki, bir gün anam atama dedi ki, bəs bu qız əməlli
başlı sənətə yönəlir. Atam da cavab verdi ki, mən ona bir söz demirəm, ancaq
muğam ifa edəcəksə oxusun. Ağır,
samballı mahnılar ifa etsin.
Bilirsiz bu ondan irəli gəlir ki, bizim ailəmizdə
muğama böyük sevgi var idi. Atam Sevdiyev Sevdiyar uzun
illər neft sahəsində çalışıb. Ancaq muğamı çox sevib, yadımdadır ki, həmişə
Arif Babayevin, Yaqub Məmmədovun və digər xanəndələrin
ifasını dinləyərdi.
Ümumiyyətlə bizim ailədə
milli mentalitetə çox böyük bağlılıq olub.
-Atanızın sözünə
görə vokal dərsləri alsanız da məhz muğam
ifa etmisiniz?
- Mənim
təhsil aldığım illərdə İncəsənət
İnustitunda muğam bölməsi yox idi. Atam o vaxt dedi ki, sənətlərini
Asəf Zeynallı adına uçilişə
ver. Ancaq mən istəmədim, çünki ali təhsil
almaq istəyirdim. Lütfiyar müəllim də bilirdi ki,
mənim səsim muğama daha çox uyğundur. O mənə
daha çox milli musiqimizdən, xalq mahnılarımızdan dərs
keçirdi. Yəni muğama daha yaxın olan
musiqiləri mənə öyrədirdi. Belə
mahnıların arasında da kiçik muğamlar ifa edirdim.
Ancaq buna baxmayaraq o hər zaman qeyd edirdi ki, sən
vokalı da çox gözəl ifa edirsən.
Ümumiyyətlə bizim musiqi çox zəngindir. Xarici ölkələrdə
bizim musiqini ayaqüstə alqışlayırlar.
Hansı janrda ifa etsən də onlarda böyük diqqət, sevgi
görürsən. Ancaq qeyd edim ki, onlar
muğama möcüzəvi bir musiqi kimi baxırlar, zəif
bir oxuyan da xaricdə muğam ifa edəndə onu sevirlər. Mən özüm də
xarici ölkələrdə muğam ifa edəndə
alqışlardan həvəslənirəm, ruhlanıram.
Özümə bir əl qatıram ki, daha nə
səsim, ifaçılıq bacarığım varsa qoyuram
ortalığa. Ümumiyyətlə sənət
adamları daxilən çox kövrək olurlar. Adi bir xoş söz onları ruhlandırır.
Keçən
il Şimali Kiprdə Akdeniz Universitetinin
rektoru Abdullah bəy Dövlət bayramı münasibəti ilə
məni konsertə dəvət etmişdi. Tamaşaçıların
sayı hesabı yox idi, orada dünyanın 68 ölkəsindən
tələbələr, müəllimlər iştirak edirdi.
Səhnədə Qarabağ Şikəstəsindən
bir hissəni ifa etdim. Necə gözəl
qarşılandığını ifa etməyə söz tapa
bilmirəm.
Dünyanın bir çox ölkələrində
konsertlərim olub. Bir neçə dəfə Almaniyada,
Türkiyədə, İsveçrədə, Rusiyanın bir
çox şəhərlərində gözəl
çıxışlarım olub ki, bu konsertlərdə də
həqiqətən anşlaq yaşanıb. Moskva şəhərində özəl dəvətlə
solo konsertim olub. Bu konsertlərin
hamsında Azərbaycan musiqisinə böyük sevgi
müşahidə etmişəm.
Qəribədir ki, xarici ölkədə olanda bir
bayrağımızı görəndə kövrəlirəm,
bir də ki, Vətən haqqında mahnı ifa edəndə. Oxuya- oxuya
Allaha yalvarıram ki, mənə səbr versin, kövrəlmiyim,
səsim titrəməsin.
-Təhsiliniz vokaldan ibarət olsa da
eyni zamanda muğam dərsləri də alırdınız...
- Ali təhsilimi
bitirdikdən sonrakı illərdə həm də İslam
Rzayevin ansamblının solisti idim. Bir gün məni
böyük bir konsertə dəvət etdilər. Yadımdadır ki, “Bağçada güllər”
mahnısını ifa edirdim. İfamı bitirdikdən
sonra Canəli Əkbərov mənə dedi ki, sən niyə muğam
oxumursan. Dedim ki, xalq mahnılarının arasında muğam
ifa edirəm. Cavab verdi ki, yox belə
muğamı hamı ifa edə bilər. Mən
muğam dəstgahını deyirəm. Dedim ki, mən
onu necə ifa edim, bilmirəm axı. Bircə
Qatar muğamını bilirəm. Canəli müəllim
dedi ki, sən mütləq muğam dəstgahları ifa etməlisən,
səndə çox gözəl alınar. Beləliklə
mən muğam ifa etməyə başladım. İlk ifa etdiyim muğam da Rast oldu. Rast muğamını qadınlar arasında Həqiqət
Rzayeva, daha sonra isə Sara Qədimova ifa etmişdi. İnanın ki,
bütün işimi gücü atıb ancaq muğam öyrənirdim.
Rəhmətlik qaynatam Filologiya Elmləri doktoru, professor Nazim Axundov da, qaynanam da mənə qəzəllər
seçməyə kömək edirdilər. Bir
sözlə Rast muğamını öyrənməyə bir
neçə ay vaxt sərf etdim. Bu ifam
çox bəyənildi. Bundan sonra qəzetdə
mənim haqqımda böyük bir yazı getdi. Böyük sənətkarımız Zeynəb
Xanlarovanın dilindən mənim ünvanıma təriflər
eşitmək böyük qürur idi. Burdan Zeynəb
xanımı da salamlayıram, Allah ona uzun ömür versin. Bu sənətdə mənə ilk xeyir dua verən məhz
Zeynəb xanım olub. Bu uğurlar əlbəttə
ki, məni sevindirir, daha da həvəsləndirirdi. Bundan sonra Rübabə Muradovanın ifasında
çox bəyəndiyim Humayun muğamını öyrənməyə
başladım. Bu muğamı da öyrənməyə
xeyli zaman sərf etdim. Bu muğamlar hər
ikisi mənim ifamda Qızıl Fonda salınıb. Yavaş- yavaş Bayatı Qacar muğamını
ifa etdim. Sonralar Beynəlxalq Muğam Mərkəzində,
Azərbaycan Dövlət Filarmoniyasında solo konsertlərim
oldu.
Bilirsiniz mənim səsim qaltanlı səs tonudur. Elə səslər
var ki, onlar ancaq zil səslə oxuya bilir, bəm onlarda
alınmır. Elə səslər də
var ki, bəmdən oxuyur, zilə çıxa bilmir. Mənim
səsim isə
hər üç tonda istər bəm, istər orta registrdə,
istərsə də zil səsdə oxumaq üçün
uyğundur. Mənim muğam müəllimim Canəli
Əkbərov olub. Ancaq muğam elə bir janrdır
ki, hər xanəndədən bir boğaz, bir avaz öyrənirsən.
Elə olur ki, başqa bir müəllimin tələbəsi mənim
dərsimdə oturur,
öyrənir. Biz özümüz də
elə olmuşuq. Mən özüm də Asəf
Zeynallıda dərs deyən Hacıbaba Hüseynovun,
konservatoriyada dərs deyən Arif Babayevin dərslərində çox
oturmuşam. Bütün bu xanəndələr
mənə qarşı heç vaxt laqeyd olmayıblar. Allah karifey sənətkarlarımıza uzun
ömür versin. İndi də bir çətinliyə
düşəndə, nəisə bilməyəndə onlardan
soruşub öyrənirik. Muğam həqiqətən
bir dəryadır, əgər bu dəryadan bir damcı öz
qabına əlavə edə bilirsənsə demək ki, sən
bu sənətdə nə isə etmisən. Elə olur
ki, bir neçə il öncə ifa etdiyin
muğamı illər sonra dinləyəndə başqa hisslər
keçirir, onu sanki indi daha çox hiss edirsən. İllər
öncə oxuduğum Rast muğamını indi dinləyəndə
öz özlüyümdə deyirəm ki, burasın indi belə
ifa edərdim, və ya başqa bir hissəsinə belə düzəliş
verərdim. İllər keçdikcə
insanın hissləri, dünyaya baxışı da dəyişir.
Dünən bir çəkilişdə olduq.
Proqram 18 ci əsrin sonu 19 cu əsrin əvvəllərində
Azərbaycanın şairə qadınlarına həsr
olunmuşdur. Fatma xanım Kəminə,
Heyran xanım, Xurşidbanu Natəvan ın həyatından,
yaradıcılığından bəhs olunurdu. Fatma xanım Kəminənin eləcə də Heyran
xanımın çox acınacaqlı həyat hekayələri
olub. Hər ikisini də əsərlərində öz həyat
acılarını hiss etmək olur. Bu
xanımlar haqqında danışmaqda məqsədim odur ki, bu
şairələrin əsərlərinə indi müraciət
olunmur. Halbuki, işlənmiş qəzəllər
üstündə muğamı ifa etməkdənsə belə
gözəl qəzəllərimizdən istifadə etsək
daha yaxşı olar. Mən özüm də
hər zaman tələbələrimə işlənməyən,
eşidilməyən qəzəllər üzərində
muğamlar ifa etməyi məsləhət görürəm.
Muğamı çox sevirəm, muğam mənim
damarlarımda axan qanımdır. Gözəl musiqi janrı olduğu
kimi, eyni zamanda
ağır, çətin bir sahədir. Hərdən deyirəm ki, muğamın bu
ağırlığı üçün qadınların zərif
çiyni çox balacadır. Ümumiyyətlə
bu janr ağırlığı, samballığı sevir.
Burda artıq hərəkətlərə,
açı- saçıq geyimə, artıq əskik
danışmağa yol vermək olmaz. Muğam
ifa edən şəxs bu kriteriyalara da uymalıdır. Çünki muğam bizə dədə
babalarımızdan miras olaraq ötürülüb, bizdən
də gələcək nəsillərə ötürüləcək.
Belə desək, muğam özü çəkili,
ağır musiqidir. Muğamı zəmanəmizdə
dirçəldən, ona yenidən nəfəs verən Birinci
xanım Mehriban Əliyeva və Presidentimiz İlham Əliyev
oldu. Burdan onların hər ikisinə təşəkkür
edirəm.
-Bir az sizdən danışaq
. Ailədə ərköyün uşaq olmusuz...
-
Düzünü deyim nənə-baba uşağı
olmuşam. Onlar məni daha çox ərköyün
ediblər. Ata anama qalsaydı onlar çox
qadağalar qoyublar. Atam xaraktercə sakit
insan olsa da anam çox sərt qadın idi. Ailədə yeddi bacı olmuşuq,
bacılarımdan biri rəhmətə gedib. Qardaşımız olmadığı
üçün məni də ailədə oğlan kimi
böyüdüblər. Atam hər birimiz
çox sevib, heç vaxt aramızda fərq qoymayıb.
Ümumilikdə çox mehriban ailəmiz olub.
-İndi də nazınız
çəkilir?
-
Yoldaşım hər zaman mənim nazımı çəkib.
Sənətdə uğurlar əldə etməyimdə
ilk dəstəyim həyat yoldaşım olub. Ailəli qadının işində, sənətində
uğur əldə etməsi üçün ilk öncə
ona ailəsi tərəfindən, həyat yoldaşı tərəfindən
dəstək lazımdır.
-Çox vaxt şən olursuz ...
- Mən pozitiv insanam. Ancaq
hər zaman da şən olmaq olmur. Bəzən
elə olur ki, tək qalmaq istəyirəm. (Allah heç kimi tək etməsin). Bu zaman hər hansı bir qəzəl oxuyuram, ya da
özüm üçün muğam ifa edirəm, öz
dünyamda oluram, uzaq keçmişə, xatirələrə
dalıram. Ancaq yanımda insanlar,
dostlarım, tanışlarım və ya ailə üzvlərim
olanda şən oluram. Ancaq onu da qeyd edim
ki, hər insanla da deyib -gülmək olmur. Elə sənət dostlarım var ki, onlarla ailəvi
gediş - gəlişimiz var. Bu insanlarla çox yaxınam,
onlarla saatlarla deyirik, gülürük.
Ümumiyyətlə kimləsə pis münasibətim yoxdur. Sadəcə xoşum gəlməyən insanları özümə çox yaxın buraxmıram. Münasibətimiz salam və sağ oldan ibarət olur. Heç kimə qarşı kinim yoxdur. Çox şükr edən insanam. Allah mənə nə lazımdırsa verib. Gözəl sənətim, ailəm, özümə məxsus evim, evimin ağsaqqalı var. Bundan artıq insan Allahdan nə istəyə bilər ki. Allahdan ancaq verdiklərini almamağı xahiş edirəm, dualarım bundan ibarətdir. Bundan əlavə insanın canı sağlam olsun. İnsanın canı sağlam olanda o işləməyə də həvəsli olur. Mən özüm payız fəslini çox sevirəm. Demək olar ki, payızın dəlisiyəm. Payız olanda mənə dəli kimi işləmək, fəaliyyət göstərmək həvəsi gəlir.
-Xanəndəliklə
yanaşı pedoqoji fəaliyyətlə də məşğulsunuz.
Hansı sizə daha çətindir?
- Mənim üçün pedooqoq da, xanəndəlik
də eyni dərəcədədir. Mən özüm indi gənclərə
muğamı öyrədəndə nələrisə yada
salıram, nəsə yenidən kəşf edirəm, üzə
çıxarıram. Pedogikanı çox sevirəm,
düzdür çox yoruluram, eyni zamanda zövq alıram.
Bizim Yol.- 2018.- 17 oktyabr.- S.15.