Allahım
Mələk idim, bir buğdaya satıldim,
Cənnətimdən cəhənnəmə atıldim.
Bu yollarda
əzablara qatıldım,
Cənnətimə qaytar məni, Allahım.
Bu meydanın
ərəni yox,əri yox,
Baş qötürüb gediləsi
yeri yox.
Bu meydanın
basqa dərdi-səri yox
Cənnətimə qaytar məni, Allahım.
Ötənlərin nağılları
başımda,
Ömür sığar bir qəbirin daşında.
Gözüm daha gördüyündən daşındı
-
Cənnətimə qaytar məni, Allahım.
Bu kənd
Dağların qoynuna atılıb bu kənd,
Gözləri çuxura düşüb
nə vaxtdı.
Haylasan, cavab da verən tapılmaz,
Nə gözü açılar,
nə də ki baxtı.
Daha güvənci
yox ağır elinə,
Mizrab vuranı yox indi sazına.
Dağlar da qısılıb biri-birinə,
Bir ocaq yoxdu ki,
bəlkə qızına.
Gələni-gedəni yoxdu bu kəndin,
Cığırı ot basıb, görünməz olub.
Kecib boğazına
yağı kəməndi,
-
Öldüyü, qaldığı bilinməz
olub.
Bəxtinə gör nələr olubdu qismət,
İndi o elləri qar almadadı.
Yetim bağcalar
da tumara həsrət, -
Qısılıb çəpərə qaralmadadı.
Sallaqxana
Bilən yox burada nə oyun gedir,
Kimsə yox bunların çata dadına.
Mələşə-mələşə yüz qoyun gedir
Bir keçi dalınca balta altına.
Bu qismət
yazılıb onun alnına,
Eh, hələ
neçə yol sınayacaqlar.
Bilir, sən
getməsən, balta altına
Sürüyüb özünü aparacaqlar.
Ölüm qara devdi, açıb ağzını,
Bəlkə taleyindən bezib gedirsən.
Bəlkə də, dəyişib alın yazını -
Ya qoyun olmaqdan bezib gedirsən.
Bu balta boğubdur çox arzuları,
Arzular baş ilə kəsilir elə.
Bil ki, sənin kimi çox quzuları
Gudaza verəcək keçilər
hələ.
***
Ovub gedir əsrlərdi daş daşı,
Neyləyirəm bər-bəzəyi, daş-qaşı.
Bir ömürə
kitabədir başdaşı,
Oxumağa göz gərəkdi, göz gərək.
Hər addımda
neçə savab, günah var,
Bir savaba qənimdi min günahkar.
Min kisədir
eylədiyin günahlar
Çiyninə al, daşı, sürü, döz görək.
Bir boğazda
neçə cəllad
bıçağı,
Boş qalıbdır neçə
ana qucağı.
Söndürmüsən neçə
odu, ocağı, -
Alışmağa köz gərəkdi, köz gərək.
Düşüb çölə
yüz didərgin, yüz qaçaq,
Ağıl qaçaq, fikir qaçaq, söz qaçaq.
Utanmağa tapmayırıq
yer, qaçaq, -
Üz tutmağa olmalıdır üz gərək.
Bəsimdi
Durduq, bir ömürün önündə
durduq,
Bu yolda min bərə, min tələ qurduq.
Vurduq, qılınc
vuran qolları vurduq
Azadlıq deyənin
dili kəsildi,
Bəsimdi, Allahım,
bu da bəsimdi.
Dərd içə
salınsa, duyanı olmaz,
Sağın soldan basqa həyanı
olmaz.
Olmayan ağrının
dərmanı olmaz
Ağrıyan mizrabın
əlacı simdi,
Bəsimdi, Allahım,
bu da bəsimdi.
Tutduğun mənzilin
yoludur bu dağ,
Yaşından, yaşımdan uludur bu dağ.
Ağacın uzanan qoludur budaq, -
Kişisən, uzanan qolu kəs indi,
Bəsimdi, Allahım,
bu da bəsimdi.
Dahilər
Bir dəli
sel axır üzərimizdən,
Başımız üstündən tufanlar əsir.
Dünya kiçildikcə
gözlərimizdə -
Dahilər azalır əsrbəəsr.
Dünya zəhərlənir
xislətimizdə…
Zaman dərə keçər,
zaman dağ aşar.
Zamanın torpağa
oxşarı çoxdu,
-
Zəhəri artdıqca
Sözlər toxum kimi səpilər, gedər, -
Torpaq öz gülünü yetirməliydi.
Deyə bilmədiyim
o söz bəlkə də,
Hansısa dahini yetirməliydi.
O hansı
nəğmədir ötür
dilində,
Sənin də qüdrətin öz səsindədir.
Torpağın qiyməti
bar-bəhərində,
Millətin qiyməti dahisindədir.
Mükafat
Sən niyə
bu quşu qəfəsə saldın,
-
Uçurdu bu Vətən torpağı ustdə.
Hər yoldan ötəni həvəsə
saldın, -
Vuruşur bu quşa ortaqlıq
üstə.
Qonşu qarğasına
bülbülüm deyir,
Qamaşır gözləri parıltısından.
Bəs bu quş o ala qarğacan deyil? -
Dincəlmək olmayır qarıltısından.
Qarğalar qalmışdı
haray-həşirdə,
Yamanca qaralıb qarımışdılar.
O quşu
aradan götürmək
üçün
Hələ mükafat da ayırmışdılar.
Bağlanıb o quşun
daha əl-qolu,
İndi qarğalar da rahat yatacaq.
Utanma, yaxın
gəl, ay Vətən
oğlu,
Al bu mükafatı, sənə çatacaq.
Ucalıq dərdi
Uçur xəyal
ucalığa güman
tək,
Ümid deyib zirvələri haqladım.
Dağ ömrünü
yaşayanı duman tək
Ayaq altda sürünəndə
ağladım.
Bir ömürün
qayğısı çox,
qəmi çox,
İndən belə ucalmağın dərdi var.
Ucalıqdan baxanda bu dünyanın
Gözümüzdə qaralmağı dərdi
var.
Yalçın Qoca
Ədəbiyyat qəzeti.- 2010.- 30 dekabr.- S.6.