Mən
Get-gedə
çoxalır "Mən" silsiləsi,
Özümü
yazıram, yenə özümü.
Varmı şairlərin
yenə beləsi?
"Mən"ə
yönəldirəm tez-tez sözümü.
Nə yaman çox
imiş məndəki "mən"lər…
"Mən"ləri
zahirə çıxaran xışam.
Hey "mən"dən
yazıram, indiyə qədər
Deməli, özümü tanımamışam.
Deməli, "mən"lərim
cəbr, həndəsə,
fəhmsiz olmuşam
mən taleyi kəm.
Deməli, olsam da bələd çox kəsə,
Mən özüm-özümə bələd
deyiləm.
Özgəni görürəm
şahin gözümlə,
Özümü görməksə "müşkil"
yaradıb.
Deməli, indi də özüm özümlə
Bircə günüm
belə şersiz deyil,
Mən ki, bilməyirəm rahatlıq nədir.
Mənim hər divanım təbimə dəlil,
Mənim hər səfərim səfərnamədir.
…Oxucu,
"Mən" şerim
bitsə də bu an,
"Mən"lər silsiləsi
davam edəcək.
Təzə "mən"lərimi
oxuyacaqsan,
Mən məni
yaxşıca tanıyım
gərək!
Gəl, səni
götürüb qanadlarıma…
Əsəblər çəkilib
yerdə tarıma,
Şahin pərvazına
göy intizar ki…
Gəl, səni
götürüb qanadlarıma
Aparım göylərə, yerdə
nə var ki?
Göylərdə görünməz
fitnədən əsər,
Gedib çata bilməz şər ənginliyə.
Hər kəsin
nəsibi deyil bu səfər,
Hər quş uça bilməz hər ənginliyə.
Göylərdə çəkilməz
sinəmizə dağ,
Göylərdən uzaqdır yerdəki nalə.
Bir az da hicranı
göydə ağladaq,
Yetişək bir az da göydə vüsalə.
Həya ziya versin gözlərimizə,
Sərvətə, gümüşə, zərə
əlvida.
Qoy ulu Yaradan yar olsun
bizə,
Göyə salam deyək, yerə əlvida.
Nəfsdən gen düşək,
tamahdan uzaq,
Söz ilə düz gəlsin hər əməlimiz.
Göydə göylü
olaq günahdan uzaq,
Yeri yersizlərə bağışlayaq
biz.
Əsəblər çəkilib
yerdə tarıma,
Şahin pərvazına
göy intizar ki…
Gəl, səni
götürüb qanadlarıma
Aparım göylərə, yerdə
nə var ki?
Sükut əzabı
Gəl məni
sükutun çəngindən
çıxar,
Qulağım dəng olur sükut səsindən.
Səsim yox, sükutun amma səsi var,
Qulağım dəng olur sükut səsindən.
Günəşin, şüanın
qışqırığı var,
Ağacın, yuvanın
qışqırığı var,
Qulaq as, havanın
qışqırığı var,
Qulağım dəng olur sükut səsindən.
Qulağım sükutu,
vallah, eşidir,
Sən eşitməyirsən, billah,
eşidir.
Bu səsi
eşitsə, Allah eşidir,
Qulağım dəng olur sükut səsindən.
Gəlib xilas elə, gəlib tut məni,
Yata bilməyirəm, gəl uyut məni.
Dəli eləyəcək
bu sükut məni,
Qulağım dəng olur sükut səsindən.
Dumanın neyi var, çənin nəğməsi,
Gəlir qulağıma buludun səsi.
Məni dəng
eləyir sükutun səsi,
Qulağım dəng olur sükut səsindən.
Bu sükut
səbrimi pis günə qoyur,
Ayrılıq qoxuyur, hicran qoxuyur.
Axşamdan sübhəcən
sükut - oxuyur,
Qulağım dəng olur sükut səsindən.
Sükut ağı
deyir, var imiş dili,
Sükutun bəmi
var, sükutun zili…
Sükut kar edəcək Şahin fazili,
Qulağım dəng olur sükut səsindən.
Bu şeri oxuma mən olmayanda
Bilirsən, ötübdür
yaşımın çoxu,
Şumlasın ömrümü xışım
hayanda?
Nə qədər
ki sağam, bu şeri oxu,
Bu şeri oxuma mən olmayanda.
Gedə bilməyirik
birgə, yanaşı,
Bizim vəslimizə güman balaca.
Yerləşə bilməyir
iki qoç başı
Bir qazan içində, qazan balaca.
İzimin üstündə
görünmür izin,
Kimdir buna bais, buna səbəb
kim?
Nə bəd qisməti var taleyimizin,
Sən tapa bilmədin, mənsə itirdim.
Kədər daşıyıram
hey tabaq-tabaq,
Qəlbimdə dərd bütöv, əzab mükəmməl.
Hicran gözə
dəydi vüsaldan qabaq,
"Xudahafiz" gəldi "salam"dan əvvəl.
Səndə də qürur var, məndə də qürur,
O sevda yarıtmaz, bu istək hədər.
Bizim aramızda
məsafə durur
Yerdən Aya qədər, ulduza qədər.
Sözümüz toqquşur
qılınclar kimi,
Bizimki tutmayır, tutmayır nəsə.
Bu yaşıl
sevgimi, pöhrə sevgimi
Çıxar ürəyindən… ürəyindəsə.
Xülya öz yerini bərkitməyəcək,
Röya olmayacaq, bilirəm ki, çin.
Bizi heç
bir zaman tərk etməyəcək
Mənim tənhalığım, sənin
təkliyin.
Əlimə toxunma, qoluma düşmə,
Sən də yalqız yaşa, mən də tək olum.
Yolunu itirib yoluma düşmə,
Sənin öz yolun var,
mənim öz yolum.
Bu yoldan
o yola iz gəlməyəcək,
Sən mənə yabançı,
mən sənə yadam.
Sözümüz heç
vədə düz gəlməyəcək,
Sən ayrı
adamsan, mən ayrı adam.
Bilirsən, ötübdür
yaşımın çoxu,
Şumlasın ömrümü xışım
hayanda?
Nə qədər
ki, sağam, bu şeri oxu,
Bu şeri
oxuma mən olmayanda
Şahin Fazil
Ədəbiyyat qəzeti.- 2010.-
2 iyul.- S.4.