Siquldada
payız
Vaqonun pilləsindən
Sallanmışam mən
Payızdı dünyada
Əlvida
Bu yay da ötdü
Vaxtdı, gedirəm
Göylərdə üzürlər qara buludlar
Necə tutulubdu
indi havalar
Evin qapısını
mismarlayırlar
Ağaclardan qopub düşür yarpaqlar
Elə bil musiqi uçandan sonra
Akkardeonun
Kənara atılmış boş qutusudur.
Bir vaxt çimdiyimiz ilıq dəniz də
İndi tənha qalmış sopsoyuq sudur.
Gedəri insanıq,
bir gün gedirik
Atıb tərk
edirik
Divarları, evləri,
Anaları, qızları.
Həyatın qanunudur
İnsan hamısın unudur.
Payızdır,
Əlvida, əlvida,
ey yay
Əlvida ey dostlar, düşmənlər,
Qud bay
Əlvida həyatım,
sən də bir yoldun
Sağ ol ki, baş tutdun,
sağ ol ki, oldun.
Səni də meşədə gördüyüm
o gün
Məndən nəyi
isə sorduğun üçün
İtinin ipini çəkdiyin üçün
Rastlaşdığımızçün o gün
dünyada
Çox sağ ol, çox sağ ol
Həm də əlvida
Dirçəldim payızda,
bununçün sağ
ol
Məni öz-özümə
izah etdin sən
Evin sahibəsi saat səkkizdən
Bizi oyadırdı, hər gün, hər səhər
Bayram günlərində
səslənirdilər
Çox köhnə vallardan köhnə nəğmələr.
Evdən ayrı-ayrı
gedirik axır
İndi həm yaxınsan, həm də çox uzaq
Bilirəm hər bir şey təkrar
olacaq
İnsan hər bir şeyi bir
gün unudur
Birinin yerini başqası tutur
Təbiət boşluğu
xoşlamır axı
Amma o da buna oxşamır axı
Təpələr üstündən
bir qadın qaçar
Xəzəli ardınca
aparır
Son bahar - payızdır
bax Siquldada
Bizi xilas edin, bizi.
Əlvida.
Andrey Voznesenski
Çevirəni: ANAR
Ədəbiyyat
qəzeti.- 2010.- 4 iyun.- S.5.