Doyammadım

İllər, yollar, ellər gördüm,

Bu dünyadan doyammıram.

Gecə yatmağa qorxuram,

Birdən səhər oyanmaram.

Yerlə göy arasında

Ayaq yerdən üzülüb,

Göyə də əl çatmayır.

Ruhu ha tovlayırsan

Yatmayır ki, yatmayır.

Neynirəm

Neynirəm ki, mən səni?

Səndən dost olan deyil,

Saymıram düşmən səni.

Ömür

Ömür dünyada andı,

Anlar da bir zamandı.

Min illər, milyon illər

Bu anlardan yarandı.

Danışın

Mən bu zövqə, bu kimliyə

Bir ömürlük məhkumam.

Siz mənə məndən danışın

Mən də bilim mən kiməm.

Bu şəkildə

Bu şəkildə hər kəs ayrı şəkildi, -

Bu dünyadan gedən də var, qalan da.

Aramızdan hərə bir cür əkildi,

Qalanlar da hərəsi bir dalanda...

Bilmirəm

Məkan axır zaman adlı dəryada,

Bu yer üzü kainatda bir ada.

Nə gəldiyim günü bildim dünyada,

Nə də nə vaxt gedəcəyəm, bilmirəm.

Hardan gəldim bəlli deyil özümə,

Allah burda qapı açıb üzümə.

Mənim dünya dediyimin özü nə?

Mən bilmirəm, ağlamıram, gülmürəm.

Yetmiş beşdə ağ saqqallı uşağam,

Yerə, göyə, quşa, daşa aşiqəm.

Mən insanam, Haqdan gələn işığam,

Doğulmuram, yaşamıram, ölmürəm.

Xəlq eləyən düşüb bir gün həvəsə,

Hamımızı yığıbdır bir qəfəsə.

Mən eşqimi paylayıram hər kəsə,

Kədərimi heç bir kəslə bölmürəm.

Şəkil

Bu şəkilə baxıram mən bayaqdan bəri...

Təzə şəkil çəkdirmişik durub yan-yana.

Bu qocalar yada salır uzaq illəri -

Mən atama oxşayıram, sən də anana.

Bu şəkildə özümüzdən heç nə qalmayıb,

İllər qalıb, cavan üzdən heç nə qalmayıb.

Qara saçdan, yanar gözdən heç nə qalmayıb.

Kədərlənmə, gözəl qarım, dur gəl yanıma,

Ocaq sönüb, bundan yana küllə oynama.

Şəkildə də biz deyilik vallah elə bil,

Mən atama oxşayıram, sən də anana.

Apar

Oyandım səsinə bu gecə yarı,

Nəğmə oxuyurdun ürəyimdə sən.

O uzaq günlərin uzaq yolları

Qəlbimdə gizlənib qalıb deyəsən.

Üzümə gülürsən, ürək kövrəlir,

Gözümü yumuram, gözümdə sənsən.

Sənin nəğmə səsin ruhumdan gəlir,

Gözümdə, canımda, özümdə sənsən.

Gündüz hər tərəfdə sənsən, baxırsan,

Gecədən sabahkı günə qaçıram.

Mənim içimdə də sən darıxırsan,

Səndən qaçanda da sənə qaçıram.

Əlimdən almısan günü, gecəni,

Elə ah çəkərəm qiyamət qopar.

Mənə kömək eylə unudum səni,

Ya da al canımı özünlə apar.

Sərhəd

Müqəddəs yazıdır, pozula bilməz…

Sərhəd yaxşı gündən, pis gündən keçir…

Sərhədi pozanlar düşmən sayılır,

Mənim məzarımın üstündən keçir.

Torpağın altından gəlir bir haray:

"Sərhədə axan çay göz yaşımızdı".

Qoyma məzarımı düşmən tapdasın,

Hər sərhəd dirəyi baş daşımızdı.

Mən gəlirəm, mən...

Yalan yalan çıxıb zaman boyunca,

Bütün dövrlərdə haqq elə haqdı.

Mənim siyasətlə işim olmayıb,

Heç bundan sonra da olmayacaqdı.

Ən böyük siyasət körpə gülüşü,

Uşaq tək sevinən ana səsidir.

Ən böyük siyasət torpaq altında

Boğulan toxumun göyərməsidir.

Bir səhər gözündə dan söküləcək,

Torpaqdan boylanıb günə güləcək,

O da gül ömrünün gen-bol bəsidir.

Ən gözəl siyasət ulu Haqdadı,

Məni evimizdən apardı yollar.

Amma atam, anam bu torpaqdadı,

Hələ də yolumu gözləyir onlar.

Uzağı, yaxını gəzdim, dolandım,

Dedim izim qalsın iziniz üstə.

Ay ata, ay ana, mən gələrəm, mən!

Başımı qoyaram diziniz üstə,

Bir “oxqay” deyərəm, dincələrəm mən.

Hər günün sabahı var

Düşməni sevindirən

zəfər təntənəsidir.

Bu gün sevincinin zirvəsidir,

İndilik bəsidir…

Bu günün sabahı var,

Məğlubiyyət rəqibin

Zəfər bünövrəsidir.

Qoca tarixin əlində

bir qəlib var, köhnə qəlib.

Qalib sonra məğlub olub,

Məğlub sonra qalib gəlib.

Bu qəlibin kəsdiyi təkrardı,

Bəşər övladı elə bil

kordu, kardı.

Həmişə döyüşdən,

zəfərdən yazan çoxdu,

Yazını yozan çoxdu.

Sonda məlum olur

Əbədilik udan,

uduzan yoxdu!

Anam ağlayır

Səhv edəndə, danılanda,

Aldananda, yanılanda,

Savaşanda - yeniləndə

Könlüm necə ağlamasın.

Yox, ağlayan mən deyiləm,

Ürəyimdə anam ağlar

xısın-xısın.

Aldananda, lap son anda

Könlüm şüşə tək sınanda,

Ümidim şam tək sönəndə,

Boğazımda boğulanda

Göz yaşlarım, sözüm, səsim -

Ürəyimdə anam ağlar

xısın-xısın.

Bu dünya bərbad olanda,

Dostlar dönüb yad olanda,

İçimdə fəryad olanda

Siz sükutun naləsinə

Sirdaş olun, qulaq asın,

Ürəyimdə anam ağlar

xısın-xısın.

Canalan

Tərgitdim ovçuluğu,

Balıqçılığı da

tərgitdim.

Bir axşam "yox" dedim,

Meyxanədən birdəfəlik getdim.

Tərgitdim tütünü.

Siqareti çəkmədim, ölmədim.

Sənə "yox" dedim,

Səni tərgidə bilmədim.

Nə sənə, nə də səndən

Gedə bilmədim.

Gözümü yuman kimi

Görürəm səni.

Gözümü açanda

Hər yanda görürəm kölgəni.

"Yox" demişəm, sən yoxsan!

Sən məndə məndən də çoxsan.

Varsan!

Yox, yoxsan!

Sən heç olmayansan

Və ən çox olansan.

Danılmış həqiqətsən,

Şirin bir yalansan.

Hamının dandığı,

hamının ehtiyacı olansan!

Sən "canan" deyilsən,

Canalansan!

Bu yolda

Hər kəsə çox şirin oldu bu dünya,

Şahı, nökəri də zamanın qulu.

Olumdan ölümə yoldu bu dünya,

Yalnız bir tərəfli hərəkət yolu.

Yolda öz kamını alanlar da var,

Yoldan şikayətçi olanlar da var.

Gələnlər bu yoldan bir gün gedirlər,

Kimsə deyə bilməz qalanlar da var.

İlk və son eşqim

Mənim ilk eşqimsən, ilk məhəbbətim,

Mən sənə könlümü aça bilmədim.

Neylim, vəfasızsan, sənsən qismətim,

Mən öz qismətimdən qaça bilmədim.

Sənin gözəlliyin əlçatmaz arzu,

Sən bir baharsan - saralmaz, solmaz.

Özüm də qəlbimdə bilirəm, düzü,

Bu boyda gözəllik tək mənim olmaz.

Səndən dostlarıma gileylənmişəm,

Səni ürəyimdə qınamışam mən.

Hamını yendirib, sənə yenmişəm,

Eşqində bu qədər sınanmışam mən.

Sən mənim Leylimsən - Leylidən gözəl,

Sənin məcnununam Məcnundan betər,

Mən səni sevmişəm hamıdan əzəl,

Eşqim Məcnunların hamsına yetər.

İndi diş tökulub, bel bükülübdü,

Sənə məhəbbətim artıb bir az da.

Yəqin Allahım da mənə gülübdü

Gördüm, dəli oldum səni bu yazda…

Ruhum səfər üstə olan bir durna,

Namərddir sənin tək gözəldən küsən.

Ey vəfasız dünya, ey nazlı dünya,

İlk sevgim də sənsən, son eşqim də sən!

Bəstəkar Rühəngiz Qasımovanın

70, 80, 90 illik yubileylərinə

Əziz bacım Ruhəngiz,

Yaşın yetmiş, ruhən qız.

Bu ruh ilə yaz, yarat,

Sinənə qonsun ulduz,

Əlini öpsün həyat.

Fikrət Qoca

Ədəbiyyat qəzeti.- 2010.- 12 noyabr.- S.5.