Zarafat deyil

Şair, şənliyinə gələ bilmədim,

Kəsdi amanımı zəhrimar qrip.

Heyif, o məclisdə görmədi heç kim

Necə sevinirdi küncdə bir qərib.

Gözləri səndəydi, əli çənədə;

Susub dinlədikcə danışanları.

Elə çırpınırdı sözlər sinədə

Heç elə qaynaşmır arı şanları.

Bildik bu hikməti tələbəlikdən,

Dünyanın özü də sözdən doğulub;

Söz var deyiləndə keçib ilikdən,

Söz var tüstülənib, özü boğulub.

Dibçəkdə cücərən dibçəkdə soldu,

Torpağa zərrəcə xeyri dəymədi.

Şükür, keçdiyin yol şərəfli yoldu,

Ləyaqət gözlədi, qapı döymədi.

Bir əl yazdığını bir əl silirsə

Şairin şöhrəti yamaq ad deyil.

Yetmiş beş özü də haqdan gəlirsə -

Yaxşı mükafatdı, zarafat deyil!

Eyvaz BORÇALI

Ədəbiyyat qəzeti.- 2010.- 8 oktyabr.- S.6.