Söz açıq olanda

 

Dur pəncərəni açıq havaya,

Qorxma görünməyə,

Görməyə qorxma.

Dur, ey yoldaş insan, dur çıx havaya;

Dur, təzə gözlə bax köhnəyə, qorxma!

 

qədər söz udaq, dil sancaqlayaq,

Göyərdi pıçıltı qapı dalında.

Bizi anlayanı biz anlayaq,

Səsimiz qovruldu qapı dalında.

 

Burda iddiamız başdan yuxarı,

Qapılar dalında pələngik, şirik,

Burda başımızı yaddan çıxarıb

Özgənin başıyla fikirləşirik.

 

Söz açıq olanda - göz açıq olur,

Göz açıq olanda "beş", "əlli" deyil.

Söz açıq olanda düz-düzə quldu,

Şapalaq zərbəsi,

Təsəlli deyil.

 

Dartmalar, didmələr, fəndlər,

bölgülər

Oxunu gizlədən yay ola bilmir.

Biclik tələsindən qaçan tülkülər,

Düzlük tələsindən yayına bilmir.

 

Qoşa buynuzunu gizlətmə başda,

Qarnını deşəcək - içinə çəksən.

Özünə görünsən sən açıq-aşkar

Elə özgəyə görünəcəksən.

 

Sirr açar, dürr açar açarımız da,

Od donsa, buz yansa - inam ələnməz;

Söz açıq olanda içərimizdə

"Yalanlar, filanlar" qafiyələnməz.

 

Boş vədə fil olsa - dizi qatlanar,

Tarixin "düzü-düz", varağı ağdır;

Açmağa düyünlü həqiqətləri

Duyumlu barmaqlar tapılacaqdır.

Ədalət qamçısı qəzəb soyudur,

Qırımlar, qurumlar itirməz onu.

"Açıq söz" dediyin qızıl suyudur,

Pas atan ağıllar götürməz onu.

 

Ötəri hay-küydən qulağım batar,

Yalançı köçəri,

Yalan köçəri.

Açdım ürəyimi, açdım taybatay,

Xoş gördük doğru söz,

Buyur içəri...

 

 

Dost

 

Hər çətin anımda kəsin yanımı,

Axın ürəyimə gülüşlə, sözlə.

Mən oz varlığımı, öz ünvanımı

Tapıram hər yeni gəlişinizlə.

 

Bəzən hamarda da büdrəyir adam,

Oxuyun üzümə günahım var.

İttiham etsəniz günah sanaram,

Güzəştə getsəniz, ittiham olar.

 

Gözümdə, könlümdə bir qönçə kimi

Hərəniz bir duyğu bəxş edər mənə.

Ömrüm çox dolaşıq düyünçə kimi

Həmişə möhtacdır dost əllərinə.

 

 

Yaşadım

 

Öz ömrümü şum elədi öz əlim,

Yazında gül, payızında xəzəlim,

Gündoğandan günbatana mənzilim

Bu da belə bir ömürdü, yaşadım.

 

Zarımağa ömür deyib, ağlama,

Hər ölümə ölüm deyib, ağlama,

Tale döyüb, haqlı döyüb, ağlama,

Bu da belə bir ömürdü, yaşadım.

 

Oğlun yoxdu - sonun yoxdu, dedilər,

Sağın yoxdu, solun yoxdu, dedilər.

Odun boyda suyun yoxdu, dedilər,

Bu da belə bir ömürdü, yaşadım.

 

Gah özümü özüm qovdum, yoruldum,

Öz diqtəmin buyruğuna qul oldum.

Vətən göyü göylüyündə duruldum,

Bu da belə bir ömürdü, yaşadım.

 

Zirvədəki əl çatmayan qala mən,

Ətəkdəki sinə - cığır tala mən.

Xudafərin harayından qalan mən

Bu da belə bir ömürdü, yaşadım.

 

Ocaq oldum, ocaq daşı olmadım,

Hər çalaya axan naşı olmadım.

Arazımla yol yoldaşı olmadım,

Bu da belə bir ömürdü, yaşadım.

 

 

Unut məni

 

Dilim dinməz, kirpiklərim səs elər,

Necə xoşdu - ürəyimi kəs elə

Qalan ömrə yarım ürək bəs elər,

Unut məni, aldat məni, at məni.

 

Enişi qar, yoxuşu qar bu yolun,

Yad nəfəsdən buz qayası su olu

Yalan yolu beş addımlıq su yolu,

Aldat məni, unut məni, at məni.

 

Sən ömrünün atəşində yananda,

Kölgən kimi gərəksizəm yanında.

Qiymətli bir itik saxla yadında,

Unut məni, aldat məni, at məni.

 

Gözdən-gözə körpü salmaq nər işdi,

Baxışların meylini tez dəyişdi.

Təzə addım özü təzə döyüşdü,

Aldat məni, unut məni, at məni.

 

Bu sevdadan yetirdik, üzdük?!

Dalğasında qərq olduq, üzdük.

Axır səni düzdə qoydu bu düzlük

Unut məni, aldat məni, at məni

 

 

Məmməd Araz

 

Ədəbiyyat qəzeti.- 2010.- 15 oktyabr.- S.3.