Bu axşamın qəribliyi

Yapışıb yenə yaxamdan,

Bu axşamın qəribliyi.

Gəlib keçmir göz yaşımdan

Bu axşamın qəribliyi.

Gəlişində zülmət, işıq,

Yavaş-yavaş şər qarışır.

Dərdi ömrümə sarmaşıq -

Bu axşamın qəribliyi.

Baxıram, yaşarır gözüm,

Həsrətlər bitirir izim.

Məni gəzir gəzim-gəzim,

Bu axşamın qəribliyi.

Keçən gündən köçüb gəlib,

Ayrılıqdan keçib gəlib.

Könlümü yurd seçib gəlib

Bu axşamın qəribliyi.

Uzaqdan gələn adam

Ay uzaqdan gələn adam,

Oyat mənim yaddaşımı.

Yatıb yuxuya dalmışam,

Yad aparıb yurd daşımı.

Dizlərim ta sözə baxmır,

Hələ də dözüm çəkirəm.

Sözlərim əlimə əsa

Ta sözümə söykənirəm.

Yolumu başa vurmadım,

Dərd yarıda dəstələdi.

Ömrün vüsal nəğməsini

Qəm üstündə bəstələdi.

Ağrılarım sıxır məni,

Ürək olub kövrək, incə.

Yəqin elə bu nəğməni

Oxuyacam mən ölüncə.

Yağış səsi

Yenə yağış yağır, hər yan duman, çən,

Göylər ürəyini boşaldıb tökür.

Sanki payız özü dolub gözümə

Göyün dərd selini gözümdən çəkir?

Açıq pəncərəmdən dolur evimə

Selə, suya dönən göylərin qəmi.

Soyuq nəfəsilə üşüdür məni

Üstümə şığıyan qəriblik kimi.

Bu yağış səsində bir doğmalıq var,

Bundan qeyrisini tanımıram mən.

Əl atıb çıxarar yağış nəğməsi

Məni bu axşamın qəribliyindən.

Şövkət Zərin Horovlu

Ədəbiyyat qəzeti.- 2011.- 2 dekabr.- S.5.