Sabah xalq şairi Nəbi Xəzrinin doğum
günüdür...
Dəniz, göy, məhəbbət
- Dənizi hədiyyə verirəm sənə...
Mən dedim, sən baxdın, sən gülümsədin.
Göylərin şəfəqi düşdü üzünə.
- Mən isə... göyləri verirəm, - dedin...
Ayrıldıq qəribə hədiyyələrlə,
Göylər eşqim kimi mənə əzizdir.
Ayrıldıq dənizlə, ağ ləpələrlə,
Necə aparasan? Dəniz dənizdir.
Dənizi verdim ki, sənə hədiyyə,
Gəldiyim sahilə gələsən bir də.
Məni görməyəndə o mənəm - deyə,
Mənimlə danışıb, güləsən bir də.
- Əgər görüşməsək, bizə dağ olar,
Dedim, neçə dəfə belə dedim mən.
Dəniz
sahilinə qayıtmaq
olar,
Göylərin sahili varmı, gedim mən?!
Düşündüm, ayrıldıq gələndən bəri,
Sən mənim
eşqimə çıraq
olasan.
Onunçün verdinmi mənə
göyləri,
Məndən göylər qədər uzaq olasan?!
***
Mən bir dənizəm ki, eşqim səhərdir,
Səni düşünürəm, əzizim,
yenə.
Mənim
dalğalarım xatirələrdir,
Qoy çatsın qəlbinin
sahillərinə.
Əsl məhəbbət ki, böyük hünərdir,
Coşar ümman kimi təzə arzular.
Mənim
dalğalarım
xatirələrdir,
Orda tufan da var, burulğan
da var.
Dənizəm, eşqimdən qaçmaq
hədərdir,
Mən ki, adlayıram çölü,
çəməni.
Mənim
dalğalarım,
xatirələrdir,
Gecə də, gündüz də tapacaq səni.
***
İstəsən yuxuna gələrəm
sənin,
gələrəm dəniz
kimi.
Üzünə incilər çilərəm
sənin,
çilərəm dəniz
kimi.
Yoluna şəfəqlər səpərəm
hərdən
səpərəm dəniz
kimi.
İstəsən üzündən öpərəm
hərdən,
öpərəm dəniz
kimi.
Adını qəlbinin sahillərinə
yazaram dəniz kimi,
"Sevirəm" söyləsən
bir axşam mənə,
Susaram dəniz kimi,
Susaram dəniz
kimi.
***
Dünyada sakitlik aramadım
mən,
Günəş kimi parla,
səhər kimi gəl.
Göylərtək yuxuma gəlmək
istəsən,
Sən aylı,
ulduzlu göylər kimi gəl.
Adla qucağından gur tufanların,
Mən baxım
axşamdan səhərə
kimi.
Adla ağ yoluyla
kəhkaşanların,
Parlasın hər ulduz xatirə kimi.
Gəl,
qış gecəsində,
yaz səhərində,
Dənizi
göylərdən ayırmaq
olmaz!
Sonsuz kainatın üfüqlərində,
Sən görüş vaxtını
şimşəklərlə yaz!
Mən gərək nəğmətək
səni dinləyəm,
Sən mənim
eşqimlə, ürəyimləsən.
Nə qədər göylər var, mən səninləyəm,
Nə qədər
dəniz var, sən mənimləsən.
İki səs
Sevirsən...
"Həyatım" deyə sevirsən.
Sevirsən... sevinir gözündə cahan.
- De görüm sən onu niyə sevirsən?
- Sev onu, o sənin,
sən də onunsan!
Sevmirsən...
Yuxun da çəkilir göyə,
Xəyala
çevrilir o illər,
o qız
.
- De niyə sevmişdin, o qızı niyə?
- Yaxşı ki, o qızla siz ayrıldınız!
Yazırsan...
Alnında tər gilə-gilə...
Dost kimi əlindən yapışır ilham!
- Söylə, niyə yazdın, o şeri niyə?
- Yaxşı ki, o şeri yazdın bu axşam!
Yazmırsan...
Qəlbində qalır sözlərin,
Arzu dərin
olur, misralar dayaz.
- De niyə axşamın boş keçir sənin?
- Gündə yazmaq olmaz... dincəl də bir az.
İki səs...
Mənalı bir aləm kimi
Keçirsən beləcə dünya üzündən.
Bir səs ittihamçı,
Bir səs vəkilmi?
Arada əbədi müqəssir
də sən...
İkilikdə
Gəl bölək dünyanı
ikilikdə biz,
Dərə mənə düşsün,
Dağı sən götür.
Qalsın
yer üzündə qoşa izimiz,
Qara mənə düşsün,
Ağı sən götür.
İlin
övladıyıq yayla
qış kimi
Fəsillər yaşasın yanaşı
məndə.
Birgə
bir yerdəyik gözlə-qaş kimi
Gözlər səndə qalsın
Göz yaşı
məndə.
Gündüzü, gecəni əziz
saxlayaq,
Günəş sənə düşsün,
Ay mənə qalsın.
Coşğun sellər kimi birgə çağlayaq,
Dəniz sənin olsun çay mənə qalsın.
Bizik bu dünyadan sənilə şərik
Bizsiz nə qış gülər, nədəki
bahar
Həyatda hər şeyi bölə bilərik
Amma bölünməyən:
Bir sevgimiz var...
Təkcə ümid qalsın
İstəsən sükuta bürünsün
cahan,
Heç
nə yox, al məndən gülüşlərini...
Al məndən ömrümlə
əbədi qalan
O ani, o ani görüşlərini.
İstəsən, qoy olsun! Nə danış, nə din!
Al indi o əziz günləri məndən.
İstəsən bir sabah
mənə verdiyin
Sədaqət andını al geri məndən.
İstəsən, al məndən düşəndə
kölgə
Yaşıl meşələrin pıçıltısını.
Bizimçün darıxan sahillə
birgə,
Al məndən dənizin
parıltısını.
Fəqət, soyuq baxma sən gendən, gözəl!
Sənsiz günəşsizdir bu göy, bu torpaq.
Hər şeyi, hər şeyi al məndən, gözəl,
Təkcə ümid qalsın qoy məndə ancaq.
Ümid
- bir dünyalıq sükut içində,
Bir dünyaya
dəyən gülüşlərindir.
Ümid
- bir şimşəkdir
bulud içində,
O ani, əbədi görüşlərindir...
Nəbi XƏZRİ
Ədəbiyyat qəzeti.- 2011.- 9
yanvar.-S.4.