"Yada düşdü" jurnalının baş redaktoru

Nahid Hacızadəyə məktub

Hörmətli Nahid müəllim!

Nəhayət ki, illərlə yolunu gözlədiyimiz sevimli bir jurnalımız "doğuldu". Bu ideyaya, gəldiyiniz bu qənaətə görə bəri başdan sizə öz minnətdarlığımı bildirirəm. Nəhayət ki, ürək oxşayan, sinirləri sakitləşdirən, problemli dünyamızda bir az gülməyə məcbur edən, (nə yaxşı ki) keçmiş günlərin xoş ovqatını yaşadan, gözəl, mənalı xatirələri yada salan bir jurnal yarandı. Nə qədər bayağı yazılar oxumaq olar? Nə qədər şou-biznes əhlinin "mənalı" həyat tərzini "öyrənmək" olar? Nə qədər yalan vədlər eşitmək olar? Nə qədər fanatizmə yuvarlanmaq olar? Arı pətəkdə bal düzdü - Allah sözü yazılıb, qoçun buynuzu əyildi - Allah sözü yazılıb, Ayın üzündə ləkə göründü - Allah sözü yazılıb. Nə qədər insanları gülünc günlərə salıb xof yaradacaqlar? Nə qədər qırğından, qiyamətdən, daşqından - seldən, dünyanın axırını gözləyən fəlakətdən yazıb adamın ayaqlarını yerdən üzəcəklər? Elə bil bəziləri sözü bir yerə qoyub insanların ürəyində ancaq tıqqıltı, nigarançılıq, bədbinlik toxumu səpməyi özlərinə meyar seçiblər. Televiziya verilişlərində falçılıq, fala baxma geniş yayılıb. Bu xurafat nəyə xidmət edir? Qəzet, jurnal səhifələrində elm adamlarına, xalqımızın ziyalılarına, şair və yazıçılarına çox az yer ayrılır. 3-4 jurnalı çıxmaqla, bütün jurnallar hamısı bir-birini təkrar edir. Təzə nə isə öyrənməyə, götürməyə bir şey tapa bilmirsən.

Nə qədər qandan-qadadan yazmaq olar? İnsanı inandırmağa çalışırlar ki, dünyanın axırı yetişib. İnsanda inamı qırırlar, yaşamağa olan ruhu öldürürlər. Sizin jurnal isə insanların xoş əməlindən, real həyatından, yazıb-yaratdığı əsərlərdən bəhs edir. İnsan olan kəs onda hiss edir ki, yox, dünya heç də pisliklərdən ibarət deyil, heç də dünyanın sonu deyilmiş. Yaşamaq və yaratmaq lazım imiş ki, vətənə xidmət edəsən. Unutmayasan ki, unudulmayasan.

Jurnalı başdan-axıracan, nöqtə-vergülünəcən oxudum. Baş redaktorun jurnalı yaratmaq zərurətinə sevindim. Ana dilimizə aid şeri təkrar yadıma saldım. Yazıçı kimi əsərlərini həvəslə oxuduğum Mirzə İbrahimovun Azərbaycan tarixində necə böyük bir şəxsiyyət olduğuna bir daha əmin olub qürur duydum. İlyas Tapdığın yazısında Mir Cəlalın şeir yazmaq qabiliyyətini bildim.

Məmməd Araz... M.Arazın gülərüzlü şəklini gördüm, səmimi etiraflarını dinlədim. Rasim Gəncəliylə Nuriyyə Hüseynova haqqında yazdığı kitab vasitəsilə tanış olmuşdum. Akademik Teymur Bünyadov - Nuriyyə Hüseynovaya aid yazdığı kitab təqdimatında onu və ailəsini gördüm. Kamil İsmayılovun yazısında onu daha da yaxından tanıdım. firuz Mustafanın hekayəsində yaşlı kişinin keçirdiyi dərin psixoloji halını başa düşdüm. Nəzakət xanımın anaya həsr olunmuş şeri məni kövrəltdi. Şair Sərvazın yazıçı Nahid Hacızadə ilə olan söhbətindən sizin iç dünyanıza səyahət etdik. Nüşabə xanımın başına gələn pisliklərə acıdıq. Onun hekayəsində Şəhlanın nə demək istədiyini başa düşmədik (Niyə atası gələn kimi xasiyyətini birdən-birə dəyişdi?). Üç xatirə yarpağını çözdük. Əlövsət Bəşirli ilə birlikdə Kür sahillərini gəzdik. Səyavuş Sərxanlının ömrünün yarıda qırmış dərdlərinə qəlbən ağladıq. Zülfüqar Şahsevənli nakam şairimiz Müşfiqin əzablı günlərini bizə də yaşatdı. Gəray fəzlinin saralmış gündəliyini gizlincə oxuduq. Məmməd İsmayılın Arif Səməd haqda yazısı karvandan qırılıb qalan zəvvarı xatırlatdı. Atalar sözündən özümüzə bir örnək götürdük.

"Yada düşdü"nün yazılarını oxuyandan sonra həyata yenidən nəzər salırsan və səndə yeni ruh, oyanış yaranır. Bu dünyaya qaçaraq qoyduğun addımını yerə daha bərk basırsan, ürəklənirsən, qanlı-qadalı dünyanın o biri üzünü görürsən. Nə yaxşı ki, dünyanın o biri üzü var imiş! Dünyanın çiçək ətri verən o üzü adamı yaşamağa ruhlandırır. İnsanların ürəyinə sığal çəkmək lazımdır. Onu qana çalxamaq, yerindən qoparmaq nəyə lazımdır? Yalançı, qançanağı olan bəzi üzdəniraq siyasətçilərin dünyanı çaxnaşdırması qəzet, jurnal oxucularını, radio dinləyicilərini, televiziya tamaşaçılarını vahiməyə saldığı bir vaxtda belə xeyirxah niyyətli jurnalın işıq üzü görməsi üçün sizə və sizin kollektivə, başda Nəzakət xanım olmaqla minnətdar olmalıyıq.

Gənc və orta nəsillərin çox hissəsi bir çox yazıçı və şairlərimizi ya yaxşı tanımır, ya da yaddan çıxarmağa başlayıblar. Çünki onların çoxusu nə dərsliklərə salınıb, nə də təbliğ olunur.

Sizin jurnalın adını oxuyub, içərisini vərəqləyən kimi məndə sizə qarşı bir şükranlıq hissi yarandı. Nə yaxşı ki, bu jurnalın çapına nail olmusunuz.

Nə yaxşı ki, unudulmağa başlamış şair və yazıçıların unudulmasının qarşısını almaq üçün ilk qədəmlərinizi atdınız. Qədəmləriniz uğurlu olsun! Mən sizin bu jurnalınızı alqışlayıram və ona uğurlu yol, xoş illər arzulayıram. Məni jurnalınızın ən yaxın dostu hesab edin və xahiş edirəm ki, öz jurnalınıza abunə yazasınız.

Bir tədbirdə jurnalı mənə baş redaktorun müavini Zülfüqar Şahsevənli bağışladı və fikrimi bildirməyi xahiş etdi. Mən də "mütləq bildirəcəyəm" - dedim.

Nahid müəllim, Zülfüqar müəllimə söz verməsəydim də, sizə zəng edib jurnalın belə xeyirxah əmələ xidmət etməsinə görə öz dərin minnətdarlığımı bildirəcəkdim.

Yuxarıda dediyim kimi, məni jurnalın ən yaxın dostlarından biri hesab edin. Bir irad deməyimə inciməyin, bu bir dostun xeyirxah sözüdür.

Jurnalda müxtəlif səhifələrdə şairlərdən Qabilə və Oqtay Rzaya aid "Qəribə əhvalatlar" və "Məzəli anlar" rubrikası var. Mənə elə gəlir ki, bir nömrə üçün iki məzəli əhvalat çoxdur. Biri kifayət idi. Həm də bir adamın məzəli əhvalatlarının çox verilməsi bir az uzunçuluğa gətirib çıxarır (ifadəmə görə üzr istəyirəm). Mən belə hesab edirəm ki, həmin əhvalatları hər nömrədə iki səhifə vermək kifayət edərdi. Belə azlıq oxucuda bir "aclıq" yaradar və jurnalın gələn nömrəsini səbirsizliklə gözləyər. Materialın həcmi az olduqda oxucu xoşu gələn əhvalatı təkrar oxuyur, yadında saxlayır. Çox olduqda isə, mənə belə gəlir ki, bir az dadı-duzu qaçır.

Hörmətli Nahid müəllim! Bu yaxınlarda televiziyada keçirilən yubileyinizə baxdım və sizə ürəyimdə sağlam ömür, yeni uğurlar arzuladım. Heç demə yeni uğur bizi çox da intizarda qoymadı və biz onun nəticəsini gördük. "Yada düşdü" jurnalı oxucuları və o cümlədən məni çox sevindirdi. İndi sizə bircə diləyim var: Bu jurnalla qoşa qarıyasınız, özü də uzun müddət. Sizə və jurnalınıza uğurlar diləyilə,

Salatın ƏhMƏDLİ

Ədəbiyyat qəzeti.- 2011.- 23 dekabr.- S.6.