Uçurum

Bir aylıqdı, bir illikdi, bir anlıq,

Bax, qarşıda qalan ömür qaranlıq.

Ötüb keçdi sütül kimi cavanlıq,

Peşman-peşman mən gülürəm, sən ağla…

Gəlib çatdı, nə deyəsən pis günə?

Peşman-peşman mən gülürəm, sən ağla.

Əlini qoy ürəyimin üstünə,

Heç olmasa ağrısını sığalla.

Düymə-düymə açdım sənə sinəmi,

Düymə-düymə bağlayıram, incimə.

Bu gülüşün görünməyən üzü var,

Mən içimdə ağlayıram, incimə.

Ürəyimdə gözəl-göyçək xatirə,

Sənə layiq bir xatirə bitirdim.

Gözlərimin işığıydın, əzizim,

Gözlərimin işığını itirdim.

Eşq haqqında bu rəvayət, bu nağıl,

Başlamamış qurtaracaq bəs haçan?

Bu ömürdü, sən yalançı, mən dəli,

İnanırdım, qoy inanım sonacan.

Eh, qurtaraq bu söhbəti, nə xeyri,

Peşman-peşman mən gülürəm, sən ağla.

Əlini qoy ürəyimin üstünə,

Heç olmasa ağrısını sığalla.

Xabarovsk (xəstəxana)

Sevdiyim adam

Bu da bir adi gün, bir adi gecə,

Sevinc baxıb keçər, dərd sıxıb keçər.

Elə sakit-sakit, elə gizlincə

Darıxdım səninçün, sevdiyim adam.

Tapdım xəyalımda min dəfə gündə,

İtirdim gedəndə küçədə, tində.

Ömrümün ən şirin, yaxşı yerində

Darıxdım səninçün, sevdiyim adam.

Bir dəli eşq doğdun, nə var dünyada?

Necə gətirmisən apar dünyadan.

Elə itib-batdıq bu dar dünyada,

Darıxdım səninçün, sevdiyim adam.

Küsülü otağım, mən üzüqara,

Səninçün baxım hara, boylanım hara?

Alnımı söykəyib soyuq divara,

Darıxdım səninçün, sevdiyim adam.

Ürəyim soyuq daş, əl boyda dəmir,

Gözümdə həsrətin islanır, çimir.

Bu gün də yanında olduğum kimi

Darıxdım səninçün, sevdiyim adam.

Alaca aydınlıq

Alaca aydınlıq, doğmaca kəndim,

Bir də ki, hürüşən itlərin səsi.

Pəncəmin üstündə yeriyirəm ki,

Mənim gəldiyimi kimsə bilməsin.

Alça çiçəkləri səpilib yola,

Yollar ağappaqdı, elə bil qışdı.

Yadıma düşürsən burdan keçəndə;

Sən burda eşqimi ayaqlamışdın.

Seyid qapısıdır burdan o yana,

Qoy açım cəddinə ürək yaramı.

Dilimin ucundan üfürüm göyə,

Ahıma bükdüyüm dualarımı.

Bu da evimizdir, üzü qibləyə,

Qara çarşabını yağış isladıb.

Hətta diksinəcək soyuq divarlar

Kiminsə dilində çəkilsə adım…

Alaca aydınlıq, doğmaca kəndim,

Bir də ki, hürüşən itlərin səsi.

Pəncəmin üstündə yeriyirəm ki,

Torpaq inciməsin, yol inciməsin.

Anar Həbiboğlu

Ədəbiyyat qəzeti.- 2011.- 25 fevral.- S.5.