Xalq
şairi Fikrət
Qocaya açıq məktub
Qardaşım
Fikrət! Qəribə görünə bilər ki,
Yazıçılar Birliyində qarşı-qənşər
otaqlarda oturduğumuz halda sənə məktubla müraciət
edirəm. Amma şifahi söhbətdən və adi məktubdan
fərqli olaraq açıq məktub yalnız bir şəxsə
ünvanlanmır, onun bir məqsədi də müəyyən
fikirləri geniş ictimaiyyətə çatdırmaqdır.
Sənə
bu məktubla müraciət etməyimin səbəbi son vaxtlar
bəzi qəzetlərdə və bəzi internet saytlarında
baş verən qalmaqalla bağlıdır. Bu barədə
deyilənlər deyilib və əlavəyə ehtiyac yoxdur. Hər
şey gün kimi aydındır. Kimin kim olduğu da üzə
çıxdı. Mən sənə yalnız mərdliyin,
etibarın üçün dərin təşəkkürlərimi
bildirmək istəyirəm. Tək bir uzun illər
üstünə heç bir kölgə düşməyən
dostluğumuz naminə deyil, daha çox həqiqətə,
haqqa, ədalətə qahmar durduğun üçün belə
bir addım atmaqdan çəkinmədin. Billə-bilə ki,
buna görə hər növ ləyaqətsiz həmlələrə
düçar olacaqsan. Bu yazına görə, mənə və
valideynlərimə namuslu münasibətinə görə belə
haqsız və həyasız hücumlara məruz
qalmağın məni çox incidir.
Amma sənin
yazdıqlarınla əleyhinə yazılanlar göz
qabağındadır, ağlı və insafı olan obyektiv
oxucu kimin haqlı, kimin haqsız olduğunu özü müəyyənləşdirər.
Sənə
etiraz edənlər, doğrudan da orijinal metod tapıblar. Sən
bir şey deyirsən, onlar sözü başqa yerə çəkirlər.
Sənin, eləcə də hörmətli Hüseynbala Mirələmovun
(ona eləcə də adaşım Anar Mahmudoğluna da səmimi
minnətdarlığımı bildirirəm) gətirdikləri
faktların bircəciyini də təkzib edə bilmirlər, dəlillərinizin
birini də inkar edə bilmirlər, fikirlərinizə məntiqi
cavab tapmırlar, əvəzində yalnız
söyüşü, təhqiri üstün tuturlar. Bu
münaqişə bir də onu təsdiq etdi ki, belələrinin
həqiqətə qarşı yeganə silahları
söyüş, təhqir və böhtandır.
Əlbəttə,
belə polemika üsulunun heç bir mənası yoxdur. Sən
həqiqəti, faktı ortaya qoyacaqsan, opponentlərin bunun
heç üstünü vurmadan qulaqlarını
tıxayıb, gözlərini qapadıb, kor tutduğunu
buraxmadığı kimi, nimdaş yalanlarını dönə-dönə
təkrar edəcək. Şərin tərəfində durmaq məhz
budur - həqiqətə göz yumub yalana, böhtana, iftiraya
züy tutmaq.
Bu
Yazıçılar Birliyinin rəhbərliyi nə matah vəzifə
imiş ki, bunun üçün böyük bir təşkilata,
onun keçmişinə və bu gününə,
qocasına-cavanına bu qədər kin və nifrət bəsləyəsən...
Yazıçılar Birliyini KQB tör-töküntüsü
elan edənlər sovet vaxtında niyə bunu demirdilər, əksinə,
bu təşkilata həvəslə daxil olur, onun tərkibində
məsul vəzifələr tutur, rəhbər heyətlərinə
məmnuniyyətlə üzv seçilirdilər.
Yazıçılar
Birliyinə belə çirkin hücumlar Cəfər
Cabbarlıdan üzü bəri bütün rəhmətə
getmiş üzvlərinin ruhunu incitmək, indi də bu təşkilatın
üzvlük biletini fəxrlə daşıyan yüzlərlə
yazıçını təhqir etməkdir. Ən
ağır günlərdə bu təşkilatdan üz
döndərməyən, ən çətin zamanlarda
dilimizin, mənəviyyatımızın, milli
şüurumuzun etibarlı qoruyucuları olan yüzlərlə
yazıçını KQB tör-töküntüsü
adlandıranlar o dövrdə KQB-yə güldən
ağır söz deməyə cəsarət edərdilərmi?
Düz deyirlər
ki, "icazəli cəsarət" zəmanəsi
yalançı qəhrəmanları ortaya
çıxardı.
Əzizim Fikrət,
nə etməli, belə insanlarla bir dövrdə yaşamaq bizim
taleyimizdir. Hələ Allaha şükür etməliyik ki,
indi 37-ci il deyil. Yoxsa danoslarla, böhtanlarla neçəmizin
evini yıxardılar.
Sənin
müdrik və ağrılı "Babalarım"
şerində verdiyin suala mən də cavab tapa bilmirəm.
Biri
qaçaq olub,
Mərd olub;
Biri
qoçaq olub,
Mərd olub;
Biri kasıb
olub,
Mərd olub;
Bəs namərdlər
hardandı? -
Bax, bu mənə
dərd olub.
Bu şeir
çoxdan yazılıb, amma bu gün də aktualdır.
Sevinirəm ki, hər şeyə rəğmən, nadan
atmacalarına, çiy sözlərə baxmadan qələmin
əvvəlki kimi kəsərlidir, sərrastdır. Elə ən
son vaxtlarda çap etdirdiyin şeirlər bunu
aydın-aşkar göstərir.
Kişinin
şan-şöhrəti
Özünə
ağır yükdü;
Ədası,
şıltaqlığı
Qələm əhlinə
görkdü.
Özünə
baxır, görür
Özündən
də böyükdü;
Bəzən
elə darıxır
Dünya ona
dar olur.
Tez-tez Qiblə
dəyişir -
Səhər
müxalifətdi,
Axşam
iqtidar olur.
Yüz yol
özündən deyər,
Başqasından
söz deməz.
Yalançı
deyil, amma
Bərk ayaqda
düz deməz,
Paxıllığı
tutanda
Öz-özünə
"döz" deməz.
Bəzən
ağı qaralar,
Bəzən
də lap ağ eylər, -
Dostların
uğurunu
Ürəyinə
dağ eylər.
Heç
özüm də bilmirəm
Nə deyim,
vallah, buna.
Yazıqdı,
bəla vermə, -
Bəlaya
mübtəladı.
Ağıl
ver, Allah, buna -
Ağıl
da bir bəladı.
Birliyimiz
yazıçıları iqtidara, müxalifətə
ayırmadan hamıya - cavanına da, qocasına da onların
yaradıcılığı baxımından qiymət verir,
yazıçıların yubileylərini, kitablarının təqdimatını
keçirəndə baxmır ki, bu müəllif
iqtidardandır, ya müxalifətdən. Bu cəhətdən
Yazıçılar Birliyi Azərbaycanda
tolerantlığın, dözümlülüyün bariz
örnəyidir. Bizi yamanlayanlar isə bunun tam əksini
nümayiş etdirirlər. Əlvan dünyanın, ictimai həyatın
bütün rənglərini, çalarlarını qavramadan,
daltoniklər kimi hər şeyi yalnız qara rəngdə
görürlər, bütün hadisələri yalnız və
yalnız dar siyasət baxışıyla dəyərləndirirlər,
bəyənmədikləri Sovet quruluşunun təməl prinsipini
əsas götürürlər: "Bizdən deyilsənsə
- düşmənimizsən".
Yazıçılar
Birliyində cavanlara münasibəti gənclər-qocalar
ziddiyyəti kimi qələmə vermək dəfələrlə
təkrar olunan və dəfələrlə ifşa edilən
yalandır. İstedadlı cavanlar həmişə Birliyin rəhbərliyi
tərəfindən, onun mətbu orqanları tərəfindən
hər cür qayğı görüblər və görəcəklər.
İstedadsızlar ən çox istedada qısqanırlar - istər
qoca olsun, istər cavan… Hər yazan da yazıçı olmur,
istər cavan, istər qoca…
Qoca demişkən,
yaşlılara hörmət, ehtiram tarixin bütün
çağlarında, bütün mədəni xalqlarda mərifətin,
əxlaqın, tərbiyənin göstəricisi olub. Azərbaycan
mentalitetində də bu bizim ən önəmli mənəvi
dəyərlərimizdən biridir. Bəzi cavanların
yaşlılara ədəbsiz münasibətini görəndə
ürəyimdən bir arzu keçir. Arzu edirəm ki, bizə
qarşı belə naxələfliklə rəftar edənlər
uzun yaşasınlar. İnanıram ki, ömürlərinin
hansı çağındasa bu cür hərəkətlərinə
görə xəcalət çəkəcək, peşman
olacaqlar. İnsafa gəlməyənlər də qoy uzun
yaşasın, bizim yaşımıza çatanda o vaxtın
cavanları tərəfindən indi bizə göstərdikləri
münasibətlə qarşılaşsınlar.
Kefini pozma,
Fikrət Qoca! Nə qədər qoca olsaq da, dəyərik min
cavana.
ANAR
18 iyul 2011
P.S. Bu
yazını qələmə aldığım vaxt
"Azadlıq" qəzetinin son nömrəsində gənc
yazar Pərvizin iri məqaləsini oxudum. Şəxsən
tanımadığım Pərvizin bu yazısında bəzi
mətləblər diqqətimi çəkdi. Əvvəla onu
deyim ki, mən Heydər Əliyev mükafatını alanda
"Azadlıq" qəzetinin elə bir nömrəsində
üç müəllifin üç müxtəlif
yazısında məni böyük alicənablıqla,
qanacaqla və nəzakətlə təbrik etmişdilər. Bu
təbriklərdən biri də Pərvizin idi. Amma Pərviz
bununla da kifayətlənməyib "Azadlığ"ın
bundan sonrakı nömrəsində də məni son dərəcə
nəcib, ədəbli şəkildə təbrik etdi. Mən
də bu təbriklərə cavab olaraq Pərvizi Kitab
mükafatı alması münasibətilə səmimi qəlbdən
təbrik edir, ona yeni uğurlar diləyirəm.
Pərvizin
son məqaləsindən bildim ki, mənim kitablarımı kiməsə
bağışlayıb. Güman edirəm ki, hər halda bədii
zövqü və ədəbi səviyyəsi olan bir şəxsə
hədiyyə edib. Oxucularımın sayını artırdığına
görə, öz şəxsi kitabxanasını
kasıblaşdıraraq başqa birisinin kitabxanasını zənginləşdirmək
bahasına etdiyi fədakarlığına görə də Pərvizə
təşəkkürümü bildirirəm. A.
Ədəbiyyat qəzeti.- 2011.- 22 iyul.-
S.3.