Bütün evlərin qonağı

Azərbaycan radiosunun 85 illiyi ərəfəsində, onun səsinə səs verən yerli radioların da fəaliyyətini qeyd etmək lazımdır.

1926-cı ildən milli radio efirdədirsə, 1936-cı ildən Balakən radiosu da balakənlilərin səsi deməkdir.

Bu ümid qaynağı, sehirli qutu həmişə bütün evlərin sevimli qonağına çevrilib.

Radio jurnalistləri isə səslə işləyən yazar desəm, yəqin ki, səhv etmərəm. Bunu 40 illik təcrübəyə əsaslanıb deyirəm.

Respublika radiosunun kiçik bir səhnəsi olan Balakən radiosunun da bu il 75 yaşı tamam olur… Radiomuzun həyatında iki mühüm hadisə unudulmazdır.

1986-1996-cı illər. Yubiley tədbirləri. Xalq yazıçısı, radioda uzun müddət çalışmış Mövlud Süleymanlının albomumuza yazdığı ürək sözləri, efir dalğalarında işləyənlərin əməyini yüksək qiymətləndirməsi bir jurnalist kimi məni də hədsiz sevindirir.

1979-cu ildə SSRİ Jurnalistlər Birliyinə üzv qəbul olunanda sevimli radionun keşməkeşli yollarından ayrılmayacağımı bildirmişdim. Əyalət müxbiri kimi bu gün də fəaliyyətimi davam etdirir, vaxtaşırı milli radionun qonağı oluram. Respublika mətbuatında da imzam var… Balakən xəbərləri ilə hər dəfə efirə çıxanda rahat nəfəs alıram. Əlçatmaz, ünyetməz radio dalğaları səfərə çıxanların, evdar anaların, ağbirçək nənə və babaların daim sevinc yeridir, yol-yoldaşıdır.

Heç yadımdan çıxmaz, 1976-cı illərin isti iyul - taxıl biçini kampaniyası dövrü idi… Həftədə üç dəfə efirə çıxan yerli radio texniki səbəblərdən üç gün susdu. 80 yaşlı Əbülfəz baba, 90 yaşlı İmiş nənə redaksiyaya zəng vurdular.

- Ay qızım, yerli xəbərləri dinləyə bilmirik, raykoma şikayət lazımdısa biz edək, nə vaxt bizi sevindirəcəksən, darıxırıq axı?!

1970-ci ildə radioya gələrkən bərk həyəcan keçirirdim ki, balakənlilərin rəğbətini qazana biləcəyəmmi? Səsimi dinləyənlər nə deyəcək?

Artıq 40 ildir ki, radio məni səadətə yetirib - ünvanıma xoş sözlər deyilib.

Nəsibə Zeynalovanın, Əzizə Cəfərzadənin, Bəxtiyar Vahabzadənin və digər korifeylərin lent yazıları, fotoşəkilləri indi radionun tarixinə çevrilib. İşlədiyim müddətdə səsin ecazkar qüvvəsini, onun təsir gücünü hiss etmişəm, indi də duyuram, həvəslə yaşayıram.

Əməkdar jurnalist Telman Qarayevə, Mailə Muradxanlıya, Qaçay Köçərliyə, Fəridə Aslanbəyovaya minnətdaram.

O zamanlar seminarlar keçirilərdi, bilmədiklərimizi ana radiomuzdan öyrənərdik. Studiyalarda bizi sınağa çəkərdilər.

Canlı yayımlarda dəfələrlə çıxışlarım olub. Sevimli şagirdim hazırda "Gənclik" redaksiyasının böyük redaktoru, gözəl jurnalist verilişləri ilə hamının diqqətini cəlb edən Aybəniz Məmmədəliyevanın adını hörmətlə çəkirəm, zəngini gözləyirəm. Axşamüstü süfrə başında kənd həyatımızda tez-tez əlimizdə radio Aybənizin verilişlərini izləyir, gənclər onun səsini tanıyır, mənə zəng çalıb deyirlər:

- Müəllimə, şagirdiniz efirdədir.

Bir dünya sevinc mənə bəxş olunur bu zənglərdə, inanın…

Yadıma nənəmin xatirələri düşür:

- Ay bala, radiolar təzəlikcə az-az evlərdə var idi. O qədər avam idik ki, ona qulaq asanda düşünürdük ki, qutunun içində yəqin adam var.

Mahama dayı kimi. Bilirsiz o kim olub?

Kəndin çobanı… Mahama dayı kənddə seçilirdi, çoxlu qoyun-quzusu var idi. İlk dəfə kənddə onun radiosu olub. Bir gün o namaz qılanda radioya deyib: "Sən sus, mən namaz qılım, sonra danış."

Dəstəmaz alıb gəlib, görüb radio yenə oxuyur: "Atadan-anadan yar şirin olar gülüm…" və s. nəğmələr…

Kişi hirslənib. Bu tərbiyəsizə bax, vurub qutunun başına. Ertəsi günü samavarın başına ailəlikcə yığılıb çay içərkən yadına radio düşüb. Arvadına deyib:

- Ay Pitimat, aç görüm qutunu nə danışır? Yenə o mahnınımı oxuyur?

Arvad düyməni basır. Xırıltılı səs otağa dolur, birdən səs kəsilir.

- Ay kişi, niyə radio işləmir… dünən oxuyurdu axı? - Arvadı soruşur.

Mahama dayı əhvalatı danışır.

- Yəqin küsüb. Mən ona dedim namaz qılıram sən kiri, o kirimədi.

Mən də başına vurdum, yəqin küsüb: Bəli, radio həmişə xidmətimizdə olub. Müharibə illərində həsrətlə onun ətrafına toplaşıb son xəbərləri dinləmişik. İlk qələbəni də, onun sevincini də onunla paylaşmışıq.

Allah qoysa Qarabağımızın alınmasını da heç şübhəsiz, ilk dəfə radiodan eşidəcəyik. O gün uzaqda deyil.

Zərxanım Əhmədlini də mən 30 ildən çoxdur ki, tanıyıram. Qələmini də, səsini də çox bəyənirəm.

Jurnalist həmkarıma deyirəm: Nə yaxşı ki, radio var, onu yaşadan jurnalist kollektivləri var.

Hamıya ürəkdolusu sağ olun demək istəyirəm. Bizə örnək olan milli radiomuza yaradıcılıq uğurları diləklərilə:

Zümrüd Həmzət qızı,

Balakən rayon radio verilişləri

redaksiyasının redaktoru

Respublika Jurnalistlər Birliyinin üzvü

Haşiyə: Bibim Səfiyyə xanım Dibirovanın ev kitabxanasında mətbuatı oxuyurdum. Təzə "Ədəbiyyat qəzeti"ni vərəqləyəndə keçmiş radio işçisi, mənə bu yolda səbir diləyən T.Paşazadə haqqında oxudum.

1978-ci ildə Jurnalistlər Birliyinə üzv qəbul olunmaq üçün zəmanət verənlərdən biri o olmuşdu. Biz yerli radio onlara tabe olmasaq da, o, Balakənə zəng vurub, qəzet redaktorunun niyə mənə zəmanət vermədiyini, qadınların bu sahədə irəli çəkilməsinə ehtiyac olduğunu söylədi. Beləliklə, mən rayonda birinci olaraq Birliyə keçdim.

Ədəbiyyat qəzeti.- 2011.- 15 iyul.- S.2.