İki heca

Səhər oyan, gecə yat,

Qulaq söykə balınca.

İki hecadır həyat,

Ölüm də iki heca.

İki hecadır Günəş,

İki hecadır işıq.

Biri göyə yaraşıq,

Biri yerlə barışıq.

Torpaq da iki heca,

İnsan da iki heca.

Deynədə iki heca,

Yazanda iki heca.

Gülzar da iki heca,

Məzar da iki heca.

Gör bir necədi dünya,

Gör bir necədi aləm.

İki hecadı dünya,

İki hecadı aləm.

Bir hecalıq o başa,

Bir hecalıq bu başa.

İki hecadır ömür,

Yaşa, qardaşım, yaşa…

O səsin ardınca

Anam Sara xanımın xatirəsinə

Bu da bir qəribə, sirli möcüzə,

Bu da bir müəmma, açılmaz qapı.

Məni haraylayan, çağıran səsə

Cavab verməmişdən ürəyim qopur.

O səsə təşnəyəm, çat-çatdı bağrım,

O səsin ardınca uçan dəliyəm.

O səsdir əzabım, o səsdir ağrım,

Bu nə möcüzədir? Mən bilməliyəm…

Bax, bu əllərimlə bükmüşəm ağa,

Sızlayıb-ötmüşəm göz yaşlarımla.

Anamı tapşırıb ana torpağa

Üstünü örtmüşəm göz yaşlarımla.

Başa düşməmişəm bu fəndi mən də,

İlahi ağlımı alıbmış, demə.

Anam o dünyaya köçüb gedəndə

Səsi bu dünyada qalıbmış, demə.

O səs itib getsə, mənim sonumdur,

O səs var, köksümü didirəm hələ.

O səs son ümidim, son gümanımdır,

O səsin ardınca gedirəm hələ…

2006

Doğuş

Günəşin aşiqi Yerdir,

Yerin aşiqi Günəş.

Dəniz Günəşi doğur,

İşığı Günəş.

Sahildə oynaşan dalğalar -

Dənizin nadincləri.

Həm izdivacdan

doğulanları var,

Həm bicləri.

Yan-yanaşı

Eyni məkanda

Torpaq çiçək də doğur,

Qaratikan da.

Dünya nizamla qurulub,

Heç bir qüsuru yoxdur.

Daşda da gül bitir,

Heç nəyin qısırı yoxdur.

Nə varsa, hamilədir,

Doğuşdadır bütün aləm.

Başdan fikir doğur,

Ürəkdən sevinc, ələm.

Kimdir kökünə varan,

Kimdir bu sirri açan:

Dağ var -

Şir ürəkli oğul doğur,

Dağ var -

qorxaq siçan.

Hayıf… Çoxdur dünyada

Alababat, miyanə…

Mərdləri analar doğur,

Namərdləri zamanə…

Belə olur həmişə

Onda ki, canavarlar

Quzu cildi geyirlər,

Sürünü xımır-xımır,

Qanlı-qanlı yeyirlər.

Əllərindən qan daman

Oğruya "Can!" deyirlər,

Doğru çəkilir şişə…

Belə olur həmişə…

Tülkü böyüklük edir

Vergiyə, sığortaya,

Dərin soyulan zaman

Bir kimsə gəlmir haya,

Bu dünya qurulandan

Şeytan girib ortaya,

Tanrı çəkilib ərşə…

Belə olub həmişə…

Nizam-intizam güdən

Arılardır pətəkdə,

Ona da şərbət verib

Oynadırlar küləkdə.

Bir də baxıb görürsən

Yaxşı qalıb ətəkdə,

Yaman dırmanıb döşə…

Belə olur həmişə…

Vətən dara düşəndə

Siçanlar deşik gəzir,

Şirlərin meydanında

Quyruqsuz pişik gəzir.

Şöhrət, mənsəb dalınca

Bir sürü düşük gəzir,

Yaltaqlıq olur peşə…

Belə olur həmişə…

Onda ki, namərdlərin

Başına gül ələnir,

Od götürən şairin

Köksünə kül ələnir.

Petefilər döyüşür,

Müşfiqlər güllələnir,

Qan çilənir Günəşə…

Belə olur həmişə…

Belə olub həmişə…

Ağaclar qaça bilmir

Fikrət Qocaya

Hər namərddən qaçan var,

Qəmdən, dərddən qaçan var.

Dərd ardınca düşəndə

Çıxıb kənddən qaçan var…

Ağaclar qaça bilmir.

Tülküdən dovşan qaçır,

Qana bulaşan qaçır.

Bu meşədə ilişən,

İşi dolaşan qaçır…

Ağaclar qaça bilmir.

Elə ki, tufan qopur,

Hərə bir səmtə çapır.

Quşlar hava yolunda,

Siçanlar bir yer tapır…

Ağaclar qaça bilmir…

Sökülməmiş hələ dan

Girir meşəyə nadan.

Donquldanır, hirslənir,

Ayı çıxır aradan…

Ağaclar qaça bilmir…

Dağ çəkilir dağ üstə,

Qırğındır torpaq üstə.

Yarısı şəhid düşüb,

Yarısı ayaq üstə…

Ağaclar qaca bilmir…

Mən bu dünyadan deyiləm

Mən - haqqa sığınan ozan,

Mən bu dünyadan deyiləm.

Məni hardan tanıyasan?

Mən bu dünyadan deyiləm.

Mayam Günəşdən süzülüb,

Ömrümə illər düzülüb.

Ayağım yerdən üzülüb,

Mən bu dünyadan deyiləm.

Mən öz zəmimi biçmişəm,

Dəni samandan seçmişəm.

Qıl körpüsündən keçmişəm,

Mən bu dünyadan deyiləm.

Özünü tay tutma mənə,

Kalsan, kal söz atma mənə,

Əlini uzatma mənə,

Mən bu dünyadan deyiləm.

Ağasəfa

Ədəbiyyat qəzeti.- 2011.- 10 iyun.- S.6.