Bənövşə əkilib xiyabanlara…

Bənövşə əkilib xiyabanlara,

İri daş tabaqda kövrək bənövşə.

Dedim ki: - Siz hara, bu yerlər hara?

Sevindim mən sizi görcək, bənövşə.

Gördüm boyunları əyilib yana,

Əyilib onları oxşadım bir-bir.

Dedim: - Gəlin gedək Azərbaycana,

Sonra gec olar ha… İstilər düşür.

Gedək dağ döşünə, yaşıl meşəyə,

Burdan asta-asta qoparım sizi.

Gəlin, siz inanın, inanın mənə,

Özümlə vətənə aparım sizi.

Yəqin tanıyırsız şair Osmanı,

Sizə şeir yazdı, saldı dillərə.

Gəlin sevindirək yenidən onu,

O sizi tapşırar doğma əllərə.

Bəlkə də aparıb Qarayazıya,

Özü öz əliylə torpağı əkdi.

Gəlin razı olun siz bu arzuya,

Bilsəniz o çöllər necə qəşəngdir.

Necə mehribandır vətən torpağı,

Bir günü qürbətin ilinə dəyər.

Gəlin tərk eləyin bu daş tabağı,

Tez solar kökündən ayrı düşənlər…

Yuxuma gəlmişdin

Bu axşam yuxuma gəlmişdin, gülüm,

Bu da mənim ücün bir nemət idi.

Indi yuxularda mənim gördüyüm,

Bir zaman var idi, həqiqət idi...

Gördüm ki, Gülüstan bağıdır yenə,

Təbrizin üstünə enibdir axşam.

Gördüm ki, üzünü tutaraq mənə,

Dedin: - Gəl gedək, çox yorulmuşam...

Gülüstan bağından birlikdə çıxdıq,

Saatqabağına getdik yanaşı.

Ərkə məhəbbətlə dayanıb baxdıq,

Yadında qalıbmı o dərbəd başı?!

Ora çatan zaman dayandı bir an,

Gördüm ki, əlini uzatdın mənə...

Hazırsan oyanıb qalxdım yuxudan,

Əlim toxunanda sənin əlinə...

Baxdım, ətrafıma yenə də sənsiz,

Yenə də həsrətlə qəlbim döyündü.

Elə bil yenicə ayrılmışdıq biz,

Əlinin istisi əlimdə idi...

O gecə sübhədək yata bilmədim,

Ötən günlərimi yaşadım bir də.

Nə yaxşı söyləyib atalar, dedim:

"Sevinc də bir yerdə, qəm də bir yerdə.

Ömür bir aləmdir, arzu bir aləm

Arzu mənzilimə əllərim çatmaz.

Nə mən o günlərə qayıda billəm ,

Nə də günlərim geri qayıtmaz.

Fəqət azalmamış ümidim mənim,

Bir gün əllərinə çataçaq əlim.

Sənin həsrətinlə keçən günlərim

Vüsal günlərinə qovuşar, gülüm.

İyun, 1980

Dağlar

Yenə sizi gördüm, könül tərlanı

Vətən dağlarına uçdu, a dağlar.

İndi Savalanın başının üstə

Sıxıb gözlərini buludlar ağlar,

Dağlar, a dağlar!

Saldınız yadıma ötən günləri,

Necə gözəl imiş vətən günləri,

Hərdən xatırlaram həmən günləri,

Sanki gözlərimdə qaynar bulaqlar,

Dağlar, a dağlar!

Çapanda atımı üzüyuxarı,

Başıma qonmuşdur Səhəndin qarı,

İndi gördüyünüz bu ağ saçları

Yadigar vermişdir mənə o çağlar,

Dağlar, a dağlar!

Qoy deyim, səsimi eşitsin aləm,

Qürbət ölkələrdə yüz il də gəzsəm,

Vətən torpağının həsrətindəyəm,

Xəyalım uzaqdan sizi qucaqlar,

Dağlar, a dağlar!

Məni unutmayın, dönəcəyəm mən,

Əlimdə bənövşə, lalə, yasəmən,

Keçib Sərdavadan, Vilədirədən,

Yanımda tanışlar, dostlar, qonaqlar,

Yenə seyrinizə dalaram, dağlar,

Dağlar, a dağlar!

Ömrüm

Ağlaya-ağlaya gəldim dünyaya,

Dünyadan gedəndə

Nə üzümdə göz yaşım olacaq

Nə də kipriklərimdə nəm.

Bunu indidən bilirəm.

Dostlarım, əzizlərim ağlayacaq yəqin

Düşəcək yadıma mən də,

Ağlamışam dünyaya gələndə.

Körpə gözlərimə

Dünya div göründü, - ağladım.

Əllərim bələyə büründü, ağladım.

Dedilər xorttan var,

Damdabaca var, ağladım.

Saqqalı özündən uzun qoca var ağladım.

Ağladım, səsimdən qorxdum,

Agladım özüm-özümdən qorxdum.

Agladım ayaqlarımı yerə döyə-döyə,

Agladım, bu dünyaya gəldim niyə?

Sonra qəzəbimi uda-uda,

Havadan tuta-tuta.

Qalxdım ayağa ...

Durdum; getdim ...

Yıxıldım, qalxdım, getdim ...

Ancaq bilmədim hara gedirəm ...

Arxada qaldı körpəlik illərim,

Beşik yerim, qundaq yerim ...

Arzularım tutdu əllərimdən

Bir gün tox oldum,

Bir gün qaldım ac.

Onda bildim nədir ehtiyac ...

Sinəm dolu söz oldu,

Hər kəsə deyə bilmədim.

Qürurumdan əyilmədi.

Yandım öz içimdə,

Yanan şam kimi.

Əridim gilə-gilə,

Kiçildim gilə-gilə

Öz içimə çəkildim bilə-bilə.

Şam şamdanda sönən kimi,

Bilirəm sönərəm mən də.

Qalar içimdə

Vətən həsrəti,

Təbriz həsrəti.

Nigaran gedərəm dünyadan

Əgər çəkən olmasa

Mənsiz həsrəti...

(Mən çəkən həsrəti)

1991

Balaş Azəroğlu

Ədəbiyyat qəzeti.- 2011.- 18 noyabr.- S.1-3.