Cümə axşamı, 10 mayıs 1990,

Moskva, Lefortovo zindanı

Firəngizim Moskvadadır. Paqonlu praporşikin açıq zənbildə gətirdiyi limon, portağal, xiyar, pendir, alma üzərində onun tanış, doğma xətti ilə doldurulmuş kağız parçasındakı adı, soyadı ən böyük sərvətimdir. Xəttini gözlərimlə öpürəm. Görəsən, müstəntiq bizə görüş verəcəkmi? Görəsən, Oljas Süleymenov mənim müdafiəçim olmaq xahişimi qəbul edibmi? Sorğular, həyəcanlar dənizindəyəm.

Hardasan, ey mənə canımdan əziz,

Dağına, daşına qurban olduğum!

Orda nalan qalıb mənsiz firəngiz,

Gözünün yaşına qurban olduğum.

O mənim ilk müjdəm, ilk qaranquşum,

Yuxusuz gözlərim, dağılan huşum.

Vüsalı yazımdır, hicranı qışım,

Yazına, qışına qurban olduğum.

Uzaq xatirələr toyda, dügündə,

Ömür gəldi, keçdi darda, sürgündə.

Kişilər dünyada seyrələn gündə

Kişi duruşuna qurban olduğum.

Gözüm pəncərədə... pəncərə zülmət,

Yatıb dincəlməkdən bezmişəm daha.

Haçan açılacaq bu sabah, Allah,

Yüz il var, min il var hələ sabaha!..

Moskva, Lefortovo zindanı

Birinci gün, 14 mayıs 1990

-------------------

1990, fevral, Moskva

Xəlillə ilk dəfə görüşəndə ağladım. Onun görkəmi məni yaman sarsıtdı. Mən gedəndən sonra Xəlil “Sənin göz yaşların” adında şeir yazdı.

Firəngiz Ulutürk

Sənin göz yaşların

Mən səni ömrüm boyu təbəssümlü görmüşəm,

Gülümsər gözlərindən sevinc, fərəh dərmişəm.

Sənin səadətinə həyatımı vermişəm,

Bəs nədir bu hıçqırıq?.. Göz yaşın almaz-almaz.