Yaşıl söz ağacı

 

Fəridə xanım Əlyarbəylinin xatirəsinə

 

Sən Gəncədə sözün sərv ağacıydın,

çinarlardan, sərvlərdən yazırdın.

Gözdən-könüldən tox, şeir acıydın,

doğulduğun bu şəhərdən yazırdın.

 

Addım atmaq istəməzdin savabsız,

oxunacaq "Sərv ağacı" kitabın.

fəsil-fəsil qalmayacaq cavabsız,

çəmənlərə, çiçəklərə xitabın.

 

Dəfn edildin sevdiyin sərv önündə,

bulud-bulud damcıladı göz yaşın.

Dumanlı, çiskinli payız günündə

yaşıl sərv ağacı oldu başdaşın.

 

 

Əsir

 

Ömrünün payız bağında

titrəyir, güllərin əsir.

Yarpaq-yarpaq budağında

ayların, illərin əsir.

 

Eşq aşiqə dərd yaşadar,

dərd dələr, deşər daşı da.

fəsil var, hələ qarşıda

soyuq qış yellərin əsir.

 

Sevgidənmi sarsılmısan,

sarı simə sarılmısan?!

Anda tövbəmi qılmısan,

kövrək qəlb tellərin əsir.

 

Boşdan çıxıb, bərkdən düşüb,

ötkəmliyin ərkdən düşüb.

Nəğmələrin kökdən düşüb,

bəmlərin, zillərin əsir.

 

Tənhalıq adası duman,

çəndimi içinə daman?!

Gərgin, əsəbisən yaman,

əlimdə əllərin əsir.

 

 

Sən bir külək, mən bir bulud...

 

Sən bir külək, mən bir bulud,

qovma məni, yorma məni.

Qoy göz yaşım sevindirsin,

solub-saralan çəməni.

 

Gecə ağlamaq istədim,

göndərdin gündüzə məni.

Düzlərə yağmaq istədim,

yağdırdın dənizə məni.

 

Dayan, dəyişmə səmtimi,

susuz səhrayadır yönüm.

Əlçim-əlçim, qulac-qulac,

saçımı dağıtma mənim.

 

İkimiz sərgərdanıq,

atma sola, sağa məni.

Yaxın dağ, dərə gözləyir,

aparma uzağa məni.

 

Qovma, qovma yumaq kimi,

sən bir külək, mən bir bulud.

İstədiyim yerə yağım,

sonra göz yaşımı qurut...

 

 

Yanaşı

 

Çəməndə çiçəklə tikan

boy atır bahəm, yanaşı.

Yeraltı, yerüstü təkan,

sevinc ilə qəm yanaşı.

 

Buğda yeyib ovundular,

cəhənnəm ovu oldular.

Cənnətdən bir qovuldular,

Həvvayla Adəm yanaşı.

 

Su od, od su sırasında,

yerlə göyün arasında,

Ərəbistan səhrasında

təşnəylə zəmzəm yanaşı.

 

Qapı açanla bağlayan,

dağ çəkilənlə dağlayan,

deyib-gülənlə ağlayan,

a ağlı kəm yanaşı.

 

Zəmi varsa, xırmanı var,

dən varsa, dəyirmanı var.

Min dərdin min dərmanı var,

mərəzlə məlhəm yanaşı.

 

Beşikdən məzara qədər,

bir yoldadır xeyirlə şər.

Bədbəxtliklər, xoşbəxtliklər

həm ayrıdır, həm yanaşı.

 

 

Toxundun

 

Zərif, incə qönçələri duymadın,

soluxmuş, ətirsiz gülə toxundun.

Tikanları oxşamaqdan doymadın,

göynəyənə gülə-gülə toxundun.

 

İzini itirən izi görmədin,

gözünə dikilən gözü görmədin.

Ocaqda qızaran közü görmədin,

bozaran, ağaran külə toxundun.

 

Gah qalxan, gah enən dalğadı nəğmə,

bulaq qulağında sırğadı nəğmə.

Gülmək istəyirkən ağladı nəğmə,

bəmi bəmdə qoyub, zilə toxundun.

 

Əsl sənət havasından haşasan,

səsi xırıldayan qəfəs quşusan.

Elə xəbərsizsən, elə naşısan,

köksüz köhnə simə, telə toxundun.

 

 

Qönçəmiz açmadı yazda...

 

Görüşmədik... Aramızda

bir addımlıq ara qaldı.

Qönçəmiz açmadı yazda,

qəlbimizdə yara qaldı.

 

İynə gözündən iz tapıb,

keçirə bilmədik sapı.

Döydük... Dinmədi göy qapı,

üz tutası hara qaldı?!

 

Sual söndü gözlərində,

gecə göylər közərəndə.

Başımızın üzərində

ulduz cüt, ay para qaldı.

 

Arzu - yaşıl, ümid - sarı,

hər ömrün öz rəng çaları.

Bozardı bəxt boyaları,

yerində ağ-qara qaldı.

 

Çəkmədik dərd, kədər - güldük,

bəlkə yersiz, hədər güldük.

Ürəksiz o qədər güldük,

ağlımız ağlara qaldı.

 

 

Əyil, üzündən öpüm...

 

Bir üzün gecədir,

bir üzün gündüz,

əyil,

gündüz üzündən

öpüm, dünya!

Bir üzün əyridir,

bir üzün düz,

əyil,

düz üzündən

öpüm, dünya!

Bir üzün qaradır,

bir üzün ,

əyil,

üzündən

öpüm, dünya!

Bir üzün dərədir,

bir üzün dağ,

əyil,

dağ üzündən

öpüm, dünya!

Bir üzün qışdır,

bir üzün yaz,

əyil,

yaz üzündən

öpüm, dünya!

Bir üzün qarıdır,

bir üzün qız,

əyil,

qız üzündən

öpüm, dünya!

 

 

Bu meydan, bu da şeytan...

 

Gördüyümüz həm igid, ər,

həm nadan meydanıdır.

, qara qoç, köhlən kəhər,

maya, madyan meydanıdır.

 

Namərd mərdi ilişdirir,

başmaqçı baş bölüşdürür.

Boşboğaz söz güləşdirir,

hərzə-hədyan meydanıdır.

 

Qorxaq batır, yaltaq çıxır,

əyni, beyni çılpaq çıxır.

Haqsız haqqa ortaq çıxır,

alan-satan meydanıdır.

 

Qeybət qırır odunçular,

fənd fırladır oyunçular.

Güdükdədir ovsunçular,

ilantutan meydanıdır.

 

Bayquşun başında çələng,

pişik cildindədir pələng.

Pəhləvanlar azman, nəhəng,

cüllüt, cırtdan meydanıdır.

 

Yaxın gəl, irəli, buyur,

güclünü gücsüzdən ayır.

Qoca şər meydan sulayır,

meydan şeytan meydanıdır.

 

 

Bəlkə geri dönəsən...

 

Yenə əl elədin xatirələrdən,

duamdır qoruyan səni xətərdən.

Asılı qaldığım pəncərələrdən

baxırdım ki, bəlkə geri dönəsən...

 

Səsimi adınla uddu dərələr,

yasımı dumanla tutdu dərələr.

Qoymadım nərgizlər nəfəs dərələr,

çağırdım ki, bəlkə geri dönəsən...

 

Yordum dizlərini - yoxuşa dönüb,

öpdüm izlərini - baxışa dönüb,

qışda qara, yazda yağışa dönüb,

yağırdım ki, bəlkə geri dönəsən...

 

Buludlar boşaldı can yeri kimi,

üfüqlər qızardı qan yeri kimi.

Qara gözlərinin dan yeri kimi,

ağardım ki, bəlkə geri dönəsən...

 

 

Dünənə dönəcəyəm...

 

Biz dünən görüşməliydik,

gəldin... Mən gələ bilmədim.

Necə düşdüm bu günə mən,

bu günlə gülə bilmədim.

 

Bilirəm, bu gündə yoxsan,

gözləmirəm bu gün səni.

Sən dünəndə, mən bu gündə,

necə gözləyim dünəni?!

 

Bu gün sənə dönəcəyəm,

keçən gündə gözlə məni.

Mən dünənə dönəcəyəm,

sən dünəndə gözlə məni.

 

Gəncə

 

 

Məmməd Alim

  

Ədəbiyyat qəzeti.- 2012.- 19 oktyabr.- S.5.