"Ədəbiyyat qəzeti" redaksiyasına

Hörmətli baş redaktor!

Milli mədəniyyətimizin klassik dünya ədəbi irsi ilə zənginləşməsində tərcüməçilərin zəhməti danılmazdı. XX yüzillikdə müasir tərcüməçilik sənətinin inkişafı dünya ədəbiyyatı xəzinəsinə pəncərə açdı. Xeyli ədəbiyyat inciləri doğma Azərbaycan dilinə çevrildi.

Bu bir həqiqətdir ki, sənətkarlıqla edilən bədii tərcümələr orijinala yaxın olduğuna görə mənəvi zövq, mənəvi qida mənbəyi kimi özəlləşdi.

Qeyri-adi yaradıcılıq olan tərcüməçiliyin özünəməxsus xüsusiyyətlərinin - "sirlərinin" ədəbiyyat həvəskarlarını cəlb etməsi, düşündürməsi təsadüfi deyildir.

Unudulmaz Hüseyn Şərifin (9 fevral 1909 - 25 mart 1989) tərcümələrində doğma dilin bədiiliyi, şəffaflığı və şirinliyi oxucuları həmişə valeh edirdi. Ona görə yeri düşəndə Hüseyn Şərifdən onun tərcümə sənəti haqqında mülahizələrini öyrənməyə çalışırdım.

Azərbaycan tərcüməçilik sənətinin ustadı Hüseyn Şərif söhbətlərinin birində ömrünün əlli ilindən çoxunu həsr etdiyi "əzablı" yaradıcılığından söz açdığı zaman A.M.Qorki (15 cildliyinin 6 cildi), F.M.Dostoyevski, İ.A.Bunin, İ.A.Qonçarov, M.Şoloxov kimi qüdrətli rus sənətkarlarından tərcümə etdiyi roman, povest və hekayələrin ona bilik xəzinəsi, sənət məktəbi olmasından həvəslə danışırdı. Bu böyük məktəb onu kamil tərcüməçi və peşəkar redaktor kimi formalaşdırmışdı.

Hüseyn Şərifin özünün tərcümə sənətinə vurğunluğu, peşəkarlığı haqqında mənim xahişimlə yazdığı xatirə-məqaləsini (fevral, 1968) ədəbiyyat həvəskarlarına, gənc tərcüməçilərə və tədqiqatçılara faydalı olacağını nəzərə alaraq "Ədəbiyyat qəzeti"ndə çap etməniz faydalı olardı.

Dərin hörmətlə,

Teymur Əhmədov

Ədəbiyyat qəzeti.- 2012.- 27 yanvar.- S.4.