Qürbətdə söhbət

İki dost görüşdü qürbət ölkədə,

Əl verib öpüşdü qürbət ölkədə.

Birisi soruşdu: - A dost, hardasan,

Yaxında, uzaqda, yoxsa burdasan?

Düşündüm bəlkə də dönmüsən geri,

Ya da gətirmisən doğma yerləri.

Yox dedi, - o birisi, canım burdayam.

Yaxında dünyadan köç etdi anam,

Dəfninə yığışıb gedə bilmədim,

Əlimdən gələni edə bilmədim.

İş-güc də başımı qatmışdı yaman,

İmkanım olmadı çıxım aradan.

- İş-gücü axtarıb tapmaq mümkündür,

Həyatda hər şeydən ana üstündür.

Yasına gedəydin gərək arvadın,

Qalıb ümidində qohumun, yadın.

Unutdun vətəni, ananı neçin?

Dərdinə alışıb-yananı neçin?

- Doğrusu, istədim dönüm vətənə,

Doğma od-ocağı yad edim yenə.

Qorxdum ki, Qarabağ davası düşər,

Birdən apararlar oğlumu əsgər.

Aman-zaman qardaş, bircə balam var,

Gedib qayıtmasa ürəyim partlar.

- Gəl əyri oturub danışaq düzgün,

Əgər müharibə başlasa bir gün.

Döyüşə getməsə bizim oğullar,

Düşmənlə üz-üzə durmasa onlar,

Vətəni kim onda azad edəcək.

Torpağın qeydinə biz qalaq gərək.

- Gəl bu cür danışma sən mənim ilə,

Tənə də eyləmə bu qədər belə.

Bizəmi qalıbdır dərdi vətənin,

Yoxsa işin-gücün qurtarıb sənin?

Mənə həm anadır qürbət, həm vətən,

Deyib uzaqlaşdı durduğu yerdən.

Göy göl

Düşmənlər Qarabağı tutandan sonra Göy gölə səyahət etmək olmur.

Çünki gəlib-gedənləri onlar dağlardan gülləyə tuturlar.

Daha yox üstünə gəlib-gedənin,

Çalıb-çağıranın, şadlıq edənin.

Günbəgün çoxalır həsrətin sənin,

Qəlbimi incidir bu halın, Göy göl.

O toylu-büsatlı günlərin hanı?

Heyran eyləyirdi hüsnün insanı.

Gəzirdi şöhrətin-şanın hər yanı

Hürkübdür ceyranın, maralın, Göy göl.

Gözün yollardadır qüssə, qəmin var,

Həsrətin qəlbini yandırıb-yaxar.

Düşmən gülləsinə olursan düçar,

Pozulur novrağın, cəlalın, Göy göl.

Gör neçə zamandır, neçə müddətdir

Bütün Azərbaycan sənə həsrətdir.

Bu nə məşəqqətdir, bu nə dəhşətdir?

Göllərin sərdarı, hilalı, Göy göl.

Mənim də qürbətdə xoş keçmir günüm,

Ucalır göylərə harayım, ünüm.

İstərəm yığışıb Bakıya dönüm,

Çıxmayır başımdan xəyalın, Göy göl.

Tezliklə düşməndən alınar qisas,

Dinər Qarabağda yenə qaval, saz.

Mahnılar göylərə eyləyər pərvaz,

Sənin də gülümsər camalın, Göy-göl.

Gəlməmişəm qürbətə

Vurur böyük sevinc ilə, fərəh ilə ürəyim,

Ağır günlər gəlib keçdi, Allah oldu köməyim.

Dadlı-dadlı yeməklərdən nuş edirəm özümçün,

Fikir, xəyal eyləmirəm nuru getmiş gözümçün.

Taleyin bu gününə də şükür olsun deyirəm,

Öz işimdə-gücümdəyəm, əlimdən düşmür qələm.

Qəlbim mənim bir qaladır, tab edir hər möhnətə,

Mən xoşbəxtlik tapmaq üçün gəlməmişəm qürbətə.

Ürək deyir, qələm yazır vətənimdən, elimdən,

Gəncə kimi şəhərimdən, Oğuz kimi gülümdən.

Xəyalımda Azərbaycan torpaqları canlanır,

Neçə-neçə oylaqları, oymaqları canlanır.

Bir muzeyə dönüb bu gün qədim İçərişəhər,

Heyran qalır bu yerlərə gəlib-gedən turistlər.

Hər gələndə Bakıya mən qəlbim gəlir riqqətə,

Mən xoşbəxtlik tapmaq üçün gəlməmişəm qürbətə.

İndi qürbət ölkələrdə qərib-qərib gəzən var,

Taleyindən inciyən var, taleyindən küsən var.

Vətənini atıb gəlib, bilmir o var, ya yoxdur,

Qəlbi şimal buzları tək gün görməyir soyuqdur.

Atasını, anasını xəstə qoyub bəzisi,

Öz yurdundan, yuvasından daha doyub bəzisi.

Gəzir siqar çəkə-çəkə gah kənddə, gah şəhərdə

Tab gətirsin ürək necə bu ağrıya, bu dərdə?

Zəhmət canın cöhəridir, alışaq gəl zəhmətə,

Mən xoşbəxtlik tapmaq üçün gəlməmişəm qürbətə.

Qürbət mənim evim deyil, nə isti od-ocağım,

Nə Qubamdır, nə Şəmkirim, nə də gözəl Qazağım.

Fəxr edirəm doğulmuşam Azərbaycan elində,

Dolaşmışam, gəzmişəm mən çəmənində, çölündə.

Ana vətən eşqi ilə qoy döyülsün qəlbimiz,

Ondan böyük məhəbbətlə danışaq biz, gülək biz.

Çıxartmayaq Qarabağı yadımızdan bir an da,

Canımızdan keçək hətta o diyarın yolunda.

Birdəfəlik nöqtə qoyaq ayrılığa, həsrətə,

Mən xoşbəxtlik tapmaq üçün gəlməmişəm qürbətə.

Münhen-2013

Simax Şeyda

Ədəbiyyat qəzeti.- 2013.- 6 dekabr.- S.7.