“Ürəyin sağlam
və qələmin iti olsun”
Türk jurnalisti Orxan Aras Vidadi Babanlı haqqında
Mən bir gənc
adamam, əlimdə əsa,
Üzümdə həyatdan minbir cizgilər…
Mən bir gənc
adamam, həyat buraxsa
Bir əsr yaşaram, yaşlı deməzlər!
Bu sətirlərin müəllifi
olan Azərbaycan yazıçısı Vidadi
Babanlı ilə ilk görüşümü xatırlayıram…
Əlini mənə doğru uzatdığında
bir an qarşımda gənc araşdırmaçı
Vüqar Şəmsizadənin
durduğunu zənn etdim. Az qala
ona "salam" yerinə canından daha çox sevdiyi Arzunu soracaqdım… Amma susdum. Eynilə haqsızlıqların qarşısında
bəzən vicdanın
susduğu kimi.
Ədəbiyyat - insanı hər dəfəsində
yenidən və fərqli bir şəkildə var edən bir sənətdir.
Fransız filosofu
Georges Bataille, ədəbiyyatda
yenidən yaratmanın
pislikdən keçdiyini
iddia edir. Halbuki Şərqdə şərin belə xeyri vardır (Əhvən i şər) və Şərqin ədəbiyyatı
Qərbin əksinə
hər şeyi yox etməz, öldürər və şəfqətiylə yenidən
yaradar!
Qarşımdakı "Gənc adam", bir dövrü yalanları, doğruları, dostluqları,
eşqləri, xəyanətləriylə
yenidən yaradaraq gözlərimin önünə
sərən bir insandı. Bədbəxt sovetdəki o dövr mənə o qədər yabançı ki, o dövrün hekayəsini hər oxuduğumda sanki əfsanələr dinləyirəm kimi gəlir mənə.
"Gənc adam"ın qarşımdakı varlığı
o dövrün əfsanə
olmadığını, acı
bir gerçək olduğunu mənə anladırdı.
Və mən susurdum.
İlk tanış olduğunuz bir ədəbiyyat adamıyla
nə danışılar?
Ədəbiyyatmı? Yoxsa həyatmı?
Biz həyatdan danışdıq.
Tam səksən beş illik bir ömrü
gəncliyə daşımış
müdrik bir insanla həyatı danışmamaq mənim üçün müdhiş
bir əskiklik olardı. Bu əskikliyi gözə alammazdım.
Təbii ki, ona,
"Həyat nədir?"
- deyə sormadım.
Sadəcə, gözlərində və hələ gəncəcik qalmış
təbəssümlərində həyatın acılı-şirinli
izlərini axtardım.
Tapdım da. O izlərdə peşmanlıq
və usanmışlıq
yoxdu. Cəhd, ümüd və xoşbəxtlik vardı. Eynilə onun şah əsərim dediyi romanı - "Vicdan susanda"dakı qəhrəmanı Vüqarda
olduğu kimi…
Vüqar nə üçün
yaşayırdı? İdealları
və eşqi üçün… Bu səksən
beş yaşındakı
gənc adamın da simasında ən qədim idealların və ən təzə eşqlərin izlərini hərf-hərf oxumaq mümkündür.
Yanında qaldığım iki saat içində
ondan həyatı oxuya bildiyim qədər oxudum. Dilimdən tökülənlər
oxuduqlarımın yanında
sadəcə təfərrüatdı.
O təfərrüatların kölgəsində yemək
yedik, çay içdik, lətifələr
anlatdıq. Amma əsas məqsədimiz olan ədəbiyyat haqqında bir kəlmə də olsun danışmadıq.
Bir kəs olsun qapısından içəriyə addımımı
atmadığım bir
kimya fakültəsi, səslərini duymadığım
elm adamları, qısqanclıq
rüzigarları və
var olma davası içində yuvarlanıb gedən o dövrü və o dövrün insanlarını
ustalıqla günümüzə
və hətta gələcəyə daşıyan
bu "Gənc adam" mənalı və müdrik gözləriylə gözlərimin
içinə baxırdı.
Əslində ona sorulacaq
o qədər soru vardı ki! Romanındakı İsməti
qəsd edərək
"İnsan insanı
nə üçün
qısqanır?" - deyə
bir sual verə bilərdim. Hətta ona hər insanın ruhunda bir azacıq
özünə yer tapan qəhrəmanlarından
biri olan Mərhəmətdən izlərin
olub-olmadığını da sora bilərdim.
Sormadım. Onları kitabdakı rollarında rahat buraxmaq istədim. Amma flaubertin "Madam Bovari mənəm" sözü
hər ağlıma gəldikcə arada bir "Siz nə
qədər vüqarlısınız?"-
deyə düşüncələrimi
məşğul edən
sualı bilirdim ki, əsla verəmməyəcəm.
"Gənc adam" mənim sual dolu gözlərimdə nələr olub bitdiyini anlamış kimi, qolumdan tutub məni kitabxanasına götürdü.
Üst-üstə yığılmış
kitabların arasında
mən "Vüqarı,
Arzunu, professor Söhrab
Günəşlini ararkən
o, mənə "Haydı,
ver suallarını"
- demiş kimi baxıb bir başqa kitabını -
"Bulanlıq dünya"nı
imzalayıb verdi.
Suallar hələ cavabsızdı. Ən yaxşısı da sualları ona deyil, əsərinə ünvanlamaqdı. Çünki
yazarların özləri
deyil, əsərləri
toplumun aynasında özünə yer tapırdı. Bəlkə
də bu səbəbdən Z.Stefan Dostoyevski haqqında belə demişdi:
"Rusiya xristian olduğu üçün
Dostoyevski xristiandır.
O, əslində xristianlığa
deyil, Rusiyaya inanırdı".
Bu "Gənc adam"ın gözlərində, duruşunda,
baxışında da
Azərbaycana və onun gələcəyinə
yönəli böyük
bir inanc vardı. Bəlkə də bu inanc
ona "Vicdan susanda" kimi altı yüz səhifəni keçən
bir roman yazdıra bilmişdi.
"Gənc adam", yəni dövrünün
şahidi, yəni müdrikliyin timsalı, yəni bir çinar
olan Vidadi Babanlı mənə o iki saat içində
heç də çox danışmadan, izah etmədən gözlərindəki işıqla
həm həyatdan, həm də ədəbiyyatdan anlatmışdı.
O anlatışları mən
onun inandığı
davadan, yəni bağımsız və gələcəkdə vüqarlar
kimi idealist, özündən
əmin, çalışqan,
dürüst və eşq dolu nəsillərlə
dolu olan Azərbaycana olan inancından anlamışdım.
Və mən özümü gecənin
bir yarısı, qoltuğumda o "Gənc
adam"ın kitablarıyla
Bakının artıq
mənim üçün
getdikcə tanış
hala gələn küləkli küçələrinə
atdığımda içim
rahatdı… Artıq həyat ovuclarımın içindəydi deyə bilərdim. Sadəcə kiçik bir çaba həyatı öyrənməmə yetəcəkdi.
Bu duyğularla "Gənc adam" Vidadi Babanlının mənə
verdiyi "Bulanlıq
dünya" əsərini
birnəfəsə oxuyub
bitirdim. Azərbaycanın
ağır bir imtahandan keçdiyi
1985-1990 arası və
sonrakı illərdən
bəhs edən bu əsər Azərbaycan cəmiyyəti
və keçid müddəti haqqında mənə çox şey öyrətdi. İnsanların zəiflikləri,
toplumun basqılı tutumu, sistemdən qaynaqlanan boşluqlar və ədalətsizliklər
bir film kimi gözlərimin önündən
axıb getdi. Gözəl Durnanın şəxsində Azərbaycan
qadınının çabası,
mücadiləsi, xəyal
qırıqlıqları, aldanışları
romanda gerçəkliyə
yaxın bir üslubda verilmişdir. Hər cəmiyyət də bütün şeytanlığı və
fəsadıyla yer tapa bilən Əfsun kimilərin toplumu və insanları sömürmə
arzuları, uğurları
doğru insana ümidsizlik aşılamır.
Səbəbi isə bütün pozulmalara rəğmən toplumda Fərid kimi namuslu insanların varlığıdır.
Romanda 20 Yanvar qətliamı və müsibəti sanki tarixə düşülmüş
bir not acılı təsvirlərlə və
anlatımlarla verilmişdir.
Yazar, əlindəki lupayla yaşadığı
şəhərin problemlərinə
işıq tutmuş və birdən-birə çökən bir sistemin altında qalan kiçik insanların dramlarını
ustalıqla qələmə
almışdır. Romanın
uğurluğu qəhrəmanların
sadəcə bir yönüylə deyil, hər yönüylə verilə bilməsindədir.
Durna həm zəif, həm də güclü bir qadındır. Əfsun bəzən xain və namussuz,
bəzən də vicdanının səsini dinləyən bir insandır.
Vidadi Babanlı bu əsəriylə hələ özündə
yazma gücü görən və dəbi keçməyən
ən önəmli yazarlardan biri olaraq görülməkdədir.
Amma onun özünə görə
ən önəmli əsəri "Vicdan susanda" isimli romanıdır. Minlərlə
insanın hafizəsində
hələ qalmağa
davam edən 620 səhifəlik "Vicdan susanda" romanı bir dövrə işıq tutmasına rəğmən bütün
dövrlərdəki problemləri
dilə gətirən
bir əsər olaraq ədəbiyyat dünyasında yerini almışdır. İnsanın
nəfsi, yalanı, xəyanəti və çevrəyə verdiyi zərər hansı dövrdə aktual deyil ki? Hələ
insanı saran-sarmalayan,
dəyişdirən, yerdən
alıb göylərə
sovuran eşq! Hansı dönəmdə
eşq köhnəlib
aktuallığını itirə
bilər ki?
Sürəkli təzələnən
bir eşqlə və gün keçdikcə zirvələşən
bir müdrikliklə yaşayan bu "Gənc adam"ın macərası bir köşə yazısına
sığacaq qədər
qısa deyildir. Əlbəttə, onu Azərbaycan ədəbiyyatının
araşdırıcıları hər dönəmdə yad etməyə davam edəcəklər.
Ürəyin sağlam və qələmin iti olsun, "Gənc adam!"
Hazırladı: Sərvaz
Ədəbiyyat qəzeti.- 2013.- 8 fevral.-
S. 5.