Dost sözü

Sovet dönəmində ali təhsil alıb, sonra lap gənc yaşlarında xarici ölkələrdə işləmiş adamların talelərində bir oxşarlıq olurdu. Bir çox yaşıdlarından fərqli olaraq qapalı bir mühitdən çıxıb təsəvvüründə canlandırdığı, obrazını yaratdığı ölkə ilə üz-üzə gəldiyin zaman dərk edirdin ki, burada artıq sən özünsən, nəinki başqaları üçün, ilk növbədə özün üçün açılırsan. Tezliklə yeni münasibətlər sistemində özünü tanımağa başlayırsan.

1963-cü il mayın 1-də Əli-Bayramlı (indiki Şirvan) şəhərində anadan olmuş, Azərbaycan Dövlət Universitetinin şərqşünaslıq fakültəsini fərqlənmə diplomu ilə bitirmiş Məsiağa Məhəmmədinin bütün indiyə qədərki, inşallah, bundan sonrakı həyatı da fərqlənmələr sərgisi kimi davam edir.

Universiteti bitirib birbaşa Əfqanıstanda tərcüməçi kimi hərbi xidmətdə olmuş (1985-1987), bir sıra medallarla təltif edilmişdir. Əfqanıstan kimi havası barıt qoxuyan, nəinki hər gün, az qala hər saat ölüm xəbərlərinə bürünmüş bir ölkədə medallarla təltif olunmaq üçün təkcə yüksək peşəkarlığın kifayət etmədiyi o dövrün doğmaları üçün böyük nigarançılıqlar içində yaşamış bütün həmvətənlərimizə bəllidir.

Təbiətən nikbin insan olan Məsiağa müəllim hətta ölüm saçan odun-alovun içində belə nikbin hekayətlər yaradırdı. Bunlardan biri Kunduzdan Bağlana uçarkən baş vermişdir. Çox riskli bu uçuş marşrutunda Məsiağa bir general və başqa zabitlərlə onlara təhkim olunmuş təyyarəyə tərəf yönələndə bir əfqan generalı Məsiağaya yaxınlaşaraq mütləq uçmalı olduğunu, lakin təyyarəsinin gəlib çıxmadığını söyləyir və ona kömək etməsini xahiş edir. Məsiağa onun tək olduğunu dəqiqləşdirib rus generalından onun da təyyarələrində uçmasına icazə verməsini xahiş edir. Bir neçə dəqiqədən sonra general böyük baqajlı iki nəfərlə təyyarəyə yanaşır. Ona yönələn təəccüblü baxışlara əfqan generalı: “Mən təkəm, bunlar mənim ekipajımdır” - deyir.

1987-ci ildən etibarən Azərbaycan Milli Elmlər Akademiyası Ziya Bünyadov adına Şərqşünaslıq İnstitutunda laborant, kiçik elmi işçi, böyük elmi işçi, direktor müavini vəzifələrində çalışmış, 2004-cü ildən həmin institutun İran filologiyası şöbəsinin müdiri olan Məsiağa müəllimin işıqlı şəxsiyyəti, təmkinli davranışı, ətrafında insani mühit yarada bilmək istedadı onunla yanaşı addımlayan dostlarını, həmkarlarını həmişə inamlı edib. Bu adam nəsillər arasında ünsiyyət körpüsü salır, yarada bilir. Uzun illər ərzində hamımız dünya şöhrətli Rüstəm Əliyevin, xalqın sevimlisi Əlibala Hacızadənin, ustad Söhrab Tahirin onunla necə səmimi, sayğılı, şirin dostluq etdiklərinin şahidi olmuşuq. Bu böyük şəxsiyyətlərin hər biri onun istedadına böyük hörmətlə yanaşmış, ondan böyük, möhtəşəm uğurlar gözləmişlər.

Əlibala Hacızadə ona sonsuz məhəbbət bəsləyir, onunla fəxr edir, “gələcəyin Rüstəmi” adlandırırdı. Əlibala müəllim Rüstəm Əliyevlə Məsiağa Məhəmmədinin lap ilk tanışlıq dövrü baş vermiş bir əhvalatı danışmağı çox sevərdi. Bir yığıncaqda korifey Rüstəm Əliyev özünə məxsus pafosla çıxış edir. Sonda çıxışa münasibətlər bildirilir, gənc Məsiağa Məhəmmədi başqalarından fərqli olaraq çıxışın hansısa bir məqamı ilə razılaşmadığını bildirir. Rüstəm müəllim təəccüblə Məsiağaya baxıb onun belə təmiz rus dilini harada öyrəndiyini soruşur. Məsiağa cavab verir ki, doğulduğu, orta təhsil aldığı Əli Bayramlıda. Rüstəm müəllim deyir ki, işə bax e... mən gedib Leninqradda öyrənmişəm. İradla bağlı isə deyir ki, belə ciddi məsələni belə dar macalda araşdırmaq olmaz. Əlibala müəllimi və bir neçə dostlarını göstərib: "Gərək gedib bir yerdə oturub, yaxşı-yaxşı müzakirə edək" - deyir.

...Əlibala Hacızadə onu həmişə “gələcəyin Rüstəmi” adlandırırdı.

Biz sevinirik ki, o, ustadlarının etimadını doğrultdu, onların ruhunu şad etdi, bu günün Məsiağası oldu.

Bayram Ağayev

Nizami adına Ədəbiyyat

İnstitutunun aparıcı elmi işçisi

Ədəbiyyat qəzeti.- 2013.- 3 may.- S.7.