Bahar gələndə

Qışda donmuş sular

donundan çıxır,

Bənövşə sivrilib qınından çıxır,

Torpağın dərd-səri

canından çıxır -

Bahar gələndə.

Sellənən sularda nədir

bu «dava»?

Küləklər mat qalıb

bu qovhaqova.

Bir gündə on dəfə dəyişir hava -

Bahar gələndə.

Göylərin özündə mərəkə qopur,

İldırım atını dördnala çapır.

Yağış gül-çiçəyin üzündən öpür -

Bahar gələndə.

Yarpaqda dincələn büllur

şehə bax,

«Qırx düymə» üstündə

əlvan zehə bax.

Çəməni məst edən zərif

mehə bax -

Bahar gələndə.

Yayda da havalar

soyuya bilər

Yenə göz yaşların

muncuqlanıbdır,

Bir heçə bənddir ki, ələnsin yerə.

Sanki yanağında od qalanıbdır,

Yaman bənzəri var al üfüqlərə!

İncidən kəlməmdən

incimə, gülüm,

Yayda da havalar soyuya bilər.

Daim şirin-şirin danışan dilim

Acı sözlərinə son qoya bilər.

Hərdən toxunanda

kövrək qəlbinə,

Xeyli vaxt özümə gələ bilmirəm.

Dörd yanım gülüşə bürünsə yenə

Şadlana bilmirəm, gülə bilmirəm.

Ancaq hər günahı sən

məndə görmə,

Səmanı bir anda örtür buludlar.

Gül solsa təqsiri

çəməndə görmə,

Torpaq üzərində tikana nə var!

Eşq ilə əkizdir kədər də, kef də,

Onu cüt qorusaq iki bölünməz.

Axı, umu-küsü olmayan evdə

Əsl məhəbbətin günəşi sönməz.

Qəm nədir bir daha

salmayaq yada,

Əbədi son qoyaq olub-keçənə.

Nə qədər ikimiz varıq dünyada

Gərəyəm mən sənə, gərək

ol mənə!

Payızın son ayı

Görən yay hara gedib?

İsti hara köç edib?

Hava özü üşüyür,

Külək də bərk tövşüyür.

Daha əsmir o yavaş.

Təbiətdə bir təlaş,

Narahatlıq duyulur.

Çobansız qalan dağlar

Qar yorğanda uyuyur.

Hər yanda gül-çiçəklər

İstəmədən solubdur.

Quzeyin sis-dumanı

Arana yol salıbdır.

Elə bil ki, xınadan

Don geyinib bağça-bağ.

Axar çay həzinləşib,

Lal olubdu xan bulaq…

Nə gizlədim, hər tərəf

Qüssəylə tən görünür.

Təkcə azad buludlar

Gözümə şən görünür!

Qış lövhələri

Buludlar Günəşi tez-tez gizlədir,

Gədiklər dumandan hörüklər hörüb.

Şaxta uşaq kimi dəcəllik edir,

Elə bil baharı uzaqda görüb.

Qayalar yerindən qopmasın deyə,

Sal buzlar onlara sütun olubdur.

Düzlərdə ceyrana, dağda kəkliyə

Qar altdan yem tapmaq

çətin olubdur.

Tənha çinarın da halı pərişan,

Yaşıl yarpaq üçün sanki dərd çəkir.

Elə bil gözləyir tez düşsün axşam,

Axı o, çılpaqdır, xəcalət çəkir!

Arabir səs salan ağacdələndi,

Bağ-bağat xəyala daldığı anda.

Axar çay buz güzgü olubdur indi,

Suya gedən qızlar bəzənər onda!

Ömrümün qışına oxşar bu fəsil,

Onun varlığını sevirəm ancaq.

Heyif, ümidimdə küləklər əsir,

Bilmirəm sabahım necə olacaq!..

Həsən Valeh

Ədəbiyyat qəzeti.- 2013.- 8 noyabr.- S.8.