Qənbər Şəmşiroğlu

Dağlardan ayrı

İstədim dağların vəsfi yazam,

Sözü çətin qoşam dağlardan ayrı.

İlhamım köklənmir ürək deyənə,

Paslanmış bir xışam dağlardan ayrı.

Bu dağlar dərdimi yaman tərpətdi,

Onlar həmin dağlar, könlüm bərbaddı.

Murovdan ah çəkdim, fələyə çatdı,

Perikmiş bir quşam dağlardan ayrı.

O dağlar toy evim, düyünüm oldu,

Qibləm, qibləgahım, öz dinim oldu,

Müqəddəs "Quran"ım, ayinim oldu,

Minbir dərdə tuşam dağlardan ayrı.

Bizimlə ün tapdı, gün gördü Murov,

Məni tanıyınca hönkürdü Murov,

Dağlara sultandı, hünkardı Murov,

Bəlalı bir başam dağlardan ayrı.

Koroğlu zirvəsi kəmər-kəmərdi,

Zirvələşən Ömər hansı Ömərdi?!

İldırımlar udan bir hünərvərdi,

Mən - səhərsiz axşam dağlardan ayrı.

Atamdı, babamdı, ulu əcdadım,

Bir ömür can atdım çiyninə çatım.

Onlara borcludur adım, urvatım,

Dağı çətin aşam dağlardan ayrı.

Çatdım qarşısına daş gorgahların,

Önündə lal oldum incik ruhların.

Tənəsi ağırdı o ərvahların,

Yox ömür, yox yaşam dağlardan ayrı.

Dağların başıydı yurdum, yuvam da,

Getmir cəsarətim - nisgil qovam da.

Həsrət pəncəsində elim, obam da,

Qurumaz bir yaşam dağlardan ayrı.

Kitabım, dəftərim, hafizəm dağlar,

Gəldim ki, sinəndən gül üzəm, dağlar.

Qənbərəm, ta sizsiz gülsüzəm, dağlar,

Məsrəfsiz bir daşam dağlardan ayrı.

Gərəkdi

Gəvə toxumağa hazırlaşana

Daraq, piltə, iy və cəhrə gərəkdi.

Nəmiyə yığılan yığıntı üçün

Ağacdan düzəlmiş nehrə gərəkdi.

Abır-həya edib, arını qansan,

Daim el içində başda durarsan.

Qızdan öz nəslinə bir təmiz ad-san,

Oğuldan ataya bəhrə gərəkdi.

Gəl Qənbəri yaxşı eşit, qadası,

Səndən uzaq olsun dilin xatası.

Palıdı kəsməyə odun baltası,

Kol-kosa uzunsap dəhrə gərəkdi.

Gətirib gəlmişəm

"Biz tərəfə bir də gəlmə!" - demişdin,

Yarpaq olub, yel gətirib gəlmişəm.

Bizdən sizə gələn yollar enişdi,

Yağış yağıb, sel gətirib gəlmişəm.

Yaranmışam səndən ötrü ölməyə,

Ala gözlüm, nə var bunu bilməyə.

Barışmağa, danışmağa, gülməyə

Şirin-şirin dil gətirib gəlmişəm.

Bu gün çıxdım bir məramsız səfərə,

Hara baxdım - görmədiyim mənzərə.

Səmti çaşıb düşdüm çöldən-çöllərə,

Bənövşəli çöl gətirib gəlmişəm.

Mən Qənbərəm, a şöhrətli dilbərim,

Sevdasında ağır şərtli dilbərim.

İnsafa gəl, mərhəmətli dilbərim,

Qapınıza gül gətirib gəlmişəm.

Ay xanım

Keçmiş və unudulmaz bir dost

məni yad edib

Eşitmişəm, məni xəbər alırsan,

Minnətdaram, əziyyətdi, ay xanım!

Gözlədiyin gələr, deyər: könlümü

Aldadırsan nə müddətdi, ay xanım!

Bilirsənmi nə sənətlə məşğulam?!

Bəxş etdiyin müsibətlə məşğulam!..

Öz dərdimi böyütməklə məşğulam,

O da sənnən əmanətdi, ay xanım!

Bəxtin səni dilə tutub gətirdi,

Yol göstərib, yarı yolda itirdi.

İkimizi bir fəsildə bitirdi,

Neyləyəsən, təbiətdi, ay xanım!

İndi mənəm yerdən göyə alışan,

Axşam-səhər xəyallarla danışan.

İşim-peşəm öz dərdini soruşan

Bülbüllərə şikayətdi, ay xanım!

Kömək yoxdur gələn səsdən-səmirdən,

Yavaş-yavaş qor daranır kömürdən.

Hər gün sənə pay verirəm ömürdən,

Artıq məndə bir adətdi, ay xanım!

Məhəbbətin durdu niyə qəsdimə?!

fitva verdi ocağıma, tüstümə!

Mən qovuram, yenə gəlir üstümə,

Keçmək olmur, məhəbbətdi, ay xanım!

Xeyri yoxdu köhnə simə vurmağın,

Çətin olar uçulanı qurmağın.

"Qənbər!" - deyib, əhvalını sormağın

İndən belə nə zəhmətdi, ay xanım!

Ədəbiyyat qəzeti.- 2013.- 15 noyabr.- S.7.