Durna

Mən

yuxuda durna oluram

gecələr,

Çırpıb qanadlarımı

yerdən üzülürəm.

Geniş-geniş havalarda səf çəkən

Durnaların qatarında düzülürəm.

Uçuruq uça bildikcə,

Uçuruq diyar-diyar...

Uçuruq - qəlbimizdə

Torpaqdan aldığımız

Ən şirin,

Ən incə,

Ən sevimli arzular.

Uçuruq uça bildikcə...

Bizə həsrət qalan ellərə

Qanad salırıq,

Uca-uca dağların başında

Əylənib qonaq qalırıq.

Torpağın ətrini aparırıq

Ulduzların aləminə.

Həyat səsi qatırıq

Göydə soyuq-soyuq işıqlanan

ayın yalqızlıq qəminə.

Səhər

şəfəqlər oyadır məni.

Sevinə-sevinə durub

Qalxıram ayağa:

Sonra bütün günü

Nə həvəsim olur,

Nə macalım,

Bir də yerdən üzülüb

durna olmağa.

Düşüncələr

Ağır düşüncələr içindəyəm

bu axşam,

Bilmirəm,

ömrümü düzmü,

əyrimi yaşamışam.

Ömür keçdi

axıb gedən sular kimi.

Əsib keçdi sevinclərim

bir qanadsız ruzgar kimi.

İndi ağır düşüncələr içindəyəm,

Bilmirəm

kiməm

nəyəm?

Ey mənim gəncliyimi xatırladan, təzə qız,

bu sözləri səninçün

yazır titrəyir əlim,

Yazır ki, sən heç zaman,

ey ağıllı gözəlim,

Olmayasan mənimtək

dünyada yapyalqız.

Saçına dən düşəndə

ömrünün budağından

bir yarpaq salmayasan.

Belə həzin axşamlar

ağır-ağır fikirlər

bəhrinə dalmayasan.

Bahar nəğməsi

Yaşıllanır çöllər, oyanır torpaq,

Bəzənir gəlintək hər dərə, hər dağ,

Ruhuma bir adət olur çırpınmaq.

Məhəbbətim səndə, könlüm səndədir,

Bahar nə nazəndə, nə nəzandədir.

Gah yoluna çıxdım, gah yola saldım,

Gah intizar çəkdim, həsrətdə qaldım.

Qışda sorağını uzaqdan aldım,

Dedim əmanətim, eşqim səndədir,

Bahar nə nazəndə, nə nəzandədir.

Xoş nəğmələr qoşdum sənin adına,

Saf bir nəfəs kimi çatdın dadıma.

Bir həzin axşamda düşsəm yadına

Bil ki, məhəbbətim, könlüm səndədir,

Bahar nə nazəndə, nə nəzandədir.

Ayrılıq

Mən ki, doymamışdım heç vüsalından,

Mənə zülm elədi yaman ayrılıq.

Nə olardı bir gün durub yuxudan

Görəydim ki, olub yalan ayrılıq...

Biz ki, bir ruh idik iki bədəndə,

O gülüb-sevinsə gülərdim mən də,

Vüsalın bülbülü uçub gedəndə,

Daş kimi gəlbimdə qalan ayrılıq.

Kim qıydı dostların bahar elinə?

Mehriban sözünə, şirin dilinə,

Cananın sazını alıb əlinə

Əğyar mizrabıyla çalan ayrılıq.

Mən görəndə orda yaz səhəriydi,

Xoş nəfəs baharın küləkləriydi,

Açılan ağ badam çiçəkləriydi,

İndi onlardımı solan, ayrılıq!

Gün çıxar, dağların əriyər qarı,

Pozulmaz dostların əhdi, ilqarı,

Keçər ürək dərdi, könül qubarı,

Gəl etmə meydanda cövlan, ayrılıq!

Dənizin səsi gəlir

Unutmaq istəyirəm xatirələri,

Dənizin səsi gəlir...

Unutmaq istəyirəm

Qəlbimin sınıq məhəbbətini,

İztirablı bir eşqin hekayətini.

Unutmaq istəyirəm

Acı-şirin xatirələri,

Dənizin səsi gəlir.

Dəniz, sevdalı dəniz,

Əfsanələr kimi şirin, xəyali dəniz,

Sevmişəm dalğalarında,

Günəşində yanmışam.

Qumlu sahillərini

Yalınayaq gəzib-dolanmışam.

Məhəbbətim sənə bağlı, dəniz.

Sinəsi sinəm kimi

Hicran dağlı dəniz.

Unutmaq istəyirəm

Sahilində şirin yuxular ki keçən

Həzin axşamları,

Günəşli səhəri,

Unutmaq istəyirəm

Yandırıb-yaxan xatirələri,

Dənizin səsi gəlir...

Neyləyim

Ala gözlüm, səndən ayrı gecələr

Bir il kimi uzun olur, neyləyim?

Bağçamızda qızılgüllər hər səhər

Tezdən açır, vaxtsız solur, neyləyim?

Nərgizlərin gözü yaşla dolanda,

Bənövşələr baxıb qəmgin olanda,

Qərənfilin gözü yolda qalanda

Yasəmən saçını yolur, neyləyim?

Əsən ruzgarın da yoxdur vəfası,

Düşmüşdür başına özgə sevdası.

Lalənin cırılıb qəmdən yaxası,

Saçları pərişan olur, neyləyim?

Bəlkə tez gələsən əlac verəsən,

Sünbülün saçını yığıb hörəsən,

Əlvan çiçəkləri özün dərəsən,

Gözləri yollarda qalır, neyləyim?

Çəkir çiçəklərin gözü intizar,

Ayrılıqdan betər dünyada nə var;

Bu bahar axşamı səni bax, Nigar

Həzin-həzin yada salır, neyləyim?

Sənsiz

Bir son bahar da düşdü

ömrümün təqvimindən,

Nə sənə məhəbbətim,

nə həsrətim azaldı.

Özüm də heç bilmirəm

niyə bir ömür boyu

Gözüm uzaq yollarda -

sənin yolunda qaldı.

Bir qocaman dağ olsan

səni vurub yıxardım.

Ürəyimdən ən incə

teli necə qopardım?

Dünyada gözəl də çox,

gözəl ürəklər də çox.

Şirin-şirin arzular,

incə diləklər də çox.

Bir sən oldun könlümün

yaxın dostu, həmdəmi.

Sən olmasan tutmazdı

bəlkə əlim qələmi.

Sən olmasan baharın,

yazın ətri olmazdı.

Sən olmasan bir dünya

sevinc belə çox azdı.

Baharın çiçəkləri

açıb solmasın sənsiz.

Ömrüm sənsiz olmasın,

şerim olmasın sənsiz.

Nigar Rəfibəyli

Ədəbiyyat qəzeti.- 2013.- 22 noyabr.- S.4.