Sən mənim ən əziz

didərginimsən

Pərən-pərən düşən didərginim çox,

Sən mənim ən əziz didərginimsən.

Bilirəm, şəhərin qəribliyindən,

Ay nənə, bezmisən, təngə gəlmisən.

Ayrı yolumuz yox, cığırımız yox,

Qalmışıq həsrətin, odun içində.

Özünə yol tapa bilmirsən, nənə,

Bu qədər "özgənin", "yadın" içində.

Dərdin saya gəlməz, dözülməzdi bu,

Bilirəm, duyuram, dərdin dərində.

Ayrı yolumuz yox, əlacımız yox,

Gözü yolda qalıb Kəlbəcərin də.

Qubadlım, Laçınım qəm içindədir,

Hələ qan ağlayır nəğməli Şuşam.

Neyləyim, ay nənə, mən yaranandan

Dərdlə qolboyunam, qəmlə taytuşam,

Deyirsən saxlama qəfəsdə məni,

- Dərdimi artırma, qadan alım mən.

O geniş məhləni, bağçanı, bağı,

Geniş ev-eşiyi hardan alım mən?!

Özün sarıdığın yumaqlar kimi,

Gör necə bükülüb, qırışmısan sən.

O boyda dağlara sığmayan nənə,

Bir kiçik otağa sığışmısan sən.

Nəsib Nəbioğlu

Ədəbiyyat qəzeti.- 2014.- 4 aprel.- S.3.