Qarabağ şikəstəsi

 

Balamın canına,

atamın goruna,

işğal gününə...

- gör nəyə and içirəm:

səni çox sevdiyimdən

şeir yazmadım şəninə.

Elə bilərsən

bayrağın qara rəngi

olduğundan

utanıb yazmadım,

azadlığın boynunda üzəngi

olduğundan

utanıb yazmadım.

Yoox!

Dedim, birdən şerim

peşəkar ovçunun

öz adaxlısını gülləylə vurub

qaçırmağına bənzəyər,

memarın

qurduğu qalanı

sevincdən öz başına

uçurmağına bənzəyər.

Ona görə heç nə yazmadım

şəninə.

Gör nəyə and içirəm:

balamın canına,

atamın goruna,

işğal gününə...

 

Qiyamət

 

Tövbə, görünməyib fəlakət belə,

Damarı kəsilib göyün elə bil.

Tanrı qəzəbindən bulud əliylə,

Torpaq dizlərinə döyür elə bil.

 

Göydən zəhər yağır, zəhrimar

yağır,

Allahın altında hər nə var yağır///...

Minbərdə dörd olub mollanın

gözü,

Basdırdığı meyit küçəylə üzür.

 

Sular sonası da su altda qalıb,

Yağış havası da su altda qalıb...

 

Örtüb üstümüzə bu yağış-ağı,

Biləndə ölmüşük - enib aşağı,

Onda gələcək ki, haya Yaradan,

Sağ ikən görməsin onu bir

adam...

***

 

Yarpağın üstündə

damlaya -

işığı düşür damlara.

Qapıda elan:

“Giriş qıfıldan”

Sev illərlə,

unut qəfildən.

Kişi - istedadlı,

Qadın - isti, dadlı;

ya da əksinə:

həyatdı!

Bazardı, bazar

həftənin günləri

Satışda

saat əqrəbinin zəhəri.

...Darıxma, gəlirəm sabahla

İki güllə,

Bir silahla...

 

Sənsən hər yer...

 

Ömrümdən neçə gün qalıb,

neçə saat, İlahi?

Çoxdan səndən nə zəng gəlir,

nə amanat, İlahi!

Kim kəsib sən olan yerdə

söylə, yolu-yolağı?

Gedim hansı cəhənnəmə,

hardan gəlir sorağın?..

Nə vaxt çaparam dördnala

mən də əcəl atında?

At altımdan uçub gedə,

mən də sənin altından.

Ha uçsam da, öz üstümə

uçar öz günahım da,

Səhvlərimi deyim bəlkə,

çıxım söz günahımdan? -

...Doğmaca bacın qızına

mehr saldım - yadında?

Nə özgəyə verdim, nə də

özüm aldım - yadında?

Yolda qoydum gözlərini,

gözümü dağlayarsan,

Əllərinə qurban olum,

üstündə saxlayarsan.

Neçə kərə söz göndərdin,

ərindim, yazammadım,

Ürəyimdə ocaq çatdın,

naşükür qızınmadı.

Qadan-balan sızan yerə

şərab süzdüm - bilirsən,

Sənin qurduğun dünyaya

dodaq büzdüm - bilirsən.

Ruhumu da tərpətmədi

min cür nazü-nemətin,

Yamanladım taleyimi -

haqdan gələn qisməti...

...Mərhəmətin neyləsəm də,

günahımı aşmada

Çoxdandı ki, içimdə bir

yalvarış dolaşmada:-

Gedib tövbə eləməyə

mənə yer ver, İlahi,

Elə yer ki baxıb görüm

sənsən hər yer, İlahi!..

Günahımı nəylə desən

razıyam yuyum orda,

Əgər gücün çatsa məni

özündən doyur orda...

 

Müharibə əlili

 

Üzdü ayaqlarımı Vətən yolu

qayıtdım üzüqoylu...

qayıtdım

qurşağımın yuxarı qatıyla,

qayıtdım

əlil arabasının atıyla...

İki balam gözüyaşlı

arvadım başıdaşlı...

Yazıq hər əmrə müntəzir:

həm məni gəzdirir,

həm ... özü gəzir...

Süfrəmdə haram var -

dinmirəm,

İki ac balam var -

dinmirəm.

Dinmirəm

gül ağzı açılanda heyrətin:

«Vətəni qorudun, bəs öz

qeyrətin?!»

...Üzdü ayaqlarımı Vətən yolu

bu da mənə «sağ ol»u...

 

***

Bunu ancaq sənə danışıram-

Bircə balama

Kasıb evində bağlanmış

Turşu bankasıdı atan.

Ağzı hərdən açılır-

bayramdan bayrama.

Sənin dünyaya gəlişin də

Bayramdı deyə

Bir-iki sözüm olacaq

Allah eləsin oxşamasın

sağlığa,

nəsihətə,

öyüdə,

gileyə.

Bəlkə haçansa dadına çatdı

çətin gündə, bərk ayaqda.

Quş quşla ötmür balası,

Şair şairlə dilləşmir.

Quş budaqda oxuyur,

şair varaqda.

Qadına yalan danışmazlar,

Həqiqət kişidi, səhv eləmirəmsə.

Əlbəttə, kişi lazımdı qadına.

Kişiyə gerçəyi deməzlər,

yalan qadına oxşar daha çox.

Ona görə hər kişinin ürəyindən

baxmaq keçər yalanın dadına.

Bir də unutma,

Mən kimsəsizliyimdən bənzərsiz

oldum,

Sən deyəsən atana oxşayacaqsan.

...Bu qədər, balası.

Gecdir, uyu.

Gör göy üzü nə qədər

qayğıkeşdir,

gecənin kürəyinə

ulduzdan piltə qoyur...

 

Mən və O

 

Mən

Onun qucağını sevindirə

bilmədim

O

Məni ata eləmədi

Tanrı gördü

Dinc bəndələrik

bizə baş “ağrısı” əta eləmədi.

Mən

Onu itiyim kimi sevdim

O

Məni tapdığı qədər .

Arabir fişəng atırıq

Aramızdakı sərhədə.

Mən

Onu atıb gedərəm

Zatım qırıqdı, bilir.

Başını qaldırıb soruşuram:

-Sən necə?

Gözünün yaşıyla

Eynəyimi silir...

 

***

Görsən ki, qaranlıq çökür

aləmə,

Görsən ki, axşamdı...

fikir eləmə.

Bir uçuq yuxudu gecənin boyu

Nə qədər imkan var

rahatlan, uyu...

Qəflətən bir çağa salar

hay-həşir

Səhər - körpəsidi doğan

Günəşin.

Onu ovutmağa tələsər hamı,

Beləcə, salarlar yenə axşamı.

Təzədən qaramat basar

dünyanı,

Hanı doğan Günəş?

körpəsi hanı?

... Görsən hər tərəfdən

əlin üzülür,

Görsən üşüyürsən...

yandır özünü...

 

***

Yazırsan: «Ölürəm...»

Min şükür, alqış!

Nə yaxşı, sevgidən ölən

hələ var.

Demə, kişidən də mələk

olarmış,

Əzrayıl olanda axı nə olar.

 

Bilmirəm dünyanın xoşbəxti

deyim,

Bilmirəm dünyanın bədbəxti

sənə.

Düzü, istəmirəm xətrinə dəyim,

Cavab axtarıram nə vaxtdı

sənə.

 

Kimsə ayağını qoymaz içəri -

Könlümün keşiyin balam

çəkirsə.

Sevgi ötən gündür məndən ötəri,

Sən məni sevməklə dala

çəkirsən.

 

Cavab məktubumda sözlər

baş-ayaq,

Bir ucdan yazılır, pozulur elə.

Qorxuram öləsən - sevgi

yaşaya,

Qorxuram qalasan - məhəbbət

ölə...

***

Nə olar, bir səhər durub

görəsən,

Divarlar üstünə Allah yazdırıb.

Qış günü soyuqdan ölən ağacın

Yasına mart ayı yarpaq

yazdırıb...

 

Başını yelləsən, odu közərir,

İşıq vermir, amma işıq söz

verir.

Bircə eybi var ki, dünya

gözəlin

Məni qucağına qonaq

yazdırıb...

 

Şükür o göydəki ismin halına,

Şükür yağışına, şükür qarına.

Şükür adımızı öz jurnalına

Əcəl adqoydudan qabaq

yazdırıb...

***

 

Dan yeri - gecənin göydə

od tutan

Bağrıdı.

Xəbərin varmı? -

Bilmirəm.

Bir də yarpaq salma külək

poçtuna

Bağlıdı.

Xəbərin varmı? -

Bilmirəm.

 

Ürəyin - içəri qapındı sənin,

Aç görək, nəyin var qabında

sənin?!

Ömür-gün bölünüb... qalıqda səni

Saxladı.

Xəbərin varmı? -

Bilmirəm.

 

Hərəmiz borcludu bir can

ölümə,

Ölsək də, tapmarıq əncam

ölümə.

Tanrı qırmır bizi... ancaq

ölümə

Yoxladır.

Xəbərin varmı? -

Bilmirəm.

***

Ta günə satmıram günü

Geydir, hərraca çıxarım.

Məni oxşa pişik kimi

Səni ağaca çıxarım...

 

Çırtlayıb atdığın sözlər

Ürəyinə dəyər birdən.

Ayaq üstə ölmüşəm ki,

Götürən olmasın yerdən.

 

Allah dünya bazarının

Dalına daş qoyub gedib.

Vitrinə bir udum hava,

Bir damla yaş qoyub gedib...

 

***

 

Hardasa çölün düzündə

Su köşkü olmalıydı.

Ürəyimin alt gözündə

Son eşqim olmalıydı.

 

Bu axşam bir niyyət tutaq:

Gün batsın, qürub qalsın.

Bəs ömrü nəylə qorxudaq,

Yerində durub qalsın?!

 

Dünən bir təzə söz yedim

Dadı-duzu qaçmamış.

Ləpələr uğunub gedir

Külək ağzın açmamış.

 

Min illərdi təlxək dərdi

Dərd onu öldürmədə.

Bir yol ağlamaq istərdi

Kimsəni güldürmədən.

 

Gecə

 

Yoruldub oturdum

varağın bir küncündə.

Ürəyim it kimi ulayır,

it kimi...

at gücündə.

Qısa bir taya

şeir yığmışam

sözü misraya vura-vura.

Günəş-müqəvva görünsəydi...

gecəni quş təki

qorxuzub uçura...

Düşünürəm:

Yaşamaq!

- Dünyanın ən zor i şi!

Yaşamaq!

- İrəli qovaraq keçmiş!

fəqət...

İstəyirəm əcəl gələndə

qarşımda heç nə dayanmasın.

Məni elə çağırsın ki,

sevgilim yuxudan oyanmasın...

 

***

Canım-gözüm, şükr elə ki,

Ölsən də başın üstəki

Pəmbə buluddu, daş deyil.

 

Sevməyi var, sancmağı var,

Baxma hərdən uçmağı var -

Ürək yuvadı, quş deyil...

 

Neynəyərəm görən sənsiz?

Ha istədim, öləm sənsiz

Baxdım ki, mənlik iş deyil...

 

Bu da mənim baxtımdandı,

Gözüm Tanrı taxtındadı

Onun da yeri boş deyil...

 

Qulu Ağsəs

  

Ədəbiyyat qəzeti.- 2014.- 11 aprel.- S.3.