İstanbulda Şuşa

yuxuma girdi

İstanbulda Şuşa yuxuma girdi -

Köhnə məhəlləmiz... dəmir darvaza...

Bu necə yuxudu, ah bu nə sirdi -

Boz dağlar təzəcə çıxmışdı yaza.

Xanın səsi gəldi Qala tərəfdən,

Buludlar axırdı - bəyaz buludlar...

Bir qaya üstündə dayanmışdım mən,

Gözümdə-könlümdə böyük umudlar.

Yuxudan oyandım, - gecə yarıydı,

Quyruqlu bir ulduz düşdü dənizə.

Həsrət ürəyimi sancan arıydı,

Şuşa ilğım kimi göründü gözə.

Dəniz sahilində poyraz əsirdi,

İstanbul yuxusuz, İstanbul oyaq.

Bogazda qərib bir xəyal gəzirdi,

Qız qülləsi yaxın... Şuşa çox uzaq...

Gülhanə parkında

Gülhanə parkında bir yaz axşamı,

Gülhanə parkında hər tərəf işıq.

Bir ceviz ağacı... şair ilhamı...

Gülhanə parkında qafam qarışıq.

Şair yada düşdü, qəlbim alışdı,

fərqində deyiləm axan zamanın.

Bu ceviz ağacı mənə tanışdı,

Burda xatirəsi yaşar hər anın.

Şairə daş atar bəzən bir nadan,

Özündən bixəbər o daşa dönər.

Nazim əl eləyir uzaq Varnadan,

Həsrət gözlərimdə dumana dönür.

Bilirəm, görünmür həsrətin sonu,

İstanbul axşama qərq olur indi.

Gülhanə parkında aradım onu,

Gülhanə parkında Nazim yox idi...

Təbriz xatirəsi

Təbriz axşamlarını

xatırlayıram yenə.

Bir gün mən bu şəhəri

bağışlayacam sənə.

Sənin sevdan könlümdə

bir Təbriz laləsidi.

Bu sevdanı hifz edən

Gümüş Ay haləsidi.

Elə bil ki, haçansa

burda yaşamışam mən.

Təbriz qoxuyur, gülüm,

bax bu yaşıl yasəmən.

“Kəpəzin göz yaşları”

tablosunun önündə

Dağlar da ağlayar, bilirəm indi,

Kəpəzin göz yaşı axır kətandan.

Mənim fələk ilə aram sərindi-

Qarabağın qara bəxti yatandan.

Kəpəz ağlayırdı... könül pərişan,

Göygölün aynası yaşıla çalır.

Qıy vurub havada uçan quş bu an

Bulud karvanında qalxır, alçalır.

Bir tərəfdə matəm, bir yanda düyün,

Ömür qovğasına qarışıb başım.

Sehrli fırçaya əl vurma bu gün,-

Ağlatma dağları, rəssam qardaşım!..

Bizim dağlar

Çiçəkdən-çiçəyə qonurmuş kimi

Ulduzdan-ulduza qonur xəyalım.

Burda min bir dərdin bir əlacı var-

Yenə də cavabsız qalır sualım.

Quşlar ilk bahardan xəbər gətirir,

Dağların başında bulud çalması.

Mənim könlüm kimi çiçəkləyibdi

Yaşıl budaqlarda Quba alması.

Qaya kölgəsinə sığınıb bu dəm

Bəstəkar bulaqlar nəğmə oxuyur.

Bax, bir kəklik hürkdü kolun dibindən -

Dag havası kəklikotu qoxuyur.

Göy qurşağı kimi gözəldi dünya,

Dağlar vüqarlıdı, könül bəxtiyar.

Şair olmasan da şeir yazarsan,

Burda min bir dərdin bir əlacı var.

Türkanda yağış

Bağla pəncərəni - yağış yağacaq,

Gözəl bir lövhədi Türkanda səhər.

Bağla pəncərəni - şimşək çaxacaq,

Dalğalı dənizdə batacaq kədər.

Ağaclar yuyunar gürşad yağışda,

Ağaclar qol-qanaq açacaq indi.

Bu doğma torpaqda, bu şad yağışda

Ağaclar elə bil uçacaq indi.

Könüldə bir iz yox ağrı-acıdan,

Yağış döyəcləyər bəyaz damları.

Əl-ayaq kəsilər həyət-bacadan,

Evlərə tələsər kənd adamları.

Yağış damlaları yuyar qəlbimi,

Sən də pəncərədən baxıb gülərsən.

Gülərsən bir yağmur mələyi kimi,

Sən bu bağ evini cənnət bilərsən...

Ata məzarı

Dərələrdən duman qalxır, yüksəlir,

Uçurum dikində dayanmışam mən.

Uşaqlıq çağlarım yadıma gəlir,

Bizim məhəllədən başlardı Vətən.

Mavi nəğmə kimi axır buludlar,

Yarğanları yuyub keçir dağ çayı.

Bəzən şimşək olub çaxır buludlar,

Qayaları oyub keçir dağ çayı.

Yuyur dağı-daşı bahar yağışı,

Gözlərimdə bulud, qəlbimdə təlaş.

Ən gözəl şeirdi ana alqışı,-

Ata məzarı da Vətəndi, qardaş...

Elçin İSGƏNDƏRZADƏ

Ədəbiyyat qəzeti.- 2014.- 25 aprel.- S.3.