Qəribə taleli…

Peyğəmbərlərdən sonra Allaha daha yaxın şairlərdi. Onlar müdrik olurlar, müqəddəs olurlar. Günəş kimi parlaq, işıq saçan, Ay kimi nurlu. Şairlər xalqın tərcümanı, mənəvi dünyamıza şam-çıraq tutanı, sönməz məşəlləri sayılırlar. İllah da bizim xalqımız. Şairi ilahiləşdirən, ülviləşdirən, əlçatmaz, ünyetməz bilən xalqımız. Şair olan, şairləşən xalqımız. Bu işıqdan, bu nurdan Davud Nəsibə də pay düşüb. Şairliyi xoşbəxtlik, Allah vergisi sayan Davud Nəsibə...

Heç şübhəsiz, Davudun şairliyi şairlər yurdu Qazax torpağı ilə bağlıdır. Əsrarəngiz, şairən olan Qazax təbiəti. Şair həm də nəsildən-kökdən köklənib. Şairanə anası İnsan xanımın laylalarında, oxşamalarında, bayatılarında əfsanəyə, nağıla düşüb, tilsimlənib, heyrətlənib. Zaman keçib, şairlər bulağından su içib, şair olub, tanınıb, sayılıb, sevilib, seçilib. Şair Davd Nəsib kimi şöhrətlənib. Şeirləri ağızlarda-dillərdə gəzib. Könülləri titrədib, oynadıb. Sevinc sevinc ardınca, qəm-ələm də öz yerində, qayğısı da yetərincə.

Davud Nəsib təbiət şairi idi. Bu problemin şairin çoxçalarlı yaradıcılığında ön plana çəkilməsi təbii idi. Şair olasan, təbiəti sevməyəsən, ona vurulmayasan, ondan ilhamlanmayasan.

Uşaqlıq çağlarında, gənclik illərində Qazağın Qarayazı meşəsinin füsunkarlığı, Kürün axar-baxarlığı, dəliliyi, divanəliyi, Damcılının göz yaşları, Babakərin dağ vüqarı, ceyranlı-cüyürlü Ceyrançölün intəhasız genişliyi şairin ilham pərisi olub. Lakin yetkinlik, müdriklik çağında Azərbaycanın əsrarəngiz, əfsanəli, nağıllı cənnətməkan Şahdağının vüqarı, Kəpəzin başı qarlı zirvəsi, Göy gölün ayna suları, ana Xəzərin qırçın ləpələri şairin qürur mənbəyi, şah əsəri olub. Sevilib, şadlanıb, ilhamlanıb...

Davud Nəsib şeirlərində Vətən sevgisi, torpaq eşqi, xalq məhəbbəti daha güclü, daha təsirli, daha ibrətamizdi. Şair bu müqəddəs amalda her şeyə getməyə, savaşa, vuruşa hazırdır, mərdi-meydanədir. Öldü var, döndü yoxdu hünərilə, inamı, inadı ilə. Şair Vətənə can-can deməzdi, canını verər, qanını əsirgəməzdi. Şairin tərənnüm etdiyi Vətən sevgisi ana sevgisilə mənalandırılır, qoşa qanad olur. Anam birdi, Vətən təkdi, müdrik kəlamı daha təsirli, daha qəlboxşayandı. Qazaxdan baş alıb gələn bu sevgi tezliklə bütün Azərbaycanı bürüyür, hər yana yayılır.

Davud Nəsibin qələmə aldığı, böyük məhəbbətlə tərənnüm etdiyi xalq qəhrəmanları mərddi, mübarizdi, dönməzdi, əyilməzdi, sönməzdi. Xalqımızın qəlbində məşəlləşən Cavanşirlərdi, Babəklərdi, Koroğlulardı, Həzilərdi. Hamısı əzəmətli, hamısı vüqarlı heykəllərdi, əbədilərdi, ölməzlərdi, həmişeyaşarlardı...

Həqiqətdir ki, şairlərin ilk ilham pərisi, pərvaz xəyalı eşqdi, sevgidi, məhəbbətdi. Bu kökdən köklənənlər, bulaqdan su içənlər daha böyük uğurlar, qələbələr qazanır, şöhrətə çatırlar. Davud Nəsib də elə. Onun türfə qəzəlləri qənirsizdi, bənzərsizdi, ülvidi, ilahidən göndərilən mələklərdi. Su sonası, ay narçası, ürkək-titrək. Həyalı-ismətli, etibarlı, düz ilqarlı ismət heykəlidi, müqəddəslik məbədidi.

Davud Nəsibin təkrarsız şeirləri sadə, səmimi, tərtəmiz, dupduru, göz yaşlarıtək şəffafdır. Dağ çaylarıtək coşar-çağlar, sərçeşmələrtək qəlbə nüfuzedici, düşündürən, danışdırandır. İbrət dərsi, gör-götür dünyasıdır. Məhz ona görədir ki, söz sərrafının inciləri təkcə ölkəmizdə deyil, bir sıra xarici ölkələrdə də nəşr edilib, mükafatlandırılıb, şairə şöhrət gətirib.

Heç şübhəsiz, şair üçün Tanrı vergisi ilə yanaşı, istedad da vacibdi, mütləqdi. Davud Nəsibdə olduğu kimi. Bu qanunauyğunluq şairin əsərlərinin məqsəd, məna və məzmunundan aydın görünür. Lakin, bununla yanaşı, bilik də, zəhmət də, təcrübə də böyük rola malikdir. Şairin istedadı, dünyagörüşü, amalı qoşalaşanda uğurlar, qələbələr daha çox olur. Bu cəhətdən Davudun yaradıclığı qibtəyə layiqdir. O, dərin biliyə, güclü məntiqə, geniş müşahidə qabiliyyətinə malik ziyalıdır, yazardır.

Davud Nəsibin insanlığı, varlığı, qibtəyə layiq xarakteri şairliyində tamamlanırdı. Vicdanlıydı, vətəncanlı, istiqanlı, qohumcanlıydı, təəssübkeşdi. Canıyanan, ürək oxuyan, qeydinə qalandı. Neçə-neçə gənc şairə yol göstərən, məsləhət verən, uğurlu mənzilə cığırlayandı. Neçə-neçə yazarı üzə çıxaran, təqdim edən, arxa durandı.

Şairlər ölmür, ölməzliyə qovuşurlar. Talelərə köçür, qəlblərdə yuvalanırlar, əbədiləşir, əbədiyaşar olurlar. Davud Nəsibin qəfil, gözlənilməz dünyasını dəyişməsi bizləri sarsıtdı, ağlatdı, qəmlərə qərq elədi. Qəlbimizdə sağalmaz yaraya çevrildi. Əvəzolunmaz heyrətə səbəb oldu. Bu dəhşətdən yandıq-yaxıldıq. Lakin təsəlli tapdıq, qürur duyduq. Könül yadigarlarıyla, kamal dünyasıyla, zəngin irsi, qibtəyə layiq yaradıcılığı ilə.

Mən gözəl şairimiz, görkəmli ziyalımız, dost-mehribanımız Davud Nəsib haqqında ürək sözlərimi deməkdən fəxarət duyur, fərəhlənirəm. Özümə borc bilir, şərəf sayıram. Deyirlər, varını verən utanmaz. Belə bir qüvvə, bacarığın müqabilində...

Qədirbilən oxucular!

Davud Nəsib şerinin pərəstişkarları! Sizə təqdim edilən "Ata laylası" kitabı şairin könül əmanətinin bir hissəsidir. Dəryadan damlalarla müqayisə edilən hissəsi. Oxuyun, öyrənin, fərəh duyun.

Teymur BÜNYADOV

Ədəbiyyat qəzeti.- 2014.- 14 fevral.- S.7.