Əsgər

Vətəni qoru, Tanrım!

Geydi əsgər paltarın

Oğlan bir an içində

Xalqımın oğlu oldu.

Əyilməz qəddi oldu,

Bükülməz qolu oldu.

Diz çöküb and içəndə

O müqəddəs bayrağa

Şəhid oğullarımın

Ruhu qalxdı ayağa.

Murovdağın gözündə

Bulaqdı göz yaşları.

Xocalıdan, Şuşadan

Boylandı başdaşları.

Min ildi orda yatan

Qəhrəman babaların

Oyandı baş daşları.

Bayrağını görəndə

Daşaltıda qayalar,

Daşlar kövrələcəkdir.

Kəlbəcərim, Laçınım

Üç rəngli bayrağını

Öpməyə gələcəkdi.

Ağına-qarasına

Lənət olsun ilanın.

Erməniyə inanmaq

Lazım olsa bir zaman

Ölüsünə inanın.

Nübar bir bala idin,

Əsgər paltarı geydin,

Arxam, dayağım oldun.

Yollarda mayakımsan,

Döyüşdə bayrağımsan.

Anan doğma vətənin

Sərhəd dirəyi əsgər.

Vətənimin, xalqımın

Vuran ürəyi əsgər.

Yaralı vətənimə

Sahib olanım mənim.

Vətənin düşmənindən

Qisas alanım mənim.

Haydı irəli, əsgər!

Ayağının səsindən

Göy titrəyər, yer əsər!

Qisas! Qisas! Qisas al!

Sənindir bu gün zəfər.

Qaçqın

Qaçqının xatirəsi

ötən ömürdü-gündü.

Ondan sonrakı ömrü

hamsı düyün-düyündü.

Hərdən yurd-yuvasını

yadına salar, ağlar.

Bəzən xəyalı gedər

doğma evə-eşiyə,

evdə qalan beşiyə,

bir layla çalar ağlar.

Bağ-bağçanın, evinin

könlünü alar, ağlar.

Burda da ev-eşik var,

Odu sönməz ocaqdı.

Amma qaçqın gözündə

bura dayanacaqdı.

Qaçqın gözləyir vaxtı,

Yurda dönən qatarı

Gəlib dayanacaqdı...

Qisas

Döyüş qurtarmayıb hələ,

Torpaq keçir əldən-ələ.

Mənimki də belə düşdü,

Uduzdum ötən döyüşdə.

Əsir düşdü Qarabağım,

Özümə bir cəza verdim,

Qırxdım getdi qara bığım.

Gəlib çatıb qisas vaxtı,

Ordum zəfər çalacaqdı,

İntiqamı alacaqdı!

Qara bağım bağ olacaq.

Dağlar sinə dağı deyil,

Dağlar yenə dağ olacaq!

Mən də onda bığ qoyacam,

Amma bığım ağ olacaq.

Şair ömrü

Hamı cəhənnəmdən qorxur,

Şairlərsə öz içində

cəhənnəmdən doğulurlar.

Öz içindən qaça-qaça,

Sözə dönüb

bu dünyaya dağılırlar.

Sarayda da, zindanda da

öz içində cəhənnəmi

yaşadandı şairlərim.

Ömrü boyu yandı, yandı şairlərim.

Öləndə də cəhənnəmdən xilas olur

şair ömrü.

İnsanlara miras olur şair ömrü.

Yoruluram

Yoruluram danışanda,

danışmasam yoruluram.

Susanda da sükut ilə

tapdanıram, yoğruluram.

İçimdəki tənhalıqdan

bəzən adam asi düşür.

Tənhalıq da sükut deyil,

Qulağıma ürəyimin səsi düşür.

Qulağımı tutub qaçmaq istəyirəm,

Öz içimdən hara qaçım.

Söz içində yaşayıram,

Söz içindən hara qaçım.

Beynimin nəfəsi sözdü,

Sözümün qəfəsi ürək.

Əgər sözüm varsa mənim,

ürəyim də döyünəcək.

Varam! Varam! Varam deyib,

Gecə-gündüz öyünəcək.

Yazıq canım,

Tapmacasan.

Özündən hara qaçacaqsan?!

Bu müqəddəs gecə

Zamanı araşdırıram,

Hər şeyi çaşdırıram.

Ulduzlar hər tərəfdən bizə baxır,

Bəzi darıxdığından şığıyır, axır...

Mən də mat qalmışam,

Allahım, bu əvvəldir, ya axır?

İlk idin

Sən göydən yeni enmiş mələk idin,

Məndən üzü dönmüş mələk idin.

Qəlbimi verdim sənə, qadan aldım,

qadın oldun.

Evləndik, arvadım oldun...

Aman Allah! Sən ki, dünyada tək idin,

Göydən gəlmiş mələk idin...

Yaşamışam

Yaşamışam, əlbət ki, dünənim var,

İçimdə yaşayan

məndən fərqli mənim var.

Allaha yalvaranım,

tövbə ilə dönənim var.

Bunlar hamsı məndə ola-ola,

Mən üz tutub gedirəm

elə gəldiyim yolla.

Bəzi beynəlxalq siyasətçilər

Aralıqda qayçıdı,

Özü də harayçıdı.

Bazarda

Satıcı aldadandı,

Almayan bal dadandı.

Alan el adamıdı,

Dəllal deyir qudamdı.

TV-lərin bəzi aparıcıları

Bəzi verliş aparan

Aparır hara? Bilmir.

Ağzı qızışan zaman

Ağ bilmir, qara bilmir.

Verlişi elə aparır

Sonra qaytara bilmir.

Fikrət Qoca

Ədəbiyyat qəzeti.- 2014.- 24 yanvar.- S.7.