Səni bağışlayıram...

Səni bağışlayıram

baharın gedişinə,

payızın gəlişinə.

Səni bağışlayıram

doğulacaq körpənin

balaca süd dişinə.

Səni bağışlayıram

yolunun üstündəki

qarışqanı əzməyən

insanın ürəyinə.

Səni bağışlayıram,

Məhəmməd peyğəmbərin,

İsanın ürəyinə.

Səni bağışlayıram

kimsəsiz məzarların

şəkilsiz baş daşına.

Səni bağışlayıram

oyuncağı qırılan

uşağın göz yaşına.

Səni bağışlayıram

bu yağışın səsinə,

bu torpağın ətrinə.

Səni bağışlayıram

elə sənin xətrinə.

Sütunsuz şeir...

Burdan aydınca görünür,

Yer kürəsi balacadı,

lap balaca, qollarını aç, qucaqla.

Burdan səni də görürəm,

dəli şeytan deyir ki,

elə indi ona tərəf qaç, qucaqla.

Amma...

Bütün gözəl cümlələrin "amma"sı var.

Ayrılığın izləri var əllərimdə,

bir də səni düşünəndə,

ürəyimin ağrıması, yanması var.

İndi ən az şimal qütb ulduzu qədər uzaq,

və şimal qütbü qədər soyuqsan.

Fəzalar arası boşluqdayam, gəzirəm...

Başqa planetlərdə yaşayış varmı?

Əlbəttə, yox! Hardan olsun?!

Başqa planetlərdə sən yoxsan.

Fəzalar arası boşluqdayam.

Yer kürəsini tapıram

və uşaqca bir ümidlə burdan

sənə əl edirəm.

Mənə görə narahat olma,

deyəsən, tapmışam unutmağın yolunu.

Hər gün Yer kürəsinə baxıb ağlayıram,

hisslərimi göz yaşımla həll edirəm.

Bu sütunsuz şeirdir

bir dəfə oxusan da yetər,

ürəyinin hər yerinə dağılacaq.

sən darıxma, inan mənə,

hər gün qopartdığın yaralar da

bir gün mütləq sağalacaq...

Sənsizlik şəhəri...

Bu şəhər Bakı deyil,

Sənsizlik şəhəridir.

Sənsiz açılan hər gün

Kədərin səhəridir.

Bu şəhərin adını

Mən "Sənsizlik" qoymuşam.

Çünkü sən gedən gündən

Sənsizliyi duymuşam.

Gecələr zaman getmir,

Xarab olur saatım.

Sən məni tərk edəndən

Buradır qeydiyyatım.

Ayrılıqlar şəhəri,

Ayrılanlar limanı.

Bilirsən, bu limanın

Cəhənnəmdir hər anı.

Bircə mən gəzmirəm ki,

"Nakam eşqlər" küçəsin.

Bu küçə öldürübdür

Məndən öncə neçəsin...

Sən elə düşünmə ki,

Burda hər yer işıqdır.

Qaranlıq küçələrdə,

Duyğular dolaşıqdır.

Yayı da qış kimidir,

Sənsizlik şəhərinin.

Gözüm dolur hər gecə,

Yeri dolmur birinin...

İnan ki, çox çətindir

Yoxluğuna alışmaq.

Səni unuda bilmək,

Unutmağa çalışmaq.

Dərdlini dərdli anlar,

Məni anlamır çoxu.

Nə bir ümid qalıbdır,

Nə sən varsan, nə yuxu...

Nə olsun var yataqda,

"Gəl yat" - deyən döşəkçə.

Gör nə vaxtdır yatmıram

Şirin-şirin, qəşəngcə...

...Bax belədir günlərim

Sənsizlik şəhərində.

Yalvarıram, qayıt gəl,

Fəsillərin birində...

Gedəndə

Ayrılığa necə gedir hazırlıq?

Bəlkə məni dindirərsən gedəndə?

Son bir dəfə dalaşarıq səninlə,

Cin atına mindirərsən gedəndə.

Anlamadın məhəbbətin dadını,

Mənsə yazdım ürəyimə adını.

Ayaqüstü içimdəki qadını

Baxışınla öldürərsən gedəndə.

Bir az köhnə şəkillərə baxarsan,

Nə vaxt çıxsan, səs salmadan çıxarsan.

Sənə zəhmət qapını da sıxarsan,

İşığı da söndürərsən gedəndə...

Məlik Cahan

Ədəbiyyat qəzeti.- 2017.- 2 dekabr.- S.2.