Həmin qadına məktub

Mənə şəkil göndərdin

uzun illərdən sonra,

bəraətçün şəkillər

görən, nə deməliydi?

Hə, elədi, sükutda

gizlənib bütün sözlər.

Gözəldi saçında ağ-

iztirabın sancağı.

Mənimsə köksümdədi

xəyanət qəlpələri.

Şəhvətin köynəyini

təəssüf yeli qurudub.

Birlikdə son günümüz,

yəni, o şəkil, əda

keçmisin yaddaşında

indi çoxdan soluxub.

İndi mən çox düşmüşəm,

sən də cavan deyilsən.

Qırışları gizlətmir

boynundakı yaylığın.

Tənhasan, yeməyini

yəqin yavan yeyirsən.

Gövdəni gəzdirəndə

büdrəyir ayaqların.

O adamlar deyilik,

bir də nə yazım, axı?

Ehtirasın külündə

qaralar üz-gözümüz.

Güzgüdə təskinliyin

gözəlliyin deyilsə,

heç olmasa dadına

yetişsin diriliyin.

Balaca şəhərlərin

çox rahat dünyası var:

üç-dükan, meydança,

klub və qəbiristanlıq.

Amma əsas bu deyil,

orda bütün söhbətlər

dünyanın özü qədər

yaman çəkər adamı.

Ömür harda yaşansa

tale orda qonaqdı.

Qonağısa qovmazlar,

bir də adət var axı.

Axşamları tum çırtla,

pəncərədən Aya bax,

Leylanın Məcnununda

son hərf üçün baş sındır.

Ümidlər ilə yama

sabahın cübbəsini.

Dualardan bərk yapış,

təkcə özün üçün yox.

Xatirə güvəsini

təmizlə üst-başından.

İndiysə getməliyəm,

oğlum məktəbdən çıxır.

Səlim Babullaoğlu

Ədəbiyyat qəzeti.- 2017.- 29 iyul.- S.10-11.