AYŞƏGÜL
Bir irmaq
səni çağırır, Ayşəgül.
Bir rüzgar,
Anadolunun hitit məbədlərinin
neçə min illik yuxusunu qaçıran
bir rüzgar
səni çağırır, Ayşəgül.
Səni çağırır
Karvanyolunu isladan
göz yaşları ulduzların.
Səni çağırır
ilk eşqə düşəndən bəri
arayıb-axtardığın
o məna, o məna -
səhərin tərləmiş aynasında
həyatın gözlərindən
öpəsən deyə.
Bir quş
çağırır səni, Ayşəgül, bir quş,
dünyaya qanad taxmaq üçün
və hara getdiyini bilmədiyin
yollar çağırır səni, yollar;
sən
ayaqqabılarını axtarırsan,
tapammırsan -
bir zürafə çağırır səni,
bir zürafə,
boylan, deyir, boylan,
tapacaqsan!
Bir qatar
çağırır
səni, Ayşəgül,
onu
öküzlərin
çaşqın
baxışlarından
qurtarasan deyə.
Səni,
səni Servantes
çağırır:
"Ayşəgül
xanım,
niyə son vaxtlarda
"Don Kixot"u az oxuyurlar,
hətta sizin ölkədə də…
Halbuki, bax,
ədəbiyyat müəlliminizin
üzündəki üzüntü ilə
mənim
zavallı Sançomun
üzündəki üzüntü
eynidir!"
Bir tonqal,
İnebahtda batan
bir yelkənli qayıq,
və Çanaqqalada
şəhidlərin önündə
diz çökən
Ay
ağlaya-ağlaya çağırır
səni.
Bir qırmızı
yağış
çağırır səni,
Ayşəgül,
bir qırmızı
yağış…
Səni çağırır,
səni,
Eyni anda
Çatalhöyükdə
qapısı ulduzlara
açılan evlər,
kimsəsiz adalar
və inqilab nümayişləri,
əllərin bir yerə gedir,
ayaqların bir yerə…
İbtidai sinif müəllimin
Şaziyə xanım
çağırır səni:
"Ayşəgül,
yavrum, nə
oldu
bizim gözəl
türkcəmizə?"
Yoxsul bir uşaq
çağırır
səni,
oyuncağım olarsanmı deyə?
Bir yarpaq…
bax, o niyə çağırır,
vallah, bilmirəm.
Bir dodaq
çağırır
səni, Ayşəgül,
bir dodaq,
gözlərin
çay bağçasına
bənzəyir deyə…
Bir şeir çağırır səni,
səni
və bir dağ yolundan başqa
bir şey
olmayan,
yalnız
çılpaq ayaqlarla
yüyürdükcə
dadı duyulan
EŞQİ…
Səni mən çağırıram, mən,
anlayırsanmı, Ayşəgül.
EŞQ VƏ
QUYRUQLU ULDUZ
Şükür…
Çox şükür…
Konsiliumdan
yekdil fikir çıxdı:
eşq xəstəliyi
imiş xəstəliyim,
bu yaşdan
sonra,
şiddətlənərək
qəlbimi daha çox
saracaqmış…
Şükür…
Çox şükür…
Amma
mən -
ürəyimdə yaranan
o qəfil aydınlıqdan,
parıltıdan sonra
-
Quyruqlu ulduzla
toqquşduğumu zənn etmişdim…
Şükür…
Çox şükür…
YALNIZ QANADLARINA
GÜVƏN
Sevgilim,
eşqimiz
çiyni çantalı
bir duman
mələklə toqquşan
kəpənək qanadından
tökülən bir toz
və
seldə
sürüklənən
bir budaq kimi
bir gün
aramızdan
istəmədiyimiz
yerlərə
çıxıb gedərsə,
yalnız qanadlarına
güvən.
Uçurumun kənarında
bərk-bərk
tutduğumuz
bir qapı dəstəyidir
həyat
və
eşq
əlimizdən
ən dərin quyuya
düşən kaman
-
inim-inim inildər
müdam…
Sevgilim,
yeridikcə,
yollar daralarsa,
piləkənlər çökərsə,
yalnız qanadlarına
güvən.
Sevdalılar bilər
-
bir çiçək
yağışı,
bir gül ətridi
ilk bahar,
sevməyi bacarmayanların
kəşf etdikləri yasaqlar
yox olar
ipək kölgələrində
yayın
və
dilimizin ucunda
ballanar eşq,
sonra
sarı kəsmiş
şəkər kimi
əriyər payız
sonra
bitməyəcək
bir qışdan
söz açılarsa,
sevgilim,
yalnız qanadlarına
güvən.
Sənə
bir hərb
gəmisi
göstərmək istəyirdim,
sükanında
bir kapitan,
qan
iyindən bayılmış,
Sənə
bir ölkə
göstərmək
istəyirdim,
üfüqlərdə
od-alovun ürəyinə
sürüklənmiş…
Sənə
doyüş təyyarəsinə çarpmış
göyərçinlər
göstərmək istəyirdim,
tükləri
yer üzünə səpələnmış…
Bir gün
apararlarsa məni,
əli-qolu bağlı,
köçəri
quş kimi uç
alnımın yanından
və mənsizliyə
havalanarkən,
qorxma, sevgilim,
qorxma,
amma…
amma
yalnız qanadlarına
güvən…
QUŞ BAXIŞI
Sənin baxışın,
sevgilim,
sənin baxışın
buludlarla
yanaq-yanağa uçan
qaranquş,
çərpələngin
sirrini bilən
albatros - fırtına quşu,
yağışlı günlərdə
günəş rəqsi oynayan
göyərçin…
Sənin baxışın
telefon köşkünün
üstündə
səsimlə sevişən qumru,
göy gurultusunun
üstündən
keçən durna,
qovğaya qanad verən qartal.
Sənin baxışın,
sevgilim,
Sənin baxışın:
"çox
uzaqlara getməyim
özümü tapmaq üçün"
-
deyən leylək,
"uzaqlara
gedərsəm,
yaxındakıları da itirərəm" -
deyən sərçə,
-
başı qara,
içimdəki yazı bağçasına
dadanan…
Sənin baxışın,
sevgilim,
sənin baxışın
qısa otlara
uzun budaqların
hekayətini anladan
çalıquşu,
uşaqlığımın
şeytan çərpələngləri
ilə yarışan,
aynaların önündən
ustufca-ustufca keçən
tovuzquşu,
sənin baxışın,
sevgilim,
işığın
yırtıldığı
yerdə
göy üzünü gözləyən
bir ispinoz quşu -
mavi tüklü,
gözəl səsli...
Hərb gəmilərinin
göyərtələrinə
yağan
qağayılar
sənin baxışlarındı
-
təlaş və qorxu içində.
Sənin baxışlarındı
gecəni,
sevişdikcə
qanadı qanayan gecəni
sübh işığıyla
aralayan çöl qazı.
Sənin baxışın
qonduğu ağacları
bir-bir bağrıma
basdığım,
dəstədən
vaxtından əvvəl
ayrılan bildirçin,
cüyürün kürəyində
uyuyan kəklik.
Sevgilim,
sənin baxışın
beşikdəki göy qurşağına
layla deyən bülbül,
sənin baxışın
dimdiyi ilə
kədərə
təbəssüm nəqş edən qayaşaqrağı,
yarpaqdan
çəmənə
xəbər aparan
ötləgən,
sənin baxışın
dənizçilərin
unutduğu
bəhri,
Sevgilim,
sənin baxışların
- ağac,
sənin baxışların
- yuva,
sənin baxışların
-
dağ, dəniz,
sənin baxışların
-
göy üzü,
göy üzü,
göy üzü...
Sənin baxışların
quşlarla dolu,
dopdolu!
HƏR GECƏ
Ovçunun gözlərindən
su içən əlik,
çocuq meşə,
ayaqları
dünyanın ayaqlarından
çox üşüyən
gözəl,
uçan xalçamı
kimyəvi təmizləmə
məntəqəsinə
verməsəydim,
bir yaxşıca
gəzdirərdim sizi,
ulduzların
pəncərəsini
sındırıb,
doluşardıq içinə,
yatardıq,
yatardıq,
yatardıq -
günəş xəbər
tutana…
ÇİN
SƏDDİ
Ayrıldıq…
İkimizə aid
nə vardısa, yandırdım
-
içim "cız"
etmədimi, etdi,
Allah qəhr etsin,
gözlərimə
təyyarələr enmədimi, endi,
Allah qəhr etsin,
gül yarpaqlarından
kağız düzəltdim,
məktub yazacaqdım
sənə,
Allah qəhr etsin,
hər yan su, su, su…
Nuhun gəmisi paramparça,
Allah qəhr etsin!
Məscid
pişiklərindənmi keçdi
bu yalnızlıq mənə,
Allah qəhr etsin!
Səni unutmaq istədim,
bu qədər qısqanc
olmağıma rəğmən,
Allah qəhr etsin!
Ayrıldıq…
Çin səddinin
bir tərəfində mən,
bir tərəfində
sən…
Nə yaman uzun imiş
bu möcüzə dedikləri,
Allah qəhr etsin…
SÜLH
NƏDİR, SEVGİLİM?
Sülh nədir, sevgilim?
Bilirsənmi?
Bir körpümüdür,
üstünə kölgə düşən
kimi uçan?
Açılmadan
bağlanan şirkətdimi?
İki müharibə
arasında
nahar fasiləsidimi,
yoxsa,
velosipedi sınmış
bir uşağın
təmirçiyə
dediyi sözdü?
Eynşteynin
Ruzveltə yazdığı
məktubdumu sülh?
Lozandan
Mustafa Kamala gələn
telefon zəngidi yoxsa?
Bəlkə
zibilini elmin
süpürdüyü
bir küçədi?
Danış, sevgilim,
de ki,
balaladığı eyvan
plana düşən
bir quşdu sülh,
saatçı
həbs olunduğu
üçün
işləməyən
bir saatdı sülh,
de ki,
aldadılmış türküsüdür,
de ki,
dişləri çıxarılmış
bir sirk qaplanıdır
sülh,
de ki,
sevgilim,
lampası yanmış
bir əl fənəridir,
bir dövlətin
poçt qutusundan
ölü çıxartdığı
-
açıb-ağartmadığı məktubdur...
Bunların
heç biri deyilsə,
bəs, onda,
bu sülh,
dillərdən düşməyən
bu sülh
nədir, sevgilim?
KRİT ADASINDA BİTƏN
HÜZN
Sənin ölkəndə
hüzndən boyu qısalan
yasəmən
vardı,
donmuş göz yaşları,
qurumuş otlar
və adını
xatırlamadığım
bir yığın
hüznlü şey vardı.
Komyüterlərə belə
hüzn proqramları
yükləmişdilər...
O ki qaldı,
atanın
bir beyin
cərrahının
təmir çantası
olmasına,
məncə,
quru iftiradır,
amma,
özünüöymə
kompleksinin
ona kimdən
keçdiyi bir sirdir...
Anan isə,
bir şüşənin içində
batmış gəmiləri
gözləmiş,
gözləmiş,
gözləmiş...
Sonra
kirələdiyi
bir qar adamla
çıxmış kif rəngli yolçuluğa
və əyyaş
ayı kimi
qadın hamamında
bayıldığı gün
səni doğmuş,
heç gözləmədiyi halda...
A mənim Cülyettam,
sonra atmışlar
səni küçəyə,
baxmışlar keflərinə...
Sən kiçikmişsən,
sönük ulduzlar ormanında
qarışmısan insanlara,
nəyisə sevmək
istəmisən,
dünyaya alışa-alışa,
dişlərini qıcamışlar,
insan
insanın içinin
qurdu imiş,
sən demə.
Sonra mənə rast gəlmisən...
Sevməsinə, sevərdim
səni,
amma
mənim
hüznlü Kirit adam yox,
hüznlü yasəmən kolum yox...
yox... yox... yox...
Görkəmli türk şairi
Ağgün Ağova 1962-ci ildə Ağyazıda anadan olub.
"Şair abi" (1991), "Papatya" (1992), "Ata,
qışqırma" (1994), "Eşq və quyruqlu
ulduz" (1997), "Sevdiyim qadın adları kimi" (2002) və
s. şeir kitablarının müəllifidir.
Yaradıcılığı bir sıra yerli və beynəlxalq
mükafatlara layiq görülmüşdür.
Ağgün Ağova şair olmaqla
yanaşı, həm də məşhur fotoqrafdır. Onun
hazırladığı albomlar dünyanın bir çox
ölkəsində dərc olunmuşdur.
DİLSUZ
Ağgün
Ağova
Ədəbiyyat
qəzeti.- 2017.-22 iyul.- S.16-17.