Gəlməz yola gedirəm mən

Salam, sayğı hamınıza,

Gəlməz yola gedirəm mən.

Nə şəhərə, nə də kəndə,

Gəlməz yola gedirəm mən.

Gəmi gözləyir limanda,

Gedəcəyəm bir ümmanda.

Gözüm qalmadı cahanda,

Gəlməz yola gedirəm mən.

Yarım, dostum, yavrularım-

Budur mənim son baharım.

Veysəl, qaranlıq yollarım,

Gəlməz yola gedirəm mən.

Mən gedərəm, sazım, sən qal dünyada

Mən gedərəm, sazım, sən qal dünyada,

Gizli sirlərimi aşikar etmə.

Lal olsun dillərin, söyləmə yada,

Qərib bülbül kimi ahu-zar etmə.

Gizli dərdlərimi sənə anlatdım,

Çalışdım, səsimi səsinə qatdım.

Körpə kimi qollarımda yatırtdım,

Xəyalən xatırla, məni unutma.

Bağçada tut ikən bilməzdin sazı,

Bülbül heç edərmi budağa nazı?

Hansı quşdan aldın sən bu avazı?

Söylə doğrusunu, gəl inkar etmə.

Mənim hər dərdimə ortaq sən oldun,

Ağlasam ağladın, gülsəm də güldün.

Sazım, bu səsləri durnadan aldın?

Yara vurub sarı teli sızlatma.

Ay keçər, il keçər, vaxt keçsə, ara,

Geyin qara libas, söykən divara.

Qəlbindən, sinəndən açılar yara,

Yar gəlməsə yaraların tərpətmə.

Sən pətək misalı, Veysəl də arı,

Birgə zəhmət çəkib yetirdik balı.

Mən bir insan oğlu, sən tut budağı,

Mən atamı… Sən ustanı unutma.

Gözəlliyin qəpik etməz

Gözəlliyin qəpik etməz,

Bu məndəki eşq olmasa.

Əylənəcək yerin olmaz,

Könlümdəki köşk olmasa.

Təbirin sığmaz qələmə,

Dərdin dərmandır yarama.

Adın yayılmaz aləmə,

Aşiqlərdə məşq olmasa.

Kim oxuyar, kim yazardı?

Bu düyünü kim açardı?

Qoyun qurd ilə gəzərdi,

Fikri bir başqa olmasa.

Gözəl üzün görülməzdi,

Bu eşq məndə dirilməzdi.

Gülə qiymət verilməzdi,

Aşiq və məşuq olmasa.

Səndən aldım bu fəryadı,

Bu imiş dünyanın dadı.

Anılmazdı Veysəl adı

O sənə aşiq olmasa.

Mənim sadiq yarım qara torpaqdı

Dost, dost,- deyə neçəsinə sarıldım,

Mənim sadiq yarım qara torpaqdı.

Bihudə dolandım, boşa yoruldum,

Mənim sadiq yarım qara torpaqdı.

Neçə gözəllərə bağlandım, qaldım,

Nə bir vəfa gördüm, nə faydalandım.

Hər dürlü istəyi torpaqdan aldım,

Mənim sadiq yarım qara torpaqdı.

Qoyun verdi, quzu verdi, süd verdi,

Yemək verdi, çörək verdi, ət verdi.

Qazma ilə döyməyincə qıt verdi,

Mənim sadiq yarım qara torpaqdı.

Adəmdən bu yana nəslim gətirdi,

Mənə dürlü-dürlü meyvə yetirdi.

Hər gün məni başı üstə götürdü,

Mənim sadiq yarım qara torpaqdı.

Qarnın yardım qazmayınan, belinən,

Üzün yırtdım dırnağınan, əlinən.

Yenə məni qarşıladı gülünən,

Mənim sadiq yarım qara torpaqdı.

İşgəncə verdikcə mənə gülərdi,

Bunda yalan yoxdu, hər kəs də gördü.

Bir çəyirdək əkdim, dörd bostan verdi,

Mənim sadiq yarım qara torpaqdı.

Havaya baxarsam, hava alaram,

Torpağa baxarsam, dua alaram.

Torpaqdan ayrılsam, harda qalaram?

Mənim sadiq yarım qara torpaqdı.

Diləyin var isə istə Allahdan,

Almaq üçün uzaq getmə torpaqdan.

Comərdlik torpağa verilmiş haqdan,

Mənim sadiq yarım qara torpaqdı.

Həqiqət ararsan, açıq bir nöqtə:

Allah qulda yaşar, qul da Allahda.

Haqqın gizli xəzinəsi torpaqda,

Mənim sadiq yarım qara torpaqdı.

Bütün qüsurumu torpaq gizləyir,

Məlhəm edib yaramı da duzlayır.

Qolun açıb yollarımı gözləyir,

Mənim sadiq yarım qara torpaqdı.

Hər kim ki, olursa bu sirrə məzhər,

Dünyada iz qoyar ölməz bir əsər!

Gün gələr,Veysəli bağrına basar,

Mənim sadiq yarım qara torpaqdı.

Aşıq Veysəl

Ədəbiyyat qəzeti.- 2017.- 24 iyun.- S.30.